Drie leden van het Nijmeegse basisteam waaronder coördinator Sander Weijers gaven een inleiding over het hoe en waarom van het basisinkomen voor een publiek met heel wat jongeren. Mooi dat er steeds meer jongeren meedoen.
Het bericht Basisteam Nijmegen – oriëntatiebijeenkomst met 40 belangstellenden verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.
Economie studenten kwamen uit heel Nederland en hadden zelf basisinkomen gekozen als één van de vijf onderwerpen oper de toekomst. Na een workshop met de voorzitter van onze Vereniging maakten zij zelf drie verschillende presentaties. De winnende presentatie kwam met het voorstel voor een basisinkomen van 800 € met een toeslag van 200 € als iemand vrijwilligerswerk verricht of laag betaald werk heeft. Te financieren met een vlaktax van 45 % voor de meeste inwoners en een hoger bedrag voor de top verdieners.
https://nl.eventbu.com/utrecht/national-honours-forum-2018-post-work-societies/8622749
Het bericht 150 eerste jaars studenten economie over basisinkomen in Utrecht ( 16 maart) verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.
Het basisteam Smallingerland ( Drachten en omgeving) organiseerde op 8 maart met D66, PvdA en GroenLinks samen een avond in het kader van de gemeenteraadsverkiezingen. Bijna 100 belangstellende luisterden aandachtig. Een geslaagde avond met een rustig publiek en vele goede vragen. Voorzitter de Roo hield de inleiding. Geïnteresseerde burgers, politici en activisten uit SP, GroenLinks, PvdA, D66, CDA en lokale partijen waren aanwezig. Ook de VVD burgemeester was er, hij bleef de hele avond en stelde zelfs vragen. Of de bijzondere bijstand blijft bestaan bij een basisinkomen van 1.000 €? Het basisinkomen leeft. In Fryslan begint de victorie! Bedankt Dinie Mulder, Janigje Dijkstra en Raf Pronk voor de uitstekende organisatie.
Het bericht Basisteam Smallingerland (Drachten) organiseerde een goed bezocht politiek café verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.
Afgelopen 23-25 maart was er een bijeenkomst van Unconditional Basic Income Europe (UBIE) in Göteborg, Zweden. Twee bestuursleden (Willem Gielingh en Hilde Latour) en de webmaster van Vereniging basisinkomen (Robin Ketelaars) waren van de partij.
Lena Stark (partijleider basisinkomenpartiet) tijdens de lezing van Guy Standing. De zaal zat bomvol.
Op 23 maart werd de nieuwe Zweedse partij “basisinkomstpartiet” (met partijleider Lena Stark) gepresenteerd, die werd toegesproken door mede-oprichter van BIEN, Guy Standing. ‘s Avonds gaf Guy Standing een openbare lezing, georganiseerd door de Universiteit. Deze was zeer druk bezocht door veelal jong publiek.
Ook de UBIE workshops en lezingen op zaterdag waren goed bezocht: zo’n 60 a 70 mensen waren aanwezig en UBIE heeft er weer een aantal nieuwe Zweedse leden bij. Ons bestuurslid Hilde Latour was een van de sprekers en zij gaf een lezing over nieuwe technologie en hoe deze het basisinkomen zou kunnen genereren. Tijdens de algemene ledenvergadering van Vereniging Basisinkomen (27 mei in Utrecht), zal zij hier eveneens over spreken.
Tijdens de algemene ledenvergadering van UBIE op zondag stonden een aantal punten ter besluitvorming op de agenda. De belangrijkste: de lidmaatschapsvergoeding van UBIE wordt veranderd van geen naar een vrijwillige bijdrage, er is besloten een Europees burgerinitiatief in te dienen bij de Europese Commissie, maar de beslissing over hoe deze er precies uit zal zien is uitgesteld en er is een nieuw bestuur gekozen middels een stemming zonder kandidaatstelling, waarbij Dániel Fehér (voorzitter) en Ulrich Schachtschneider (penningmeester) herkozen zijn en Harald Enoksson en onze eigen Hilde Latour als nieuwe bestuursleden zullen toetreden. Wie het vijfde bestuurslid wordt is nog niet bekend (nog in afwachting van reactie).
Het bericht Verslag UBIE-weekend maart 2018 verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.
Op zondag 4 maart 2018 organiseerde het Kernteam Basisinkomen Rivierenland het Nationaal Congres Basisinkomen in Culemborg.
200 deelnemers waren aanwezig op deze inspirerende middag. De burgemeester van Culemborg gaf de aftrap.
Zie bijgaande link naar de bijdrage van Jan Rotmans.
Doel van de organisatoren is een representatief experiment met basisinkomen in 10 gemeenten van Rivierenland onder honderd 20-jarigen, honderd 35-jarigen, honderd 50 jarigen en honderd 70-jarigen. De lokale politiek wil wel meewerken. Een beroep op private financiering heeft nog niet genoeg opgeleverd.
Misschien kan de rijke provincie Gelderland bijdragen, want van het huidige kabinet is niet veel te verwachten.
Hulde aan de drie organisatoren Baukelien Franken, Roos Rispens en Jolanda Verburg (vlnr op de foto).
Opvallend was de steun voor de variant € 650 basisinkomen, 600 € woontoeslag voor elk huishouden en 300 € kinderbijslag uit de rekentool van de Vereniging Basisinkomen.
Alexander de Roo voorzitter Vereniging Basisinkomen verzorgde een afsluitende speech.
maart 2018
Het bericht Nationaal Congres Basisinkomen UniePlaza Culemborg 200 deelnemers ( 4 maart 2018) verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.
De essentie van het basisinkomen is dat het zonder enig moreel, economisch of maatschappelijk onderscheid wordt toegekend aan iedereen. Iemand die geen zin heeft om ervoor te werken krijgt het dus ook, en dat wekt bij velen de nodige weerzin op.
In de huidige systematiek krijgen veel mensen middelen van bestaan zonder dat ze betaalde arbeid verrichten en zonder dat we ze dat kwalijk nemen. Denk aan kinderen, gedwongen werklozen, ouderen, renteniers en jonge moeders.
Daar hebben we het verder niet over. Maar de uitvreters, de asocialen, die gunnen we het niet!
De onaangepasten
Er zijn altijd mensen geweest (en die zullen er altijd blijven) die kans zien te profiteren van de vruchten van de aarde en de inspanningen van anderen, zonder zelf actief bij te dragen aan het in stand houden van die maatschappij.
Van mensen met veel geld (hoe dan ook verkregen) accepteren we dat. Maar van anderen lijken we wederkerigheid te eisen en zijn we bereid zware middelen van controle en sanctie in te zetten om misstanden te voorkomen. Daarbij moeten de goeden dan zwaar mee lijden met de kwaden!
Dat is nu zo en bij invoering van een basisinkomen wordt onze primaire neiging dat te doen vast niet minder.
Daan krijg je dit soort reacties:
“dan trekt zo’n Tokkie een uitkering en trekt-ie een lange neus naar mij, want ik moet ieder ochtend wel vroeg op naar de Baas.”
Dit is een heel instinctieve en krachtige, emotionele reactie. Zelfs bij aapjes is al bekend dat als je twee aapjes stukjes komkommer geeft voor een opdrachtje, en je gaat ineens één van die aapjes in plaats van komkommer een lekkere druif geven, dan begint het komkommer aapje van woede zijn komkommer door de kooi te smijten. Zie dit filmpje.
Media vinden het prachtig om films te laten zien over zulke aso-profiteurs. Denk aan de reality-TV series over de Tokkies, de berichtgeving over die Roma-familie Dimitrov, de tv serie de Familie Flodder, de New Kids, de Amerikaanse film “Precious”, de Italiaanse film uit 1976 : “Brutti, sporchi e cattivi” . Allemaal veel bekeken beelden die de kijker voorspelbaar doen schuimbekken van woede dat zulke types zoveel hulp van instanties krijgen zonder wederdienst.
Maar wijken series als Dynasty nu precies af? Ze zijn vermogend, maar ook scharrelaars en deugnieten.
Denk ook aan Reagan een verhaal nodig had voor zijn harde aanpak, waarbij die ene echte “welfare queen”, Linda Taylor, een gewetenloze psychopate gebruikt kon worden als krachtig emotioneel beeld.
En daarbij kent iedereen wel uit zijn eigen netwerk iemand die op geen enkele manier wil of kan bijdragen aan de maatschappij. Types die met een basisinkomen echt niet nuttig vrijwilligerswerk gaan doen. Die heus niet zich beschaafd aan een moestuintje, vrienden, hobby of mantelzorg wijden. Nee, types die met hun basisinkomen al blowend, bankzittend, aso-end, kleine criminaliteit plegend, kinderen blijven krijgen waar ze niet goed voor zorgen. Eén zo’n persoon is voor de 500 mensen die hem uit de eerste, tweede of zoveelste hand kennen (want zulke mensen gaan over de tong op verjaarsfeestjes!) een uiterst krachtig emotioneel argument tegen het basisinkomen. Helaas krachtiger dan ieder feitelijk argument.
Een bekend voorbeeld uit de literatuur is Oblomov.
Resultaten van de “onmaatschappelijkheidsbestrijding” uit het recente verleden stemmen maar beperkt hoopvol. 90% daarvan werd opgelost toen de bijbehorende armoede werd opgelost. Tussen de 5 en 10% van de mensen bleef ook daarna hardnekkig “onmaatschappelijk”.
De inschatting dat vrij consequent een vast percentage ( 5 tot 15 %) van de brede populatie sociopatische trekjes heeft of andere persoonlijkheidsstoornissen.
Als ze daarbij ook nog te zwakbegaafd zijn om zichzelf economisch te bedruipen, dan zijn en blijven ze een probleem voor de maatschappij.
Nog een illustratie:: CJIB verdubbelt boetes na aanmaning. De eerste levert nog wel iets op, maar de tweede en derde verdubbeling scheppen vooral schuldenproblematiek. Ergo: moet niet worden aanvaard dat een deel van de bevolking hulp of begeleiding nodig heeft, in elk denkbaar systeem?
Hoe erg is dit? En wat doen we er dan aan?
Geen enkel mens heeft erom gevraagd om op de wereld gezet te worden. Tijdens de jeugd zorgen ouders voor hun kinderen, enkele uitzonderlijke gevallen daargelaten.
Zodra ze volwassen worden moeten ze zelf zien in leven te blijven. Blijkbaar gaat dat niet vanzelf, want om dat overleven te faciliteren zijn er allerlei voorzieningen opgebouwd, zoals onderwijs, huisvesting, sociale zekerheid, zorg e.d. Een klein percentage lukt het niet om mee te komen, om uiteenlopende redenen: gehandicapt, gestoord, verwaarloosd, geen energie, etc. Ook die mensen hebben recht om te leven.
Bij dieren ligt dat anders: de zwaksten redden het niet en die kunnen ook niet worden opgevangen. Aso’s maken deel uit van de zwakste groep. De redenen waarom ze aso zijn geworden zijn uiteenlopend. Als niet-aso hoef je bepaald niet jaloers te zijn. Wees liever blij dat je een interessanter leven hebt. Mocht je met tegenzin naar je werk gaan, zoek dan wat anders, met een basisinkomen gaat je dat trouwens makkelijker lukken.
Het is nuttig de emoties rond deze ergernissen en problemen onderscheiden en de feiten te duiden.
Het aantal echte uitkeringsfraudeurs bedraagt hooguit een paar procent, zowel in Nederland als in de landen om de buurt. Dat is dus heel weinig. Ieder zinnig persoon die er redelijk naar kijkt zou tekenen voor zo’n foutenmarge. En het is ook nog maar de vraag of dat percentage helemaal als oneigenlijk gebruik te beschouwen is. Er zijn immers ook veel mensen die wel willen, maar niet kunnen.
En ook is discussie mogelijk over wat nu de oorzaak is en wat het gevolg. Zie deze link over gewoonten die meer door armoede dan door een asociale grondhouding worden veroorzaakt.
Met circa 2% van de beroepsbevolking is weinig niets aan te vangen, dat is al decennialang bekend. Welk beleid je er ook op loslaat, het helpt helemaal niets. We noemen met een oneerbiedige term ook wel het arbeidsmarktresidu. Een beschaafde samenleving zal ook die groep altijd financieel moeten ondersteunen, onder welk term dan ook!
Een apart punt is het fenomeen “outgroups”. Kampers zijn het bekendste voorbeeld. Mensen die niet zozeer asociaal zijn binnen hun eigen groep of familie, maar wel naar het grotere geheel “dat niets voor ze doet”. Al is de vraag of dat trekje niet heel algemeen menselijk is. Puur sociologisch gezien kun je beargumenteren dat criminele kampers niet veel anders zijn dan bankiers. Het zou best kunnen dat de haat en het zich afzetten van zulke groepen minder wordt als hun uitkering niet meer gepaard gaat met bestraffende betutteling.
Ook macro-economisch gezien is het de vraag of we ons zo druk moeten maken om uitkeringsfraude. Deze fraude is meestal zeer beperkt is. In maar weinig gevallen (zoals bij de Bulgaren-fraude, de recente Turken-fraude, bij sommige criminelen) gaat om grote bedragen.
In verhouding tot de fraude die door bedrijven wordt gepleegd is uitkeringsfraude een schijntje. Los daarvan geeft het belastingsysteem aan rijken talloze legale mogelijkheden om belasting te ontwijken en ook dat bedrag is een veelvoud van de uitkeringsfraude. In verhouding wordt er wel erg veel aandacht gegeven aan fraude met uitkeringen.
Uit dit overzicht van enkele jaren geleden blijkt de hoogte van de uitkeringsfraude nog geen € 100 miljoen bedraagt, op een totale fraude in Nederland van ruim € 40 miljard. Dus nog geen kwart procent van de totale fraude!
Opgemerkt kan worden dat een basisinkomen nog veel minder fraude zal opleveren.
Als we eenmaal accepteren dat een kleine groep niet nuttig kan of wil zijn voor de maatschappij, en dat het verloren energie is om te proberen ze te veranderen, dan snapt iedereen vanzelf dat ook bij die mensen een basisinkomen verreweg de efficiëntste optie is. Als we ons maar over die krachtige gevoelens, die boze verontwaardiging en jaloezie heen kunnen zetten.
Het basisinkomen heeft als voordeel dat het geen bijkomende bureaucratische kosten met zich meebrengt. En niet ook de goeden laten lijden onder strakke controles met kans op onterechte sancties!
Het is een enorme verspilling van energie om iedereen goedwillend en kwaad willende te gaan controleren en daarmee het leven zuur te maken, om die paar kwaadwillenden en / of onmachtigen tegen te houden.
Het zou veel beter zijn daar over heen te stappen en deze beperkte groep voor lief te nemen.
De essentie van het basisinkomen is dat het zonder enig moreel, economisch of maatschappelijk onderscheid wordt toegekend. Iemand die geen zin heeft om ervoor te werken krijgt het dus ook, en dat wekt bij velen inderdaad de nodige weerzin.
De gedachte dat het huidige systeem mensen aanzet tot nuttige arbeid berust overigens op diverse onjuiste veronderstellingen. Van een basisinkomen mag worden verwacht dat per saldo meer mensen aan de slag gaan dan nu het geval is, of een opleiding volgen dan wel een nuttig maatschappelijk doel om zich voor in te zetten.
Wellicht kan de naaste omgeving een beroep op hen doen zich actief te participeren in hun omgeving. Het kan ook zijn dat specifieke programma’s nodig zijn een deel van deze mensen te steunen. Dat is dan niet anders dan in de huidige situatie.
Maar het levert heel veel ongewenste neveneffecten op als dat gebeurt door of namens de overheid via financiële sancties, bijvoorbeeld door hen een uitkering of een basisinkomen te onthouden.
Dus maak het basisinkomen ook voor de onaangepasten en de asocialen niet voorwaardelijk!
Bovendien, ieder mens heeft het recht op luiheid. We kennen ook onder niet -aso’s heel wat vormen van luiheid in onze samenleving: vakanties, sabbaticals, pensioen, baaldagen, langdurige arbeidsongeschiktheid, renteniers e.d.
Met levenslange luiheid hebben veel mensen blijkbaar meer moeite, maar waarom eigenlijk? Waarom zouden moeite hebben met de Oblomov’s onder ons? Hopelijk worden ze er gelukkig van, maar eerlijk gezegd denk ik dat de kans op geluk voor hen niet zo groot is, net als bij Oblomov!
Waarom stoppen we eigenlijk zoveel energie in het aan het werk proberen te zetten van iedereen? En dat ook nog eens via een regelsysteem dat eerder averechts werkt dan effectief is. Een basisinkomen werkt waarschijnlijk juist beter dan het huidige systeem met al zijn negatieve sancties en bureaucratische hordes.
De arbeidsdwang zou best wel wat afgezwakt mogen worden. Die levert namelijk veel nevenschade op: slechte producten, overbodige diensten, milieuschade, burn-outs, parasitair gedrag (bv. speculanten), crimineel gedrag.
Als je mensen niet dwingt tot arbeid kiezen ze waarschijnlijk voor een nuttiger bijdrage aan de samenleving.
Carlijn van Tijen en Reyer Brons, maart 2018
Het bericht Basisinkomen, ook voor asocialen en onaangepasten? verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.
Dit is de vijf en twintigste en laatste aflevering van de feuilleton Brieven aan een Paralleluniversum van de Duitse schrijfster Petra Keup. De eerste verscheen op 8 oktober 2017. Sindsdien heb ik iedere zondagochtend een hoofdstuk uit deze roman gepubliceerd op deze website. De brieven zijn geschreven door Maximiliane Wonder-Licht, een ‘klant’, en gericht aan Valentin Graumann, de directeur van een instantie, die ‘Hartz-IV’, zeg maar de Duitse sociale bijstand, uitkeert.
Betreft: “O, een toegift! Mijn hemel!”
– En nu wordt het menens in dit theater …
Beschrijving van een daadwerkelijk ingediende aanvraag voor een werkloosheidsuitkering.
Feiten en dus niet aan de verbeelding van de schrijfster ontsproten.[1]
– Bij de verwerking van de aanvraag waren betrokken:
… en wat zit er voor mij in het vat![3]
Een overzicht van alle gepubliceerde hoofdstukken is hier te vinden.
Vertaling: Florie Barnhoorn
Einde
1. Hier een overzicht van formulieren nodig voor het aanvragen van een werkloosheidsuitkering in Duitsland.
2. Meer informatie over een sociale rechtbank in Duitsland is hier te vinden.
3. … und unterm Strich zähl ich! Is de reclameslogan van de Postbank, een Duitse kredietinstelling.
Het bericht Brieven aan een Paralleluniversum 25. Een toegift! verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.
Joop Böhm knikt instemmend bij het lezen van het artikel van Paul de Beer in het Financieel Dagblad: “Ons levenslot is een combinatie van eigen keuzes, toeval en de maatschappelijke context.” Een Universeel Basisinkomen zou uitkomst bieden!
In De Telegraaf van maandag 12 maart 2018 geeft Annemarie van Gaal haar opinie over het schuldenprobleem. Ze wijst erop dat het totale bedrag aan problematische schulden in ons land 2,1 miljard euro bedraagt en dat het Nibud heeft uitgerekend dat we voor de “geldslurpende schuldenindustrie” er omheen jaarlijks een bedrag van 11 miljard euro moeten ophoesten. Vele mensen verdienen daar hun brood mee.
In haar column stelt ze onverbloemd: “De meeste mensen met forse betalingsachterstanden hebben te royaal geleefd of zijn zelf onverantwoorde schulden aangegaan. Dat is hun eigen keuze geweest.” Maar zo simpel is het niet. Schulden ontstaan vaak als gevolg van sterk wisselende inkomensverschillen.
Ik voel meer voor de opinie van Paul de Beer, hoogleraar arbeidsverhoudingen aan de Universiteit van Amsterdam, die in het Financieel Dagblad betoogt dat ons levenslot een combinatie is van eigen keuzes, toeval en de maatschappelijke context.
Van die combinatie kan de overheid alleen op de maatschappelijke context enige invloed uitoefenen, aldus de hoogleraar. Hij stelt, dat de ontstane inkomensverschillen als gevolg van eigen keuze en toeval, via een meer progressieve belastingheffing sterk kunnen worden beperkt.
Wat Paul de Beer niet met name noemt maar waarschijnlijk wel bedoelt, is een Universele Negatieve Inkomstenbelasting: de periodieke uitbetaling van een fors bedrag aan ieder lid van onze samenleving. Dit Universeel Basisinkomen (UBI) vindt terecht wereldwijd steeds meer enthousiaste voorstanders.
Een bijkomend voordeel zou zijn dat het werk, waarmee mensen nu hun brood verdienen in de schuldhulpverlening, overbodig wordt, zodat er weer werkers beschikbaar komen om het nijpende personeelstekort op de arbeidsmarkt aan te pakken.
Joop Böhm
Amersfoort, 15 maart 2018
Het bericht Inkomensverschillen en schulden beperken met een UBI verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.
Onderverdeeld naar 12 thema’s zijn circa 70 bezwaren verzameld, voorzien van een korte toelichting en een weerlegging of relativering.
Doel van deze verzameling is om voorstanders van basisinkomen die geconfronteerd worden met bezwaren, te helpen in hun gesprek met degene die het bezwaar naar voren brengen.
De bezwaren zijn in het Nederlands gepubliceerd op de website van het Netwerk Politiek Innovatie (NPI) in een en worden daar ook aangevuld of bijgewerkt als er aanleiding voor is.
Ze zijn ook gepubliceerd op de website van de Vereniging Basisinkomen (VBi) in een speciale categorie bezwaren, maar worden daar niet geactualiseerd.
Onderstaand worden, gerangschikt naar de thema’s, alle bezwaren genoemd, met links naar de volledige teksten
Maatschappijvisie en ideologie
Het lost de echt belangrijke problemen niet op
Uitleg
Dit is een onderdeel van een (project om te komen tot een) overzicht van bezwaren en weerstanden tegen het basisinkomen en de invoering daarvan. Zie de hoofdpagina op de NPI-site.
Eerder verschenen op de VBI-site de volgende onderdelen:
Overzicht op deze site: https://basisinkomen.nl/bezwaren-basisinkomen-overzicht/
Reyer Brons, 22-3-2018
Het bericht Overzicht bezwaren en weerstanden tegen het basisinkomen en de invoering daarvan verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.
Kate Raworth pleit voor een weidser en rijker beeld van menselijke vooruitgang. Daartoe heeft ze haar donut-model ontworpen. De kern van dit model is om ieder mens toegang te verschaffen tot elementaire levensbehoeften. Bij het bereiken van dit doel echter mag de planeet niet worden overbelast.
Op 15 september organiseren een aantal organisaties naar aanleiding van haar boek de DonutDDay in Amsterdam.
Een dag land voordrachten en discussies over basisinkomen, hervorming van het monetaire systeem en duurzaamheid. Van 10 tot 17 uur in de Keizersgrachtkerk in Amsterdam, Keizersgracht 566. Schrijf deze datum alvast in de agenda!
De organisaties zijn:
Er is contact met enkel andere organisaties die mogelijk ook mee willen doen.
Over het boek van Kate Raworth (Donuteconomie. In zeven stappen naar een economie voor de 21e eeuw) heeft Alexander de Roo een recensie geschreven, zie Niet bij basisinkomen alleen! Recensie van Donut Economie van Kate Raworth.
Het onderwerp is ook aan de orde geweest in een uitzending van VPRO Tegenlicht.
Hieronder volgt een samenvatting van het boek, gemaakt door de Werkgroep Basisinkomen Nijmegen.
De economische wetenschappen zijn nog steeds gebaseerd op gedachtengoed dat dateert uit de jaren ’50, dat op zijn beurt weer geënt is op theorieën die stammen uit 1850. Dit gedachtengoed is dus zwaar verouderd en dient zodoende te worden vervangen door nieuwe ideeën over economie, welke behoren te zijn gericht op welzijn en planetaire integriteit. Dit zijn immers de waarden die er nú toe doen.
De Britse econome Kate Raworth zet zich af tegen de groeidoctrine die het economisch denken nog altijd overheerst. Haar model, genaamd ‘the doughnut’, moet de weg wijzen naar de economie van de 21ste eeuw. Bij het realiseren van zo’n nieuw model behoort de kernvraag te zijn welke vitale functies ervoor zorgen dat de aarde al zo lang stabiel blijft en hoe ons economisch handelen moet worden gericht zodanig dat deze functies niet te zeer op de proef worden gesteld.
Vooralsnog weigert het grote publiek te onderkennen welke de schadelijke gevolgen zijn van ons consumeergedrag. Voor zover men dit wél doet neigt men er voor weg te vluchten, o.a. door nóg meer te consumeren. Van belang hierbij is te realiseren dat overconsumptie wordt gevoed door het gebrek aan bevrediging van primaire levensbehoeften, die liggen op het gebied van fysieke en sociale geborgenheid en veiligheid.
Momenteel zitten we gevangen in het principe van oneindige groei. Wanneer de immer stijgende lijn van productie en consumptie stagneert, laat staan wanneer deze daalt, ontstaat er crisis, met o.a. banenverlies als gevolg. Panisch als men is voor een dergelijke gebeurtenis klampt men zich vast aan het huidige economische model.
De economische groei zoals we deze de afgelopen 100 jaar hebben beleefd is voornamelijk gebaseerd op de olie-industrie. Voorstanders hiervan betogen dat de schade die deze industrie veroorzaakt is te herstellen, zo niet op korte dan toch zeker op lange termijn. Dit argument is echter allang d.m.v. wetenschappelijk bewijs achterhaald.
Kate Raworth pleit voor een weidser en rijker beeld van menselijke vooruitgang. Daartoe heeft ze haar doughnut-model ontworpen. De kern van dit model is om ieder mens toegang te verschaffen tot elementaire levensbehoeften. Bij het bereiken van dit doel echter mag de planeet niet worden overbelast.
Praktisch gezien biedt de circulaire of -hergebruikseconomie alternatieven voor de huidige verbruikseconomie. Dit is echter geen simpel gegeven, omdat er a.h.w. een geheel nieuw economisch ecosysteem moet worden gecreëerd, bestaande uit elkaar voedende en ondersteunende ondernemingen. Hierin bestaan reeds talrijke onafhankelijke initiatieven, die echter een groot risico lopen om in de valkuilen van het oude economische stelsel te tuimelen. Om die reden is het noodzakelijk dat politieke besluitvorming, lees: de overheid, moet helpen om zo’n economisch ecosysteem te doen ontstaan. Aldus zullen overheden moeten breken met de tendens om terug te treden uit het domein van de economie door daarin juist een grotere rol te gaan spelen. In China is dat reeds het geval, maar ook in Europa heeft Denemarken de stap gezet naar meer regulering. De investeringen die de Deense overheid hierbij heeft gedaan betalen zich inmiddels met winst terug.
Al met al blijken er dus praktische opties te bestaan voor het scheppen van een nieuwe economie, temeer daar de technologie die hiervoor nodig is reeds beschikbaar is en zich bovendien razendsnel ontwikkelt.
Samenvatting door de Werkgroep BasisInkomen Nijmegen, februari 2018
Redactie Reyer Brons, maart 2018
Het bericht DonutDDay 15-9-18 – duurzaamheid, monetaire hervorming, basisinkomen – over de donut van Kate Raworth verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.