Onvoorwaardelijk Basisinkomen leeft in Winsum

Winsum, plaatsnaambord, plaatsnaambordenHet was 24 februari dat door een spontane actie van Annemarie Doze meer dan 20 mensen uit Winsum bij elkaar kwamen om te praten over het basisinkomen. In gesprekken die zij voerde in haar ‘baby-café’ met moeders over de kosten voor het dagelijks leven, de uitkeringen, de toeslagen, zwart werken, kinderopvang en sollicitatieplicht, etc. kwam het idee op dat iedereen eigenlijk zoiets als basisinkomen zou moeten ontvangen.

Maar ja: waar komt dat idee eigenlijk vandaan, wat is een basisinkomen precies, hoe hoog moet dat dan zijn en wie moet dat betalen? Afin, allemaal vragen waarbij de hulp van Frans Zwitser werd ingeroepen om wat licht op deze materie te werpen.

Frans had het over de Lazy’s en de Crazy’s (Philippe van Parijs) en schetste daarmee op een beeldende manier het ontstaan van de verzorgingsstaat sinds de industriële revolutie. Het werd duidelijk dat uitvindingen, ontdekkingen en kennis van onze voorouders, die hebben geleid tot de ontwikkeling van onze samenleving via de stoommachine naar digitalisering en robotisering, een gemeenschappelijke erfenis betreffen, waardoor ieder mens recht heeft op de resultaten ervan. Want niet alleen is de aarde en wat er aan grondstoffen een rijkdommen in zit van ons allemaal, ook de kennis, sinds de uitvinding van het wiel, is een verworvenheid van de mensheid.

Er ontstond een levende discussie over de controle door ambtenaren, dat het mentaliteitskwestie is en over de betaalbaarheid van een OBi. Maar ook over wat te doen met mensen die met psycho-sociale problemen te kampen hebben en de vrees van een jonge dame dat vooral jongeren zich de hele dag met series kijken en games spelen gaan bezighouden, misschien een half jaartje werken om op vakantie te kunnen gaan, om daarna weer op de bank neer te ploffen.

Interessant was ook, dat er 3 leden van ‘Groningen Centraal’ aanwezig waren. Zij zullen, als nieuw partij, aan de statenverkiezingen meedoen en hebben het OBi in hun programma staan. Zij gaan dat financieren met de aardgasopbrengsten, omdat na afsplitsing van Nederland, Groningen makkelijk zijn eigen boontjes kan doppen!

Ook waren er meerdere leden van GroenLinks aanwezig. De wethouder van GL toonde zich sterk voorstander van een OBi en gaat binnenkort praten met zijn collega-wethouders van de samenwerkende gemeenten om te kijken of een experiment in Noord Groningen tot de mogelijkheden zou kunnen gaan behoren. Natuurlijk was de avond veel te kort om alle vragen, opmerkingen en suggesties goed met elkaar te bespreken. Annemarie kondigde aan een vervolg bijeenkomst te gaan organiseren! We zien er naar uit!

Willem Gielingh

Het bericht Onvoorwaardelijk Basisinkomen leeft in Winsum verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Motie GroenLinks over basisinkomen unaniem aangenomen

GroenLinks

GroenLinksZaterdag, 7 februari, stemde het landelijk congres van GroenLinks in Amersfoort unaniem voor de twee moties van PAL GroenLinks raadslid Jan Atze Nicolai en raadslid Brigitta Meinema van de afdeling Tytsjerksteradiel. De moties werden ook gesteund door het bestuur van GrienLinks Fryslân.

congres 2 Rik Grashof, voorzitter van GroenLinks en Tweede Kamerlid Corinne Ellemeet riepen de leden op om de moties aan te nemen. Zij gaven aan graag met de moties aan de gang te gaan zoals met het aanjagen van de discussie over het basisinkomen in de partij en met voorstellen te komen tot het verbeteren van de posities en waardering van mantelzorg en vrijwilligerswerk.


Het congres van GroenLinks, in vergadering bijeen in Amersfoort op zaterdag 7 februari 2015

Experimenteerruimte vormen van basisinkomen

Constaterende dat

  • De huidige situatie rondom werk en inkomen vastloopt, omdat er voor steeds meer mensen geen betaald werk is, de groep werkenden zonder rechten groter wordt, en omdat werkenden tijd tekort komen om te zorgen,
  • De sociale zekerheid onvoldoende functioneert, het hebben van betaald werk te bepalend is voor je maatschappelijke positie, en grote groepen kunnen daar niet in mee kunnen,
  • Werkgelegenheidsplannen onvoldoende tot nieuwe banen leiden,
  • Er wezenlijke aanpassingen in ons sociale stelsel nodig zijn en we fundamentele keuzes moeten gaan maken over werk in inkomen, en hoe wij in Nederland voor elkaar en voor onszelf willen zorgen,
  • De inkomensongelijkheid toeneemt,
  • Het sociale zekerheidsstelsel steeds meer als beklemmend en demotiverend wordt ervaren, en door de groter wordende controlemechanismen onbetaalbaar wordt,
  • GroenLinks streeft naar een meer ontspannen samenleving waar (betaald)werk beter verdeeld is, en iedereen ruimte krijgt voor zorgtaken, zelfontplooiing en ondernemerschap,

Overwegende dat

  • De politiek moet erkennen dat het werk (vrijwillig en betaald) in Nederland ongelijk verdeeld is,
  • GroenLinks het systeem van betaald werk en de daaraan gekoppelde waardering en status ter discussie moet stellen, en op De Helling kan zetten,
  • Iedereen recht heeft op een volwaardig bestaan in de samenleving,
  • Er ruimte voor ‘vrijdenken’ en experiment moet zijn met vormen van basisinkomen,
  • Daarbij ook alternatieven onderzocht kunnen worden om het idee van een basisinkomen te vervolmaken,
  • Toenemende inkomensongelijkheid in ieder economisch systeem leidt tot een minder algemeen welbevinden en dit door middel van een basisinkomen doorbroken kan worden,
  • GroenLinks een solidaire samenleving toejuicht en daarin ondersteunend en faciliterend wil zijn,

congres 4 jpgRoept het bestuur op:

  • De discussie over een basisinkomen in de partij verder vorm te geven, en aan te jagen,
  • Afdelingen te stimuleren en te faciliteren om met lokale initiatieven en experimenten te komen omtrent basisinkomen,

En roept de Tweede Kamerfractie op:

  • Om onderzoek te doen naar alternatieven die ons sociale zekerheidsstelsel hervormen,
  • Initiatief te nemen in het maatschappelijk en politieke debat over het sociale zekerheidsstelsel,
  • Het debat over alternatieven voor ons sociale stelsel te voeren in de Tweede Kamer, en hier voorstellen over te doen,
  • Te komen tot initiatief wetgeving op basis van bovenstaand onderzoek, waaronder het creëren van meer ruimte voor gemeenten voor degelijke experimenten met vormen van basisinkomen,

En gaat over tot de vernieuwende orde van de dag.

Deze motie is ingediend door:

Afdeling PAL GroenLinks Leeuwarden en de leden Jan Atze Nicolai, Brigitta Meinema-Scheepsma, Petra Vlutters, Annet Bakker

Het bericht Motie GroenLinks over basisinkomen unaniem aangenomen verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

CPB maakt gehakt van basisinkomen, maar dan wel van plofkip!

 

plofkipDe conclusie van het onderzoek van het CPB over de effectiviteit van fiscaal participatiebeleid,  van februari 2015, stelt dat het invoeren van generieke inkomensondersteuning via een basisinkomen een averechts effect op de arbeidsparticipatie. Het geeft tweede verdieners een financiële prikkel om te stoppen met werken.

Meer kansrijk is beleid dat het inkomensverschil tussen werken en niet-werken vergroot, zoals het verhogen van de arbeidskorting aan de onderkant of het verlagen van de bijstand. Dit laatste gaat dan wel ten koste van een stijging van de inkomensongelijkheid.

Alsof je gehakt maakt van plofkip

Het is duidelijk dat het financieel economisch beleid niet langer vol te houden is met de gangbare waarden en denkwijzen. Er is een volledig andere denkraam nodig om het CPB zaken te laten doorrekenen, Er dienen waarden en methoden gebruikt te worden waar nog geen ervaring mee is om te laten zien dat een echt basisinkomen een aanvaardbaar levensstandaard kan garanderen een heel ander effect heeft op de arbeidsmarkt en arbeidsparticipatie dan het verlagen van de bijstand om mensen aan het werk te krijgen. Er moet gezocht worden naar modellen die zorgen voor inkomen zonder dat daar arbeid de hoofdmoot voor vormt. Zodat negatieve effecten zoals inkomensongelijkheid en bevordering van armoede geen gevolg zijn, maar juist de bestrijding daarvan het hoofddoel is.
Een onvoorwaardelijke basisinkomen met een hoogte die een aanvaardbare levensstandaard garandeert zou het uitgangspunt moeten zijn[1].

Hieronder hoofdstuk 4 uit het stuk dat te vinden is via http://www.cpb.nl/sites/default/files/publicaties/download/cpb-policy-brief-2015-02-de-effectiviteit-van-fiscaal-participatiebeleid.pdf 

Het “basisinkomen” waar het Centraal Planbureau hier van spreekt is dus geen reëel basisinkomen, maar een bijstandsuitkering zonder voorwaarden. 

4 Vlaktaks en basisinkomen niet effectief
Een andere vorm van generiek beleid, het uniformeren van de schijftarieven tot een vlaktaks, heeft zelfs een averechts effect op de arbeidsparticipatie, tenminste als de inkomensongelijkheid constant wordt gehouden. Generieke inkomensondersteuning via een basisinkomen heeft ook een averechts effect op de arbeidsparticipatie.
Kolom 1 in tabel 2 geeft de effecten van een budgettair neutrale vlaktaks waarbij de schijftarieven gelijk worden getrokken op 39,7%. Dit leidt per saldo tot een toename van de arbeidsparticipatie. Vrijwel alle groepen gaan meer werken.[12] Voor een belangrijk deel komt dit echter door een sterke daling van de netto uitkeringen vanwege de effectieve stijging van het eersteschijftarief. Deze simpele vlaktaks leidt dan ook tot een forse toename van de inkomensongelijkheid. Werknemers met een laag inkomen gaan er in inkomen procenten op achteruit.
Wanneer het effect op de inkomensongelijkheid wordt geneutraliseerd (kolom 2) met behulp van een nieuwe toeslag, dan neemt de arbeidsparticipatie af. Het gaat daarbij om een nieuwe toeslag voor alle personen die belastbaar inkomen hebben (niet-werkende partners krijgen deze toeslag dus niet, zij ondervinden immers ook niet direct de gevolgen van de vlaktaks). Om deze toeslag te financieren, stijgt het vlaktakstarief tot 45,3%. Dit betekent dat (meer) werken voor het merendeel van de personen minder oplevert. De participatie daalt met 0,9%. Een vlaktaks is minder gericht op het prikkelen van groepen die relatief gevoelig zijn voor financiële prikkels.
Generieke inkomensondersteuning, onafhankelijk van arbeidsparticipatie en het inkomen van de partner dan wel vermogen, heeft een sterk averechts effect op de arbeidsparticipatie. Kolom 3 in tabel 2 illustreert de effecten van de invoering van een basisinkomen, waarbij het basisinkomen 50% bedraagt van het netto sociaal minimum (! red.). De uitkeringen worden in deze variant dusdanig aangepast dat uitkeringsgerechtigden er netto niet op voor- of achteruit gaan. Voor het basisinkomen geldt geen partner- of vermogenstoets, niet-werkende partners in samenwonende stellen ontvangen dit basisinkomen dus ook. Het basisinkomen wordt gefinancierd met het afschaffen van de arbeidskorting (in lijn met de gedachte van inkomensondersteuning onafhankelijk van arbeidsparticipatie) en een vlaktaks van 56,6%.
Dit laatste betekent effectief een stijging van alle huidige schijftarieven, met name aan de onderkant. Het basisinkomen geeft tweede verdieners een forse financiële prikkel om te stoppen met werken, en deze groep reageert daar bovendien relatief sterk op. De financiering van het basisinkomen ontmoedigt daarnaast de arbeidsparticipatie van andere groepen op de arbeidsmarkt. De arbeidsparticipatie daalt met ruim 5%.
tabel2participatieeffect
noten 
  • [1] Dit betekent dat de netto-inkomsten minstens aan de armoede-risiconiveau volgens EU-normen moeten voldoen, wat overeenkomt met 60 % van het zogenaamde nationale mediaan netto-equivalent inkomen. http://basisinkomen.eu/2010-was-europees-jaar-tegen-armoede-wat-gebeurde-er-sindsdien/
  • [12] Alleen vrouwen in samenwonende stellen met jonge kinderen gaan minder werken. Zij hebben geen uitkering, en de vlaktaks betekent voor hen dat werken in de eerste schijf minder oplevert

Het bericht CPB maakt gehakt van basisinkomen, maar dan wel van plofkip! verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Herbezinning op Participatiewet nodig wegens schending Europees recht #EVRM #UVRM

Er bestaat zoiets als:  Het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM). Toch interessant om weer even bij stil te staan…
Interessant, want het beleid in Nederland om een tegenprestatie te leveren op straffe van een sanctie bestaat al enkele jaren.

Nu zich een nieuwe situatie voordoet met de decentralisatie rond de Participatiewet, lijkt een herbezinning op zijn plaats.

Zijn we wel in staat rechtens te handelen? Schofferen we niet de rechten van de mens, zoals vastgelegd in Het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM) en door Nederland ondertekent? Tenslotte is het een Europees verdrag, waarin mensen- en burgerrechten voor alle inwoners van de verdragsluitende staten zijn geregeld.

Hieronder een korte toelichting:

Participatiewet is in strijd met het Europees recht en rechten van de mens [9]

uvrm50jaarHet Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM)[1] is een Europees verdrag waarin mensen- en burgerrechten voor alle inwoners van de verdragsluitende staten zijn geregeld. Sinds 1998 is het verdrag bindend voor alle lidstaten van de Raad van Europa.

In Nederland, België en Frankrijk heeft het verdrag directe werking: de desbetreffende rechterlijke macht moet alle wetgeving en bestuur direct aan het EVRM toetsen (Art. 94 Grondwet, NL). Dat EVRM zegt ondermeer over een verbod op slavernij en dwangarbeid:

  • art. 4: verbod op slavernij en dwangarbeid:

En onder dwangarbeid wordt dan arbeid verstaan die mensen onder bedreiging van straf, tegen hun wil, verrichten.[2]

Nu zijn Nederlandse gemeenten juist vanaf 1 januari verplicht beleid te hebben rondom tegenprestaties die vereist kunnen worden van mensen met een bijstandsuitkering of anders een strafkorting krijgen. (participatiewet)[3] Maar let op het ‘vereist kunnen worden’. Want er kan dus helemaal geen tegenprestatie geëist worden omdat arbeid onder bedreiging van straf (het verliezen of korten op de bijstandsuitkering) door het EVRM wordt gezien als dwangarbeid. Hoe simpel kan simpel zijn? Hoe duidelijk kan duidelijk zijn?

Het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM) is een Europees verdrag waarin mensen- en burgerrechten voor alle inwoners van de verdragsluitende staten zijn geregeld. Sinds 1998 is het verdrag bindend voor alle lidstaten van de Raad van Europa. Ratificatie van de EVRM geldt als noodzakelijke voorwaarde om lid te kunnen worden van de Raad van Europa en overigens ook om lid te kunnen worden van de Europese Unie.

Je kunt er als politieke partij natuurlijk voor kiezen om alle bijstandsuitkeringen dan maar helemaal af te schaffen, indien je er dan toch al vanaf wil om redenen van onbetaalbaarheid, maar ook dat biedt geen soelaas, omdat de Centrale Raad van Beroep recent heeft bepaald dat zelfs uitgeprocedeerde asielzoekers een wettelijk recht hebben op bed, brood en bad, waarmee je feitelijk dus al snel op het niveau van een bijstandsuitkering belandt.

Bovendien spreekt ook de Universele Verklaring voor Rechten van de Mens (UVRM)[4], een belangrijke internationale juridische standaard, eveneens over sociaal economische rechten:

“De sociaal-economische rechten, ook wel sociale grondrechten[5] genoemd, zijn rechten op de minimumvoorwaarden voor welvaart en welzijn. Ze omvatten rechten zoals die op werk, beloning, sociale zekerheid, onderwijs, huisvesting, rechtshulp en medische verzorging, in totaal zo’n twintig verschillende rechten. Dergelijke rechten zijn uitgewerkt in het Internationaal verdrag inzake economische, sociale en culturele rechten van 1966[6]. Deze grondrechten zijn bijvoorbeeld ook opgenomen in de Nederlandse grondwet”. 

In het Europees Sociaal Handvest(ESH)[7] een verbod op verplichte arbeid opgenomen.

Concluderend kan dit vanuit rechtswege dus niet anders betekenen dan dat de bijstandsgerechtigde die zich bij de gemeente vervoegt omwille van de eis van een tegenprestatie voor een bijstandsuitkering (bij afwezigheid van een betaalde arbeidsplek) en vervolgens keihard ‘nee’ roept, NIMMER tot de levering van een tegenprestatie gedwongen kan worden. Een Nederlandse rechter zou niet anders kunnen beslissen.

Al eerder waarschuwde het College voor de Rechten van de Mens om de gemeenten daarom goed in de gaten te houden omdat de eis tot een tegenprestatie al heel erg snel tot juridische dwangarbeid zal uitmonden.

Indien wij daadwerkelijk af willen van de enorme controledruk van grote aantallen werklozen en bijstandsgerechtigden, dan is er maar een middel denkbaar dat de kwaal kan verhelpen:

Een Onvoorwaardelijk Basisinkomen.

De decentralisaties versterken de rol van gemeenten om burgers te ondersteunen en te laten participeren in de maatschappij. Vanwege het belang van deze operaties heeft het kabinet besloten dat er voor de decentralisaties één coördinerend bewindspersoon zou moeten worden aangesteld. Gelet op de vakinhoudelijke verantwoordelijkheid van de Minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties (BZK) voor een goed functionerend openbaar bestuur is deze coördinerende rol aan hem toebedeeld.(verantwoordingsbrief 33941 1 Brief van de minister president, minister van algemene zaken Vergaderjaar 2013-2014)[8]

Voor een ‘echte’ OBi-pilot (alle inkomensgroepen) kan Binnenlandse Zaken (Plasterk) dus werkelijk iets betekenen!

 

[1] http://nl.wikipedia.org/wiki/Europees_Verdrag_voor_de_Rechten_van_de_Mens

[2] http://nl.wikipedia.org/wiki/Dwangarbeid

[3] http://nl.wikipedia.org/wiki/Participatiewet

[4] http://www.amnesty.nl/mensenrechten/encyclopedie/universele-verklaring-de-rechten-de-mens-uvrm

[5] http://nl.wikipedia.org/wiki/Sociaal_grondrecht

[7] http://nl.wikipedia.org/wiki/Europees_Sociaal_Handvest

[6 http://nl.wikipedia.org/wiki/Internationaal_Verdrag_inzake_economische,_sociale_en_culturele_rechten

[8] https://zoek.officielebekendmakingen.nl/kst-33941-1.html

[9] bron: https://jdreport.com/author/report/

The post Herbezinning op Participatiewet nodig wegens schending Europees recht #EVRM #UVRM appeared first on Nederlandstalig Netwerk Basisinkomen.

Iedereen Win for Life – Sarah in Femma over basisinkomen

femmeStel dat je in de toekomst elke maand een vast bedrag op je rekening gestort krijgt. Zonder dat er iets tegenover staat je mag zelf beslissen wat je met het geld doet. Klinkt mooi maar utopisch? Met als het van de voorstanders van ‘het basisinkomen‘ afhangt. Een van hen is Sarah van Liefferinge. 33 jaar, leerkracht in het geïntegreerd onderwijs en gepassioneerd woordvoerster van de Piratenpartij. De enige Belgische partij die momenteel pleit voor een basisinkomen[1]. We ontmoetten haar in de Vooruit in Gent. Het werd een boeiend gesprek.

Wat is een basisinkomen concreet?

Sarah: Het basisinkomen is een bedrag dat je elke maand. ontvangt. Het is onvoorwaardelijk op drie niveaus. Ten eerste ontvangt iedereen een basisinkomen. Of je nu arm of rijk bent, dat maakt niet uit. Ten tweede krijg je het als individu en staat het dus los van je gezinssamenstelling. En ten derde wordt er geen tegenprestatie verwacht. Het is dus ook niet gekoppeld aan het hebben van een job. Concreet pleiten wij voor een basisinkomen dat voldoende hoog is om te voorzien in de basisbehoeften zoals voedsel, kledij, onderwijs, wonen … We denken dan ook aan een bedrag van 1200 á 1500 euro voor iedere Belg vanaf 18 jaar. Omdat het pas dan echt emanciperend werkt. Met een basisinkomen van 600 à 800 euro kan je niet voorzien in je basisbehoeften en moet je nog steeds op andere manieren geld zien te verdienen om menswaardig te leven

Het basisinkomen is een idee dat al in de 18de eeuw circuleerde. Vanwaar die hernieuwde aandacht anno 2015?

femme2Mensen beseffen dat er na de financiële crisis niet veel veranderd is. De banken zijn nog altijd niet ingetoomd. Er is een ongebreideld kapitalisme aan de gang dat de elite rijker maakt, de middenklasse leegzuigt en de armoede doet toenemen. Mensen voelen aan den lijve dat het systeem in crisis is. Je hebt een grote groep mensen die hard werkt en bij wie ziekteverzuim en burnouts elk jaar toenemen, terwijl er aan de andere kant een groeiende groep werklozen is. We weten ook dat in de toekomst robots meer en meer jobs gaan overnemen. We zien dat al gebeuren in de supermarkten, bij de post en in de fabrieken. Toch blijven we werk zien als een voorwaarde om waardig te leven. Iedereen voelt dat we er met de oude dogma’s zoals ‘je moet werken voor je geld‘ niet gaan geraken. Mensen beseffen zelf dat ze alternatieven, zoals het basisinkomen, moeten voorstellen. Van de politieke elite moeten ze het niet verwachten, want die hebben zelf baat bij het status quo.

Wat zijn de voordelen van een basisinkomen?

Emancipatie, empowerment en vrijheid. Heel wat mensen leven in onzekerheid over hun toekomst. Ga ik volgende maand nog wel een job hebben, voldoende inkomen hebben om mijn huur te betalen, kledij te kopen voor mijn kinderen? Die financiële onzekerheid weegt op de mensen. We moeten hen opnieuw de zekerheid bieden dat hun basisbehoeften gegarandeerd zijn. Met een voldoende hoog basisinkomen doe je dat ook. Ook zij die vandaag niet in een precaire situatie zitten, zijn ermee gediend. Je geeft mensen meer verantwoordelijkheid en meer vrijheid om zelf hun leven in te vullen. Doordat je een basisinkomen krijgt, ben je niet meer afhankelijk van een job om een menswaardig leven te leiden. Mensen gaan vrijer kunnen kiezen hoe ze hun tijd besteden. Je kan kiezen voor een job met vele uren, maar ook voor vrijwilligerswerk, voor zorgtaken, voor een opleiding. Nu zitten we vaak vast aan een job omdat we heel wat financiële verantwoordelijkheden hebben. Een basisinkomen gaat mensen de mogelijkheid geven om te doen wat ze graag doen.

JE KAN KIEZEN VOOR EEN MET VELE UREN, MAAR OOK VOOR VRIJWILLIGERSWERK VOOR ZORGTAKEN, VOOR EEN OPLEIDING

Bovendien is er nu heel wat waardevol werk in de samenleving dat niet gewaardeerd wordt, zoals zorgarbeid en vrijwilligerswerk. Door een basisinkomen geef je mensen weer tijd en ruimte om ook daaraan aandacht aan te besteden.

Heel wat mensen vinden het basisinkomen een sympathiek idee, maar stellen er zich toch heel wat vragen bij. Bijvoorbeeld waarom ook multimiljonairs een basisinkomen moeten krijgen. Zij hebben toch al geld genoeg?

Omdat het basisinkomen pas kan werken als het onvoorwaardelijk en gelijkwaardig is. Iedereen moet het krijgen opdat we alle controlemechanismen en selectieprocedures kunnen afschaffen. Nu gaat er heel veel geld naar de controle of iemand voldoet aan de voorwaarden voor bijvoorbeeld een werkloosheidsuitkering. Dat geld kunnen we veel nuttiger besteden. Bovendien kan er ook maar sprake zijn van solidariteit als iedereen het ontvangt. Wanneer je selectief werkt, krijg je afgunst. Het is een administratief heel eenvoudige regel: iedereen krijgt het en heeft de verantwoordelijkheid om er iets positiefs mee te doen.

Vrees je niet dat een basisinkomen ervoor zal zorgen dat mensen meer aan hun lot worden overgelaten?

Vanuit de gedachte je krijgt 150o euro, trek nu maar je plan. Ik zie niet in waarom dit het geval zou zijn. Volgens mij betekent een basisinkomen niet dat diensten zoals budgetbeheer moeten verdwijnen. Er zal vast wel een groep mensen zijn die niet in staat is om met een basis-inkomen om te gaan. Maar dat is vaak omdat ze het ook nooit geleerd hebben en steeds op een kinderlijke manier behandeld werden. Een basisinkomen zal volgens mij de solidariteit naar bepaalde groepen niet uithollen. Zo lijkt het mij ook maar normaal dat mensen met een zware handicap een extra toelage krijgen om extra kosten (zoals een rolstoel) te dekken.

Hoe ga je zo’n basisinkomen betalen?

De invoering van een basisinkomen van bijvoorbeeld 1500 euro in België zal heel veel geld kosten. Een deel van die kosten compenseer je doordat je geen werkloosheidsuitkeringen, pensioenen en ziekteuitkeringen meer moet betalen. Ook op het hele controleapparaat bij de overheid kan bespaard worden. Denk maar aan de RVA en de diensten voor werkloosheidsuitkeringen. Een andere bron van financiering zou een tax op consumptie (bijvoorbeeld op luxegoederen) moeten zijn. Feit is dat het heel moeilijk is om de impact van een basisinkomen te berekenen. Omdat de invoering ervan ook gedragsveranderingen zal meebrengen. Die kan je moeilijk voorspellen. Dat we geen langetermijnberekeningen kunnen doen, mag geen excuus zijn om het niet te proberen. Er is volgens mij voldoende geld in de maatschappij voor een basisinkomen. De vraag is alleen: laat je geld opstapelen in belastingparadijzen of ga je het gaat herverdelen. De cijfers tonen aan dat er eind 2014 weer meer miljonairs in België zijn en dat ze rijker geworden zijn. Terwijl er meer mensen naar de voedselbank gaan. Het is dus een kwestie van politieke keuzes.

Moedig je met het basisinkomen geen luiheid aan?

Experimenten in Canada en Namibië tonen aan dat mensen soms wel minder gaan werken, maar niet om te luieren. Ze volgen een opleiding, zorgen voor hun naasten, brengen meer tijd door met hun kinderen. Mensen worden gestimuleerd om zelf te ondernemen. Uiteraard zal er een klein percentage op zijn luie gat gaan zitten. Maakt niet uit. Die zijn er nu toch ook?’

Ben je hoopvol dat het basisinkomen er ooit komt?

Jazeker. Je voelt dat er heel wat interesse voor het basisinkomen is. Volgend jaar zullen de Zwitsers over het basisinkomen stemmen via een referendum. In eigen land zijn de politieke moederpartijen nog niet gewonnen voor het idee, maar de jongeren wel. Jong Groen en de Jong Socialisten zien het wel zitten. Ook bij Jong NV-A is er interesse. Het stemt me hoopvol naar de toekomst toe dat het de jongeren die out of the box durven denken.

Wat wij hiervan vinden

Femma ziet zowel voordelen als valkuilen in het basisinkomen. Veel hangt af van de concrete invulling ervan. Een Basisinkomen moet voor ons voldoende solidariteit garanderen tussen mensen en mag geen excuus zijn om mensen aan hun lot over te laten. Het is voor Femme ook steeds belangrijk om bij elk voorstel te kijken wat de impact is op vrouwen. Het basisinkomen dat de Piratenpartij voorstelt, is alleszins een interessante denkpiste die we verder willen opvolgen.

  • Overgenomen  uit Femma Magazine
    Tekst: Jeroen Lievens, Foto: Bob van Mol, Illustratie: Rutger van Parijs
  • Femma is een vereniging met 65 000 leden, actief in bijna 800 groepen in Vlaanderen en Brussel. Geëngageerde vrijwilligers maken en dragen onze organisatie in lokale groepen of als beleidsvrijwilliger. We hebben oog voor vrouwen met minder kansen en proberen met verschillende projecten onze drempels te verlagen. We zetten ons in voor het belang van elke vrouw.
    http://www.femma.be/nl

Noten

[1] http://basisinkomen.net/obi/politieke-partijen-met-basisinkomen-het-programma

The post Iedereen Win for Life – Sarah in Femma over basisinkomen appeared first on Nederlandstalig Netwerk Basisinkomen.

Een impressie van een openbare avond over basisinkomen

zekerweten

zekerweten

Bekijk de video

 Nijmegen, 3 februari. Lisa Westerveld, GroenLinks-raadslid, verwelkomde iedereen namens haar fractiegenoot April Ranshuijsen en het bestuur van GL. In een flinke ruimte, waar uiteindelijk veel mensen de weg naar gevonden hebben, was er een gemoedelijke ontspannen sfeer. Samen met de coördinator van het Basisteam Nijmegen was ik naar het stadhuis getogen en had op alle tafels onze blauwe OBi-folder neergelegd. Ook GL had informatie over de concrete situatie in Nijmegen op de tafels gelegd.

IMG_5051Uiteindelijk kwamen ca 80 geïnteresseerden, waaronder ook raadsleden van andere politieke partijen, luisteren en praten over een experiment rond bijstandsgerechtigden. Onder hen ook Alexander de Roo, prominent lid van de Vereniging Basisinkomen en o.a. voorzitter van de Waddenvereniging en Johannes Borger, coördinator van Basisteam Zoetermeer-Den Haag!
In een vooraankondiging in De Gelderlander, stond ook het woord ‘basisinkomen’ genoemd. Reden waarom de GroenLinksfractie in Nijmegen Frans Zwitser, lid van de Vereniging Basisinkomen en GL-lid, als inleider gevraagd heeft, om de aftrap van die avond te verzorgen.

Frans sprak o.a. over lazy people en crazy people die met elkaar het land bewoonden.
Een fantastisch beeldend verhaal over hoe de samenleving zich sinds de industriële revolutie ontwikkelt en waarom een basisinkomen een logische stap in die ontwikkelingen betekent.

IMG_5052Na een korte toelichting, door de gespreksleider, een journalist van De Gelderlander, op het verdere verloop van de avond, ging iedereen in groepen van ca 15 mensen bij elkaar zitten en werd er na ongeveer 3 kwartier plenair verslag gedaan van de afzonderlijke groepsgesprekken.

Opmerkelijk was dat alle 5 rapporteurs de gemeente de suggestie meegaven om een experiment rond de bijstand vooral niet met zoiets als ‘basisinkomen’ te komen! Want daar had het helemaal niets mee van doen.

Wat ook opviel was, dat er vooral geen korting op de bijstand moest komen voor het experiment. Eerder nog werd er gepleit voor een bedrag richting de € 1.400,-. En natuurlijk zouden dan de huursubsidie en de zorgtoeslag niet meer verstrekt hoeven worden. Ook vond men dat eventuele bijverdiensten onder het normale loon- en inkomstentarief zouden moeten vallen en niet zoals nu dat er een marginale druk van tegen de 100% op rust.

Resultaat was dat de initiatiefnemers veel suggesties aan de hand werden gedaan. Overigens zouden veel mensen een pilot met een volledige OBi toejuichen, maar zagen daar ook de praktische toepassingsproblemen voor een lokaal bestuur van in.
Gemeenten mogen namelijk niet aan inkomenspolitiek doen, terwijl een experiment rond de bijstand binnen de participatiewet valt en daarom het ministerie van Sociale Zaken daar toestemming om gevraagd moet gaan worden.
Om toch een experiment met deelname van meer inkomensgroepen mogelijk te maken, is een bestuurlijke ‘status aparte’ nodig. Overleg met op het ministerie van Binnenlandse Zaken met minister Plasterk is daarom noodzakelijk. Lisa Westerveld zal om die reden volgende week Ronald Plasterk hierover gaan spreken.

Na afloop werden er de nodige interviews afgenomen en werd er nog lang nagepraat.
Een zeer nuttige bijeenkomst, waarbij burgers gevraagd werd hun inbreng te hebben in wat wellicht tot iets moois zou kunnen uitgroeien.

Willem Gielingh, Nijmegen, 03 februari 2015

Het bericht Een impressie van een openbare avond over basisinkomen verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Basisinkomen als erkenning van burgerschap

ad planken

adriaanplankenIn de laatste paar jaren heb ik Guy Standing leren kennen als de meest spraakmakende en op de praktijk gerichte voorvechter voor het basisinkomen. In de loop van deze tijd heb ik zijn focus ook steeds meer richting politiek zien verschuiven.

Aan de hand van een drietal min of meer recente publicaties[i] en voordrachten van hem in verschillende landen zal ik zijn huidige mening overzichtelijk weergeven naar thema.

De volgende thema’s die Guy Standing tijdens zijn optredens de revue laat passeren zijn te onderscheiden:

  1. De toenemende verpaupering van wat ik voor het gemak zal noemen de minima en van de samenleving als geheel
  2. De mondiale oorzaken
  3. Dreiging van extremisme
  4. De politieke konsekwenties

De toenemende verpaupering die over de hele wereld valt te constateren komt tot uiting in een toename van het aantal mensen, dat het hoofd (net) niet boven water kunnen houden, de uitholling van de sociale zekerheid en het verlies aan solidariteit. Sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw is er sprake van een toenemende ongelijkheid met betrekking tot financiële zekerheid en bezit.

De oorzaken hiervan zijn mondiaal. Een grote transformatie van de wereldmarkt gaat gepaard met een verviervoudiging van het aantal werkzoekenden, een snelle stijging van de productie,  verplaatsing van de productie naar lagelonenlanden en een met al deze verschijnselen gepaard gaande daling van de lonen.

Degenen met veel kapitaal daarentegen zaten mede door de manier waarop het belastingsysteem is opgezet en door subsidies en het verkrijgen van voordelen in de lift. Bovendien slagen ze er steeds vaker in democratisch vastgestelde regels om malversaties te voorkomen te omzeilen. Dit heeft geleid tot een nieuwe klasse verdeling, namelijk in degenen, die veel hebben en degenen, die weinig hebben. Het verschil tussen de uitersten neemt toe. Nieuwkomers op de arbeidsmarkt – lees voor Nederland mensen bijvoorbeeld uit Polen, Roemenië, Hongarije, Bulgarije – zijn gewend aan lonen die een derde zijn van wat het gemiddelde loon in de OESO landen is/was. Het gevolg hiervan is dat het gemiddelde reële loon stagneert, resp. daalt, een toenemend aantal mensen geen vaste baan meer heeft en op de rand van schulden leven. Ook het inkomen uit een volledige baan is onvoldoende om basisbenodigdheden te kunnen betalen. Hiermee worden – in Nederland alleen al – meer dan een miljoen mensen met blijvende onzekerheid en blijvende onveiligheid opgezadeld. De ondersteuning door de overheid is onvoldoende. Harder werken, het verwerven van meer vaardigheden door scholing helpt niet meer. De noodzaak om concurrerender te worden drijft velen op de rotsen van nog diepere schulden en nog meer onzekerheid. Mede hierdoor is er een toename te zien aan zelfmoorden door stress en wanhoop. Deze mensen voelen hun recht ontnomen op economisch, sociaal en cultureel gebied. Zij voelen zich veroordeeld tot een soort van bedelaarschap, al of niet vermomd onder de noodzaak om van bijvoorbeeld de voedselbank gebruik te moeten maken om in hun levensonderhoud te kunnen voorzien. Of doordat ze mede afhankelijk zijn van voorwaardelijke gunsten van hoger hand of van privé weldaden. De zogenaamde banenplannen bevrijden hen niet hieruit. Integendeel. Het gaat namelijk niet om banen waar mensen behoefte aan hebben omdat zij hun capaciteiten daarin kwijt kunnen. Het gaat niet om banen waarmee je voldoende kunt verdienen om uit het verdomhoekje te komen. Neen, je moet accepteren wat er te krijgen is. Of het nu laag betaald wordt of niet. Of het nu een belediging voor je is doordat er geen gebruik wordt gemaakt van wat je kan. Of het je nu wegzet als mislukking in de ogen van mensen en ook later nog als het staat op je CV.

Overal zien we ook de toename van vandalisme, radicalisme en extremisme, aangevoerd door populistische gangmakers die een goede voedingsbodem vinden bij de mensen die zich uitgerangeerd voelen door bovengeschetste ontwikkelingen. Of deze gangmakers nu bendeleiders zijn met hun grote mond en machogedrag, of ronselaars voor de strijd in het midden oosten of eigen politici, het roept in ieder geval de vraag op hoe hier een positieve verandering in te bereiken?

“De politiek” – wij dus. Degenen op wie wij stemmen – moeten deze positieve verandering zelf bewerkstelligen door de mensen weer hoop voor de toekomst te geven. Hoe?

  1. Door een einde te maken aan het veroordelen van mensen tot de bedelstaf
  2. Door het voor iedereen mogelijk te maken heer en meester te zijn van de eigen tijd
  3. En het voor iedereen mogelijk te maken een eigen toekomstperspectief te ontwerpen

Er is zo’n progressieve reactie nodig. De veranderingen komen niet vanzelf, maar moeten op gang worden gebracht door een herstructurering van het stelsel van inkomensverdeling en kapitaal en wel door het basisinkomen in te voeren als erkenning van burgerschap met alle rechten die daarbij horen. Zonder basisizekerheid  – zoals Milton Friedman al zei – geen rationeel gedrag, geen sociale verantwoordelijkheid

Het basisinkomen is wenselijk en onmisbaar voor het waarborgen van zekerheid voor onze burgers en het tegengaan van extremisme. Ook in de politiek.

Ad Planken  februari 2015

[i] Euroblog 5 mei 2014: How to combat Inequalities Produced By Globel Capitalism
Wwroclav interview 13 november 2014: The strategy for basic incomen
NRC interview 29 november 2014: Geef iedereen een basisinkomen

 

Het bericht Basisinkomen als erkenning van burgerschap verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.