Basisinkomen om Nederland te verbeteren

Bijna iedereen tussen minimum en modaal kijkt tegen een hoog belastingtarief aan. Hard werken loont niet. Mijn suggestie: een basisinkomen en alle toeslagen afschaffen.

Vorige week gaven in de NRC zeven opiniemakers 10 miljard uit om Nederland te verbeteren. Op 23-8-2017 was  het woord aan de lezer, onder de kop Lezers geven 10 miljard uit om Nederland te verbeteren

Alexander de Roo reageerde met een bijdrage:
Scheelt ook toeslagen
Basisinkomen

Hieronder volgt de integrale tekst.

Het gaat erg goed met de economie, maar dat geldt niet voor uitkeringsgerechtigden, werklozen, flexwerkers, zzp’ers en gepensioneerden. Ongeveer de helft van de bevolking profiteert niet. De regering zal die ongelijkheid wel wat repareren door de toeslagen nog gecompliceerder te maken. Een eenverdiener in een huurhuis met twee kinderen verandert van baan. 31.000 € ipv 20.000 €. Van 11.000 € bruto houdt dit gezin netto slechts 500 € over. Bijna iedereen tussen minimum en modaal kijkt tegen een hoog belastingtarief aan. Hard werken loont niet.

Mijn suggestie: een basisinkomen en alle toeslagen afschaffen. Volgens Maurice de Hond vindt 51 % dat een goed idee. Met een basisinkomen van 600 euro voor 18+, 300 euro voor kinderen en 65+. Met woontoeslag per adres kunnen alle toeslagen ook huur- en zorgtoeslag alsmede de hypotheekrente worden afgeschaft. Met een basisinkomen van 600 euro voor 18+, 300 euro voor kinderen en 650 euro woontoeslag per adres kunnen alle toeslagen worden afgeschaft, ook de huur- en zorgtoeslag alsmede de hypotheekrenteaftrek. Een alleenstaande start met 1.250 en een stel met 1.850 euro. Dit is 40 miljard duurder dan nu. Die 10 miljard helpt om dit gat te dichten.

Alexander de Roo
voorzitter Vereniging Basisinkomen
23-8-2017

Het bericht Basisinkomen om Nederland te verbeteren verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Bijeenkomsten over basisinkomen: boeken, promotie en onderzoek

Medio september en medio oktober vinden twee bijeenkomsten plaats rond het basisinkomen waarbij boeken een belangrijke rol spelen.
Eerst is er op 18 september een promotiebijeenkomst op het Plein in Den Haag, georganiseerd door de Vereniging Basisinkomen (VBi).
Een maand later, op 16 oktober,  organiseert het Netwerk Politieke Innovatie (NPI)op een steenworp afstand in Nieuwspoort een bijeenkomst om een breed onderzoek rond basisinkomen dichterbij te brengen.

De insteek van beide organisaties en van beide evenementen verschilt sterk.
Voor de VBi is invoering van het basisinkomen en doel en de bijeenkomst in een tent op het Plein net voor Prinsjesdag is vooral een manifestatie om duidelijk te maken dat het de hoogste tijd wordt dat er iets gebeurt in politiek Nederland rond het basisinkomen. Een tent van 6 bij 13 meter en 4 meter hoog is de blikvanger en een aantal leden van de Vereniging Basisinkomen lopen rond verkleed als robot.
Er wordt een overzicht gegeven over basisinkomen experimenten in binnen-en buitenland en er wordt een website Ik bereken zelf het basisinkomen gelanceerd. DeKamerleden Voortman (GroenLinks) en Peters (CDA) zullen deze meteen in gebruik nemen.
Zie hier voor het hele programma.

Het NPI constateert ruimte voor basisinkomen en onderzoek daarnaar op de politieke agenda op basis van onvolledige motiveringen geweigerd wordt.  Kort voor de verkiezingen vond in de Kamer een debat plaats over de Motie Klein, waarin deze nader onderzoek bepleitte. Niet echt nodig, oordeelde de minister van SZW, want het CPB had voldoende aangetoond dat het geen begaanbaar pad voor praktisch beleid was. Dat vond en vindt het NPI jammer.
Ook omdat er veel onderzoeken zijn waarin positieve effecten van basisinkomen naar boven komen
Op de bijeenkomst zijn sprekers van het CPB, het ministerie van SZW en de SER uitgenodigd om van gedachten te wisselen over een breed onderzoek in Nederland.
Zie hier het voorlopige programma.

Op de VBi bijeenkomst worden drie boeken gepresenteerd:

 

Op de NPI bijeenkomst presenteert Nele Lijnen (Belgisch parlementslid) haar boek Win for Life, waarin zij pleit voor een basisinkomen en verwijst naar het NPI-onderzoeksvoorstel als een kansrijke richting.
Zie hier een link naar de website rond het boek en naar een bespreking ervan.

Deelname aan beide bijeenkomsten is gratis.
Bij de NPI-bijeenkomst wordt een bijdrage aan de kosten op prijs gesteld.

Reyer Brons, 21-8-2017

Het bericht Bijeenkomsten over basisinkomen: boeken, promotie en onderzoek verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Productiedwang

Om te overleven moet je werken, dat is van oudsher al zo. Is dat inmiddels niet doorgeschoten? We worden overspoeld met overbodige producten en diensten, en niet te vergeten met overbodige bureaucratie.

Peter van Hoesel publiceerde op 7-8-2017 de volgende tekst op de website van het NPI:

Om te overleven moet je werken, dat is van oudsher al zo. Toch kun je je afvragen of dat in onze tijd niet is doorgeschoten. Er wordt zoveel geproduceerd dat de wereld wordt overspoeld met overbodige producten en diensten, en niet te vergeten met overbodige bureaucratie.

Waarom is het nodig om ieder mens op te zadelen met dat dwingende verdienmodel waarin je alleen in je onderhoud kunt voorzien als je betaald werk verricht? Natuurlijk zijn er ook wel uitkeringen, maar die staan helemaal in het teken van: zo snel mogelijk er weer uit, want je kost alleen maar geld.
Dus probeert bijna iedereen op de een of andere manier aan de kost te komen door zelf wat te produceren, al of niet in loondienst. Ik zou dat productiedwang willen noemen.

Die productiedwang leidt tot vele onaangename verschijnselen, zoals: opdringerige verkooptechnieken, overbodige producten en diensten, producten/diensten die niet doen wat ze beloven, schadelijke producten en diensten, veel afval, schade aan het milieu, nutteloos beleid, schadelijke neveneffecten van beleid, complexe bureaucratie.

Tegelijkertijd worden mensen onder meer via de media gehersenspoeld om zich als gretige consument te gedragen. Hoe meer je consumeert hoe meer mens je bent, is de boodschap. Die hersenspoeling is nodig om alle bovengenoemde onaangenaamheden van de productiedwang te kunnen beschouwen als aanvaardbare nevenschade om een heerlijk leven te kunnen leiden.
Anders gezegd: productiedwang leidt noodzakelijkerwijze tot consumptiedwang. Dat verhoogt vervolgens weer de productiedwang, omdat veel mensen tot het gaatje gaan of zelfs nog verder bij het besteden van hun inkomen. Met alle nare gevolgen van dien, zoals schulden en burn-outs.

Bovendien is er ook nog de enorme verleiding van het kapitalisme, waarin mensen wordt voorgehouden dat materiële rijkdom de ultieme kwaliteit van leven mogelijk maakt. Helaas is dat voor slechts weinigen weggelegd, want als veel mensen rijk zouden zijn is er juist geen sprake meer van rijkdom. Rijkdom bestaat bij de gratie van veel mensen met weinig geld/bezit en weinigen met veel geld/bezit.
Het kapitalisme gooit nog wat extra blokken in het vuur van de productiedwang. Rijken worden namelijk rijk door geld af te romen van alle andere mensen die vervolgens nog harder moeten werken.
Rijken consumeren bovendien op een buitensporig niveau, wat de productie van grote huizen, jachten, dure auto’s en andere superluxe goederen aanjaagt.
Daar komt nog bij dat heel wat mensen ook willen rijk worden, dus proberen ze de meest gekke dingen om veel geld te verdienen, waaronder ook illegale activiteiten.

Tenslotte is er (last but not least) het overheidsbeleid dat bijna alleen maar gericht lijkt te zijn op zoveel mogelijk economische groei, waarbij maatregelen tegen de ongunstige effecten van die groei het dikwijls afleggen tegen de groeibevorderende maatregelen.

Daar komt bij dat de overheid aan mensen die voor of met de overheid werken een schitterend platform verschaft om hun productiedwang te botvieren met het bedenken van ingewikkelde regelgeving, overbodige overheidsdiensten en adviesdiensten m.b.t. complexe regelgeving. Ik zou dat regeldwang willen noemen.

Productiedwang, consumptiedwang, regeldwang. Waar zijn we toch mee bezig? Valt dit niet te stoppen? Kan het niet anders?

Er zijn wel individuen en kleine gemeenschappen die zich onttrekken aan dit dwingende verdienmodel, maar ook zij merken dat het niet makkelijk is om dit vol te houden in een samenleving die is doortrokken van al die dwang. Bovendien is hun aantal te verwaarlozen.

Er zijn volgens mij twee manieren om het te veranderen.

Invoering van een voldoende ruim basisinkomen zou zorgen voor een enorme afname van de druk om betaald werk te verrichten. Dat is tegelijkertijd het belangrijkste argument voor tegenstanders van een basisinkomen, omdat zij vastzitten in een kwantitatief economisch groeimodel.
Wie wat langer nadenkt over dat nietsontziende groeimodel zal inzien dat het beter is te streven naar een kwalitatief hoogwaardige economie in plaats van kwantitatief aangedreven economie. De netto welvaart zal er sterk door verbeteren en zal bovendien bereikbaar worden voor mensen die momenteel buiten de boot vallen.
Trouwens, het basisinkomen kan onder meer worden gefinancierd door het afschaffen van allerlei overbodig beleid. Dan snijdt dit mes zelfs aan twee kanten.

Een significante verschuiving naar belasting op productie en consumptie, in het bijzonder bij producten met schadelijke milieueffecten, kan bijdragen aan het terugdringen van overproductie en overconsumptie. Ook dit soort maatregelen zorgt voor grote onrust bij voorstanders van het kwantitatieve groeimodel. Maar ook hiervoor geldt, dat het uiteindelijk zal leiden tot een betere situatie voor iedereen, uitgezonderd wellicht een kleine groep rijke mensen.

Er zijn een paar politieke partijen die in deze richting willen gaan, namelijk de Partij voor de Dieren en Groen Links. Bij andere partijen zie je soms wel flarden ervan terug, maar bij hen domineert dat economische groeimodel. Dat model zal dus nog wel even blijven domineren, gelet op de samenstelling van de komende regering.Om meer politieke ruimte te krijgen lijkt mij nader onderzoek naar dit soort drastische maatregelen een belangrijke stap in de goede richting. Daarbij is van wezenlijk belang dat de toe te passen onderzoektechnieken niet beperkt worden tot kwantitatieve economische modellen, want dan weet je de uitkomst eigenlijk al omdat het terugdringen van overbodige productie binnen die modellen automatisch leidt tot negatieve uitkomsten.

Zie de oorspronkelijk tekst van Peter van Hoesel bij het NPI.
Geplaatst door Reyer Brons op 8-8-2017

Het bericht Productiedwang verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Productiedwang

Om te overleven moet je werken, dat is van oudsher al zo. Is dat inmiddels niet doorgeschoten? We worden overspoeld met overbodige producten en diensten, en niet te vergeten met overbodige bureaucratie.

Peter van Hoesel publiceerde op 7-8-2017 de volgende tekst op de website van het NPI:

Om te overleven moet je werken, dat is van oudsher al zo. Toch kun je je afvragen of dat in onze tijd niet is doorgeschoten. Er wordt zoveel geproduceerd dat de wereld wordt overspoeld met overbodige producten en diensten, en niet te vergeten met overbodige bureaucratie.

Waarom is het nodig om ieder mens op te zadelen met dat dwingende verdienmodel waarin je alleen in je onderhoud kunt voorzien als je betaald werk verricht? Natuurlijk zijn er ook wel uitkeringen, maar die staan helemaal in het teken van: zo snel mogelijk er weer uit, want je kost alleen maar geld.
Dus probeert bijna iedereen op de een of andere manier aan de kost te komen door zelf wat te produceren, al of niet in loondienst. Ik zou dat productiedwang willen noemen.

Die productiedwang leidt tot vele onaangename verschijnselen, zoals: opdringerige verkooptechnieken, overbodige producten en diensten, producten/diensten die niet doen wat ze beloven, schadelijke producten en diensten, veel afval, schade aan het milieu, nutteloos beleid, schadelijke neveneffecten van beleid, complexe bureaucratie.

Tegelijkertijd worden mensen onder meer via de media gehersenspoeld om zich als gretige consument te gedragen. Hoe meer je consumeert hoe meer mens je bent, is de boodschap. Die hersenspoeling is nodig om alle bovengenoemde onaangenaamheden van de productiedwang te kunnen beschouwen als aanvaardbare nevenschade om een heerlijk leven te kunnen leiden.
Anders gezegd: productiedwang leidt noodzakelijkerwijze tot consumptiedwang. Dat verhoogt vervolgens weer de productiedwang, omdat veel mensen tot het gaatje gaan of zelfs nog verder bij het besteden van hun inkomen. Met alle nare gevolgen van dien, zoals schulden en burn-outs.

Bovendien is er ook nog de enorme verleiding van het kapitalisme, waarin mensen wordt voorgehouden dat materiële rijkdom de ultieme kwaliteit van leven mogelijk maakt. Helaas is dat voor slechts weinigen weggelegd, want als veel mensen rijk zouden zijn is er juist geen sprake meer van rijkdom. Rijkdom bestaat bij de gratie van veel mensen met weinig geld/bezit en weinigen met veel geld/bezit.
Het kapitalisme gooit nog wat extra blokken in het vuur van de productiedwang. Rijken worden namelijk rijk door geld af te romen van alle andere mensen die vervolgens nog harder moeten werken.
Rijken consumeren bovendien op een buitensporig niveau, wat de productie van grote huizen, jachten, dure auto’s en andere superluxe goederen aanjaagt.
Daar komt nog bij dat heel wat mensen ook willen rijk worden, dus proberen ze de meest gekke dingen om veel geld te verdienen, waaronder ook illegale activiteiten.

Tenslotte is er (last but not least) het overheidsbeleid dat bijna alleen maar gericht lijkt te zijn op zoveel mogelijk economische groei, waarbij maatregelen tegen de ongunstige effecten van die groei het dikwijls afleggen tegen de groeibevorderende maatregelen.

Daar komt bij dat de overheid aan mensen die voor of met de overheid werken een schitterend platform verschaft om hun productiedwang te botvieren met het bedenken van ingewikkelde regelgeving, overbodige overheidsdiensten en adviesdiensten m.b.t. complexe regelgeving. Ik zou dat regeldwang willen noemen.

Productiedwang, consumptiedwang, regeldwang. Waar zijn we toch mee bezig? Valt dit niet te stoppen? Kan het niet anders?

Er zijn wel individuen en kleine gemeenschappen die zich onttrekken aan dit dwingende verdienmodel, maar ook zij merken dat het niet makkelijk is om dit vol te houden in een samenleving die is doortrokken van al die dwang. Bovendien is hun aantal te verwaarlozen.

Er zijn volgens mij twee manieren om het te veranderen.

Invoering van een voldoende ruim basisinkomen zou zorgen voor een enorme afname van de druk om betaald werk te verrichten. Dat is tegelijkertijd het belangrijkste argument voor tegenstanders van een basisinkomen, omdat zij vastzitten in een kwantitatief economisch groeimodel.
Wie wat langer nadenkt over dat nietsontziende groeimodel zal inzien dat het beter is te streven naar een kwalitatief hoogwaardige economie in plaats van kwantitatief aangedreven economie. De netto welvaart zal er sterk door verbeteren en zal bovendien bereikbaar worden voor mensen die momenteel buiten de boot vallen.
Trouwens, het basisinkomen kan onder meer worden gefinancierd door het afschaffen van allerlei overbodig beleid. Dan snijdt dit mes zelfs aan twee kanten.

Een significante verschuiving naar belasting op productie en consumptie, in het bijzonder bij producten met schadelijke milieueffecten, kan bijdragen aan het terugdringen van overproductie en overconsumptie. Ook dit soort maatregelen zorgt voor grote onrust bij voorstanders van het kwantitatieve groeimodel. Maar ook hiervoor geldt, dat het uiteindelijk zal leiden tot een betere situatie voor iedereen, uitgezonderd wellicht een kleine groep rijke mensen.

Er zijn een paar politieke partijen die in deze richting willen gaan, namelijk de Partij voor de Dieren en Groen Links. Bij andere partijen zie je soms wel flarden ervan terug, maar bij hen domineert dat economische groeimodel. Dat model zal dus nog wel even blijven domineren, gelet op de samenstelling van de komende regering.Om meer politieke ruimte te krijgen lijkt mij nader onderzoek naar dit soort drastische maatregelen een belangrijke stap in de goede richting. Daarbij is van wezenlijk belang dat de toe te passen onderzoektechnieken niet beperkt worden tot kwantitatieve economische modellen, want dan weet je de uitkomst eigenlijk al omdat het terugdringen van overbodige productie binnen die modellen automatisch leidt tot negatieve uitkomsten.

Zie de oorspronkelijk tekst van Peter van Hoesel bij het NPI.
Geplaatst door Reyer Brons op 8-8-2017

Het bericht Productiedwang verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Belasting hokus-pokus

belastingontwijking Belastingontwijking door multinationals, privatisering van overheidstaken: de gevolgen dreigen de burger hier en elders te overspoelen. Een universeel basisinkomen kan uitkomst bieden, zegt Joop Böhm.

OxfamNovib doet een oproep de belastingontwijking door multinationals en andere grote bedrijven een halt toe te roepen. Door het belasting hokus-pokus van multinationals lopen overheden belastinginkomsten mis. De bestrijding van armoede loopt daardoor averij op. In het Oxfam rapport Making Tax Vanish wordt uiteen gezet hoe de Britse multinational RB[1] de afgelopen 3 jaar wereldwijd circa 200 miljoen pond aan belasting heeft ontweken.

Door belastingontwijking lopen veel ontwikkelingslanden inkomsten mis. Jaarlijks gaat voor ruim 100 miljard euro aan belasting de mist in. Er is behoefte aan een eerlijk belastingsysteem waarbij ontwikkelingslanden de inkomsten genieten waar ze recht op hebben, zodat ze die kunnen investeren in onderwijs, gezondheidszorg en infrastructuur en arme mensen de kans krijgen om armoede te ontlopen. Het is beschamend dat Nederland bij die duistere praktijken zo’n prominente rol speelt.

Maar ook bij andere belastingen speelt Nederland geen eerlijk spel. In plaats van burgers naar draagkracht te belasten zijn arme mensen een hoger percentage van hun inkomsten aan allerlei belastingen kwijt dan hun rijkere landgenoten. De hoge kosten van levensonderhoud drukken op hun bestaan. Zij overlijden gemiddeld 7 jaar eerder dan hun landgenoten die een welvarend leven kunnen leiden.

Het zijn trouwens niet alleen de belastingen die de kosten van het bestaan opjagen. Ook de privatisering van overheidstaken blijkt vaak een ongunstige invloed te hebben op deze kosten. Professor Henk de Vos plaatste op vrijdag 23 juni 2017 op zijn website een blog met de titel Na de privatiseringsgolf is er nu volop renationalisering – Welke lessen zijn daaruit te trekken? Als we vertrouwen op de werking van het egoïstische concurrentie- en winstmotief, gooien we het pro-sociale motief overboord, aldus de eminente socioloog. “De wens om je voor het collectief, voor anderen, voor je ‘klanten’, in te spannen wordt door dat signaal als het ware verdrongen.”

Wereldwijd dringt het besef door dat het sleutelen aan procentuele belastingschijven alleen niet voldoende soelaas biedt. Er is een ingrijpender maatregel nodig: Een negatief belastingbedrag voor iedereen, hoog genoeg voor een onbekommerd bestaan, bekend als Universeel Basisinkomen of kortweg UBI. Dat kan eenvoudig in combinatie met een vlaktaks inkomstenbelasting. In een interview op Kurier.at onder de kop Dieses System hat keine Zukunft mehr gaf de van het TV-programma “Het Filosofisch Kwintet” bekende historicus Philipp Blom als zijn mening over het UBI: “Ich glaube nicht, dass es eine Alternative dazu geben wird”. Daar zal hij gelijk in hebben!

Amersfoort, 2 augustus 2017
Joop Böhm.

Foto: Flickr.com CC European Commission DG ECHO / “Hope in a time of Drought


1. Reckitt Benckiser, eertijds de fabrikant van merken als Vanish, Durex en Dettol.

Het bericht Belasting hokus-pokus verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.