Beweging voor Basisinkomen groeit internationaal!

De BIEN/UBIE conferenties aan het eind van de 10e Week van het Basisinkomen in Lissabon 2017, Portugal was fantastisch. 300 mensen uit 35 landen. 116 goede voordrachten en discussies. De beweging groeit! Volgend jaar maart 2018 in Göteborg Europese bijeenkomst (UBIE). In augustus wereldbijeenkomst in Finland (BIEN) en in 2019 in India! Daar bestudeert de regering de mogelijkheid om de subdidies aan de arme dorpen ( 50 tot 75% bereikt niet de 200 miljoen arme dorpelingen) te vervangen door een soort basisinkomen voor alle ruim 1 miljard Indiers!

Het bericht Beweging voor Basisinkomen groeit internationaal! verscheen eerst op Nederlandstalig Netwerk Basisinkomen.

De tijd is rijp voor een nieuwe boodschap!

overheidVoor de overheid geldt: verbeter de wereld en begin bij uzelf. Het zal tijd worden! Joop Böhm besloot een brief en een artikel te schrijven.

Enige weken geleden reageerde Joop Böhm op een verzoek van de redactie van Platform O om een bijdrage te leveren aan een betere overheid. Na geconstateerd te hebben dat deze oproep impliceert dat de overheid blijkbaar verbetering behoeft, schreef hij onderstaande brief. Hij voegt er een artikel bij voor publicatie op Platform O, die er onder is afgedrukt.[*]

“Omdat ik me sedert februari 2009 inzet voor een betere overheid lijkt het me zinvol om van de uitnodiging gebruik te maken. Voor mijn pensionering was ik nauwelijks geïnteresseerd in politiek. Ik ging ervan uit dat de overheid goed georganiseerd zou zijn en ik mij geen zorgen zou hoeven maken. Toen ik mij echter ging verdiepen in de werkelijke situatie vielen mij de schellen van de ogen! In de politiek speelt eigen belang de hoofdrol. En dat is niet anders in het bedrijfsleven waar men via lobbyisten de overheid weet te beïnvloeden. Waar in een democratie een beleid mag worden verwacht dat het belang van de bevolking nastreeft, blijkt het tegendeel. De bevolking wordt arm gehouden om de werkdwang, de “prikkel” om arbeid te verrichten, te kunnen maximaliseren. Dwangarbeid voor zo min mogelijk loon. Dat is goed voor de economie. Dat stimuleert de welvaart. Om het welzijn van de bevolking wordt niet gedacht.”

“Met het welzijn is het slecht gesteld. Ongelijkheid en armoede onder de onderste helft van de bevolking is funest voor de samenleving. Er blijkt ook geen lichtpuntje aan de horizon. Politieke partijen die vroeger opkwamen voor de minder bedeelden laten het nu afweten. Generaties worden tegen elkaar opgezet. Racisme wordt aangewakkerd. Niet de zwakkeren in de samenleving worden gesteund, maar juist degenen die nog wel werk hebben. De allerarmsten kunnen terecht bij de voedselbank en bij de overheid vragen om kwijtschelding van belasting. Degenen die daar net boven zitten zijn de nieuwe armen. Is dat de wereld die we willen?”

“Een ander heikel punt is het pensioenstelsel. Ook daarvoor is een goede oplossing. Ouderen zijn niet gebaat bij een pensioen dat afhankelijk is van volatiele beleggingsresultaten. Het inkomen, zeker van ouderen, moet structureel zijn. Men moet erop kunnen bouwen! Een adequate oplossing zou zijn wanneer de rijksoverheid garant zou staan voor een pensioen dat is gecreëerd via een percentage van de betaalde inkomstenbelasting. Op de oude dag beschikt men dan zo’n rijkspensioen gebaseerd op inkomsten uit arbeid als aanvulling op het UBI dat iedereen onvoorwaardelijk ontvangt, dus ook als men niet heeft gewerkt (zie de AOW nu).”

“Er zijn wel degelijk oplossingen. De invoering van een Universeel Basisinkomen (UBI) zou direct een geweldige verbetering zijn. Maar er zijn teveel belangen die erdoor geschaad worden. Men wil er (in Nederland) niet aan. Via de herziening van het belastingstelsel zou het zonder veel moeite in stappen kunnen worden ingevoerd.”

“Voor de overheid geldt: verbeter de wereld en begin bij uzelf. Het zal tijd worden!”

Vervolgens schrijft hij onderstaand artikel voor publicatie op Platform O:

De PvdA is de weg kwijt. De partij die in het verleden opkwam voor de zwakkeren in de samenleving heeft het verbruid bij haar electoraat. Onder de kop “Maak je naam waar, PvdA” probeert de leiding aan te geven hoe het verder moet. De partij moet haar positie heroveren van “betekenisvolle, brede sociaaldemocratische partij. Een partij met een helder doel: het opnieuw centraal stellen van arbeid als leidend beginsel in strategie en programma,” aldus de auteurs.

De Nederlandse econoom Arjen van Witteloostuijn ziet dat anders. Hij schreef in 2012 een artikel waaruit ik citeer:

Het beleid van de afgelopen decennia om de administratieve lastendruk te verminderen heeft opzichtig gefaald. Het gevolg is dat de overheid groeit, zowel wat betreft het beslag op de economie als de omvang van de regelberg. De versleten retoriek is toe aan een alternatief: de tijd is rijp voor een nieuwe boodschap – die van een kleine linkse overheid.

Op de volgende bladzijde geeft hij daar zijn visie op:

Allereerst moet de complexiteit van de regelgeving drastisch worden gereduceerd. De neiging om op elke kwestie met extra regelgeving te reageren, moet worden onderdrukt, evenals de wens om altijd en overal maatwerk te leveren. Een dergelijke koerswijziging gaat gepaard met een drastische reductie van het aantal beleidsproducerende en -uitvoerende ambtenaren.
Een voorbeeld is een eenvoudig belastingstelsel zonder toeslagen, premieheffingen, subsidiemogelijkheden en aftrekposten, maar met een leeftijdsafhankelijk basisinkomen of een negatieve inkomstenbelasting als bodem. Met tariefdifferentiatie in de vorm van een tweetaks kan vervolgens de gewenste rechtvaardige nivellering worden bereikt. Het basisinkomen of de negatieve inkomstenbelasting biedt sociale veiligheid voor iedereen die – met een enkele uitzondering – verdere sociale zekerheid van staatswege overbodig maakt, van kinderbijslag tot pensioen. Daarnaast worden de verstorende neveneffecten voorkomen die zijn geassocieerd met elk oerwoud van detailregelingen.

Het is jammer dat voor de PvdA-top, blijkens hun beleidsvisie, de essentie van het basisinkomen niet duidelijk is. Bij de discussie vorig jaar over dit onderwerp, op initiatief van Norbert Klein van de Vrijzinnige Partij, bleek trouwens dat het ook bij andere partijen ontbrak aan de nodige kennis omtrent het basisinkomen.

Toen de Franse econoom Thomas Piketty zijn succesboek “Kapitaal in de 21e eeuw” had uitgebracht werd hij door de Tweede Kamer, op initiatief van Jesse Klaver, uitgenodigd voor een gesprek over de ongelijkheid in bezit en vermogen. Zou het niet goed zijn als de Tweede Kamer nu een deskundige zou vragen om over het basisinkomen van gedachten te wisselen?
Ik denk dat gebrek aan kennis funest is voor het voeren van beleid.

Wie zou ervoor in aanmerking komen?

  • De hiervóór genoemde Arjen van Witteloostuijn (1960), een veelzijdig en zeer productief wetenschapper, die ook actief is in het politieke debat?
  • Of Alexander de Roo (1955), voormalig Europarlementariër die aan de wieg stond van het Basic Income Earth Network (BIEN). Momenteel is hij voorzitter van de Vereniging Basisinkomen.
  • Of “rising star” Rutger Bregman (1988), die momenteel wereldwijde roem vergaart? Zonder overdrijven kan deze vertegenwoordiger uit de stal van “De Correspondent” worden betiteld als “de Max Verstappen van het UBI-circuit.”

 
Kamerleden, maak uw keuze! Of beter nog: Probeer het gehele supertrio te contracteren!

Amersfoort, 11 september 2017
Joop Böhm.

Foto: Pixabay


* Na twee weken wachten en verschillende emailtjes van Joop met een verzoek om antwoord kreeg hij eindelijk de verzekering van Platform O dat hij zo spoedig mogelijk een reactie zou ontvangen van de redactie.

Het bericht De tijd is rijp voor een nieuwe boodschap! verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

De tijd is rijp voor een nieuwe boodschap!

overheidVoor de overheid geldt: verbeter de wereld en begin bij uzelf. Het zal tijd worden! Joop Böhm besloot een brief en een artikel te schrijven.

Enige weken geleden reageerde Joop Böhm op een verzoek van de redactie van Platform O om een bijdrage te leveren aan een betere overheid. Na geconstateerd te hebben dat deze oproep impliceert dat de overheid blijkbaar verbetering behoeft, schreef hij onderstaande brief. Hij voegt er een artikel bij voor publicatie op Platform O, die er onder is afgedrukt.[*]

“Omdat ik me sedert februari 2009 inzet voor een betere overheid lijkt het me zinvol om van de uitnodiging gebruik te maken. Voor mijn pensionering was ik nauwelijks geïnteresseerd in politiek. Ik ging ervan uit dat de overheid goed georganiseerd zou zijn en ik mij geen zorgen zou hoeven maken. Toen ik mij echter ging verdiepen in de werkelijke situatie vielen mij de schellen van de ogen! In de politiek speelt eigen belang de hoofdrol. En dat is niet anders in het bedrijfsleven waar men via lobbyisten de overheid weet te beïnvloeden. Waar in een democratie een beleid mag worden verwacht dat het belang van de bevolking nastreeft, blijkt het tegendeel. De bevolking wordt arm gehouden om de werkdwang, de “prikkel” om arbeid te verrichten, te kunnen maximaliseren. Dwangarbeid voor zo min mogelijk loon. Dat is goed voor de economie. Dat stimuleert de welvaart. Om het welzijn van de bevolking wordt niet gedacht.”

“Met het welzijn is het slecht gesteld. Ongelijkheid en armoede onder de onderste helft van de bevolking is funest voor de samenleving. Er blijkt ook geen lichtpuntje aan de horizon. Politieke partijen die vroeger opkwamen voor de minder bedeelden laten het nu afweten. Generaties worden tegen elkaar opgezet. Racisme wordt aangewakkerd. Niet de zwakkeren in de samenleving worden gesteund, maar juist degenen die nog wel werk hebben. De allerarmsten kunnen terecht bij de voedselbank en bij de overheid vragen om kwijtschelding van belasting. Degenen die daar net boven zitten zijn de nieuwe armen. Is dat de wereld die we willen?”

“Een ander heikel punt is het pensioenstelsel. Ook daarvoor is een goede oplossing. Ouderen zijn niet gebaat bij een pensioen dat afhankelijk is van volatiele beleggingsresultaten. Het inkomen, zeker van ouderen, moet structureel zijn. Men moet erop kunnen bouwen! Een adequate oplossing zou zijn wanneer de rijksoverheid garant zou staan voor een pensioen dat is gecreëerd via een percentage van de betaalde inkomstenbelasting. Op de oude dag beschikt men dan zo’n rijkspensioen gebaseerd op inkomsten uit arbeid als aanvulling op het UBI dat iedereen onvoorwaardelijk ontvangt, dus ook als men niet heeft gewerkt (zie de AOW nu).”

“Er zijn wel degelijk oplossingen. De invoering van een Universeel Basisinkomen (UBI) zou direct een geweldige verbetering zijn. Maar er zijn teveel belangen die erdoor geschaad worden. Men wil er (in Nederland) niet aan. Via de herziening van het belastingstelsel zou het zonder veel moeite in stappen kunnen worden ingevoerd.”

“Voor de overheid geldt: verbeter de wereld en begin bij uzelf. Het zal tijd worden!”

Vervolgens schrijft hij onderstaand artikel voor publicatie op Platform O:

De PvdA is de weg kwijt. De partij die in het verleden opkwam voor de zwakkeren in de samenleving heeft het verbruid bij haar electoraat. Onder de kop “Maak je naam waar, PvdA” probeert de leiding aan te geven hoe het verder moet. De partij moet haar positie heroveren van “betekenisvolle, brede sociaaldemocratische partij. Een partij met een helder doel: het opnieuw centraal stellen van arbeid als leidend beginsel in strategie en programma,” aldus de auteurs.

De Nederlandse econoom Arjen van Witteloostuijn ziet dat anders. Hij schreef in 2012 een artikel waaruit ik citeer:

Het beleid van de afgelopen decennia om de administratieve lastendruk te verminderen heeft opzichtig gefaald. Het gevolg is dat de overheid groeit, zowel wat betreft het beslag op de economie als de omvang van de regelberg. De versleten retoriek is toe aan een alternatief: de tijd is rijp voor een nieuwe boodschap – die van een kleine linkse overheid.

Op de volgende bladzijde geeft hij daar zijn visie op:

Allereerst moet de complexiteit van de regelgeving drastisch worden gereduceerd. De neiging om op elke kwestie met extra regelgeving te reageren, moet worden onderdrukt, evenals de wens om altijd en overal maatwerk te leveren. Een dergelijke koerswijziging gaat gepaard met een drastische reductie van het aantal beleidsproducerende en -uitvoerende ambtenaren.
Een voorbeeld is een eenvoudig belastingstelsel zonder toeslagen, premieheffingen, subsidiemogelijkheden en aftrekposten, maar met een leeftijdsafhankelijk basisinkomen of een negatieve inkomstenbelasting als bodem. Met tariefdifferentiatie in de vorm van een tweetaks kan vervolgens de gewenste rechtvaardige nivellering worden bereikt. Het basisinkomen of de negatieve inkomstenbelasting biedt sociale veiligheid voor iedereen die – met een enkele uitzondering – verdere sociale zekerheid van staatswege overbodig maakt, van kinderbijslag tot pensioen. Daarnaast worden de verstorende neveneffecten voorkomen die zijn geassocieerd met elk oerwoud van detailregelingen.

Het is jammer dat voor de PvdA-top, blijkens hun beleidsvisie, de essentie van het basisinkomen niet duidelijk is. Bij de discussie vorig jaar over dit onderwerp, op initiatief van Norbert Klein van de Vrijzinnige Partij, bleek trouwens dat het ook bij andere partijen ontbrak aan de nodige kennis omtrent het basisinkomen.

Toen de Franse econoom Thomas Piketty zijn succesboek “Kapitaal in de 21e eeuw” had uitgebracht werd hij door de Tweede Kamer, op initiatief van Jesse Klaver, uitgenodigd voor een gesprek over de ongelijkheid in bezit en vermogen. Zou het niet goed zijn als de Tweede Kamer nu een deskundige zou vragen om over het basisinkomen van gedachten te wisselen?
Ik denk dat gebrek aan kennis funest is voor het voeren van beleid.

Wie zou ervoor in aanmerking komen?

  • De hiervóór genoemde Arjen van Witteloostuijn (1960), een veelzijdig en zeer productief wetenschapper, die ook actief is in het politieke debat?
  • Of Alexander de Roo (1955), voormalig Europarlementariër die aan de wieg stond van het Basic Income Earth Network (BIEN). Momenteel is hij voorzitter van de Vereniging Basisinkomen.
  • Of “rising star” Rutger Bregman (1988), die momenteel wereldwijde roem vergaart? Zonder overdrijven kan deze vertegenwoordiger uit de stal van “De Correspondent” worden betiteld als “de Max Verstappen van het UBI-circuit.”

 
Kamerleden, maak uw keuze! Of beter nog: Probeer het gehele supertrio te contracteren!

Amersfoort, 11 september 2017
Joop Böhm.

Foto: Pixabay


* Na twee weken wachten en verschillende emailtjes van Joop met een verzoek om antwoord kreeg hij eindelijk de verzekering van Platform O dat hij zo spoedig mogelijk een reactie zou ontvangen van de redactie.

Het bericht De tijd is rijp voor een nieuwe boodschap! verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Een studiemiddag in Nieuwspoort over onderzoek naar het basisinkomen

Invoering van een basisinkomen, met name als het gaat om een onvoorwaardelijk basisinkomen, is een zeer ingrijpende beleidswijziging die forse effecten heeft op zowat alle beleidsterreinen.

Empirisch onderzoek over het basisinkomen is tot op heden tamelijk beperkt. Er zijn wel enkele empirische aanwijzingen dat een basisinkomen positieve effecten kan hebben, maar in die gevallen gaat het om beperkte vormen van basisinkomen, zoals: een aanvulling op het arbeidsinkomen i.p.v. een OBI; het is slechts lokaal van toepassing; er zijn geen aanpassingen op aanpalende beleidsterreinen.
Deskresearch van wetenschappers laat een uiteenlopend scala van uitkomsten zien en dat is ook wel begrijpelijk, omdat er allerlei uiteenlopende veronderstellingen worden gemaakt die per definitie leiden tot verschillende uitkomsten. Daar komt bij dat die veronderstellingen nogal eens onvoldoende worden onderbouwd.
De CPB-modellen leiden min of meer vanzelfsprekend tot negatieve uitkomsten, omdat het CPB werkt met een aantal vaste economische veronderstellingen, waarvan overigens onvoldoende duidelijk is of die wel overeenstemmen met het werkelijke gedrag van mensen en organisaties in het geval van een zo drastische beleidswijziging.
Er is overigens geen goed overzicht van wat er allemaal al is onderzocht. Een echte metastudie ontbreekt, voor zover bekend. Boeken zoals van Rutger Bregman en van Nele Lijnen zijn interessant, maar dat zijn in wetenschappelijke zin geen metastudies.

De discussie over het basisinkomen is tot nu toe vooral een discussie tussen gelovigen en ongelovigen. Zoals bekend leidt zoiets niet snel tot het slaan van bruggen. Zelfs wetenschappers gedragen zich soms meer als (on)gelovigen dan als wetenschappers in deze discussie. Dat is begrijpelijk, want de wetenschap heeft nog niet veel laten zien op dit gebied.

Niemand mag van de politiek verwachten dat men op basis van de huidige discussie serieus ingaat op een mogelijke invoering van een basisinkomen. Sterker nog, de politiek groot gelijk heeft om daar niet of nauwelijks op in te gaan.
Wel zou de politiek interesse moeten tonen in meer en vooral betere kennis op dit gebied, al moet worden toegegeven dat kennis tegenwoordig niet zo hoog meer in aanzien staat als vroeger het geval was.
Heel wat voorstanders van een basisinkomen zullen blij zijn als in het komende regeerakkoord iets zou staan over beperkte experimenten. Maar het zou een gemiste kans zijn als het daarbij zou blijven, want zulke experimenten bieden te weinig inzichten voor de invoering van een volwaardig basisinkomen.
In de ideologie van de meeste partijen zit een natuurlijke afkeer gebakken tegen het basisinkomen. Veelzeggend is bijvoorbeeld dat zowel de VVD als de SP tegen zijn. Veelzeggend is ook dat het parlement zich vorig jaar net als het Europarlement heeft uitgesproken tegen verder onderzoek op dit gebied.
Inmiddels zit er een nieuw parlement, hetgeen wellicht nieuwe kansen biedt. Bovendien lijkt het niet onmogelijk dat een serieus onderzoekvoorstel het parlement op andere gedachten kan brengen.

Het NPI heeft met het oog hierop een voorstel voor een omvangrijk onderzoekprogramma ontwikkeld  Op 16 oktober a.s om 14 uur wordt in Nieuwspoort een studiemiddag gehouden rond dit onderzoekvoorstel ( Zie het complete Voorstel voor een onderzoekprogramma in hoofdlijnen m.b.t. de invoering van een basisinkomen  en de PDF-versie).  

Het Belgische parlementslid Nele Lijnen zal dan haar boek ‘Win for Life’ voor het eerst in Nederland presenteren. Een hoofdstuk van haar boek is gewijd aan het onderzoekvoorstel van het NPI. Zij zal haar boek aanbieden aan Bernard ter Haar, directeur-generaal Sociale Zekerheid van het ministerie van SZW, die vervolgens zijn visie zal geven op het basisinkomen en in het bijzonder op de wenselijkheid van nader onderzoek. Dan volgt een betoog van Egbert Jongen van het CPB over de onderzoekmogelijkheden m.b.t. het basisinkomen.

Peter van Hoesel, 30 september 2017
Geplaatst door Reyer Brons

Wie bij deze studiemiddag aanwezig wil kan zich aanmelden via de link naar BASISINKOMEN VRAAGT RATIONELE AFWEGING

Het bericht Een studiemiddag in Nieuwspoort over onderzoek naar het basisinkomen verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Een studiemiddag in Nieuwspoort over onderzoek naar het basisinkomen

Invoering van een basisinkomen, met name als het gaat om een onvoorwaardelijk basisinkomen, is een zeer ingrijpende beleidswijziging die forse effecten heeft op zowat alle beleidsterreinen.

Empirisch onderzoek over het basisinkomen is tot op heden tamelijk beperkt. Er zijn wel enkele empirische aanwijzingen dat een basisinkomen positieve effecten kan hebben, maar in die gevallen gaat het om beperkte vormen van basisinkomen, zoals: een aanvulling op het arbeidsinkomen i.p.v. een OBI; het is slechts lokaal van toepassing; er zijn geen aanpassingen op aanpalende beleidsterreinen.
Deskresearch van wetenschappers laat een uiteenlopend scala van uitkomsten zien en dat is ook wel begrijpelijk, omdat er allerlei uiteenlopende veronderstellingen worden gemaakt die per definitie leiden tot verschillende uitkomsten. Daar komt bij dat die veronderstellingen nogal eens onvoldoende worden onderbouwd.
De CPB-modellen leiden min of meer vanzelfsprekend tot negatieve uitkomsten, omdat het CPB werkt met een aantal vaste economische veronderstellingen, waarvan overigens onvoldoende duidelijk is of die wel overeenstemmen met het werkelijke gedrag van mensen en organisaties in het geval van een zo drastische beleidswijziging.
Er is overigens geen goed overzicht van wat er allemaal al is onderzocht. Een echte metastudie ontbreekt, voor zover bekend. Boeken zoals van Rutger Bregman en van Nele Lijnen zijn interessant, maar dat zijn in wetenschappelijke zin geen metastudies.

De discussie over het basisinkomen is tot nu toe vooral een discussie tussen gelovigen en ongelovigen. Zoals bekend leidt zoiets niet snel tot het slaan van bruggen. Zelfs wetenschappers gedragen zich soms meer als (on)gelovigen dan als wetenschappers in deze discussie. Dat is begrijpelijk, want de wetenschap heeft nog niet veel laten zien op dit gebied.

Niemand mag van de politiek verwachten dat men op basis van de huidige discussie serieus ingaat op een mogelijke invoering van een basisinkomen. Sterker nog, de politiek groot gelijk heeft om daar niet of nauwelijks op in te gaan.
Wel zou de politiek interesse moeten tonen in meer en vooral betere kennis op dit gebied, al moet worden toegegeven dat kennis tegenwoordig niet zo hoog meer in aanzien staat als vroeger het geval was.
Heel wat voorstanders van een basisinkomen zullen blij zijn als in het komende regeerakkoord iets zou staan over beperkte experimenten. Maar het zou een gemiste kans zijn als het daarbij zou blijven, want zulke experimenten bieden te weinig inzichten voor de invoering van een volwaardig basisinkomen.
In de ideologie van de meeste partijen zit een natuurlijke afkeer gebakken tegen het basisinkomen. Veelzeggend is bijvoorbeeld dat zowel de VVD als de SP tegen zijn. Veelzeggend is ook dat het parlement zich vorig jaar net als het Europarlement heeft uitgesproken tegen verder onderzoek op dit gebied.
Inmiddels zit er een nieuw parlement, hetgeen wellicht nieuwe kansen biedt. Bovendien lijkt het niet onmogelijk dat een serieus onderzoekvoorstel het parlement op andere gedachten kan brengen.

Het NPI heeft met het oog hierop een voorstel voor een omvangrijk onderzoekprogramma ontwikkeld  Op 16 oktober a.s om 14 uur wordt in Nieuwspoort een studiemiddag gehouden rond dit onderzoekvoorstel ( Zie het complete Voorstel voor een onderzoekprogramma in hoofdlijnen m.b.t. de invoering van een basisinkomen  en de PDF-versie).  

Het Belgische parlementslid Nele Lijnen zal dan haar boek ‘Win for Life’ voor het eerst in Nederland presenteren. Een hoofdstuk van haar boek is gewijd aan het onderzoekvoorstel van het NPI. Zij zal haar boek aanbieden aan Bernard ter Haar, directeur-generaal Sociale Zekerheid van het ministerie van SZW, die vervolgens zijn visie zal geven op het basisinkomen en in het bijzonder op de wenselijkheid van nader onderzoek. Dan volgt een betoog van Egbert Jongen van het CPB over de onderzoekmogelijkheden m.b.t. het basisinkomen.

Peter van Hoesel, 30 september 2017
Geplaatst door Reyer Brons

Wie bij deze studiemiddag aanwezig wil kan zich aanmelden via de link naar BASISINKOMEN VRAAGT RATIONELE AFWEGING

Het bericht Een studiemiddag in Nieuwspoort over onderzoek naar het basisinkomen verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Robot, werk en inkomen – Nic Douben


Robot, werk en inkomen Boek omslag




Robot, werk en inkomen





Nic Douben





Nederlandstalig




Boekscout, Soest




2017




paperbeck




186




978-94-0223-305-6 / 9789402233056,




€ 19,99




Reyer Brons


Douben was de man achter het WRR voorstel (1985) voor een gedeeltelijk basisinkomen. Hij betoogt overtuigend dat de robotisering de traditionele arbeidsmarkt helemaal overhoop gooit en bijdraagt aan de flexibilisering. Het basisinkomen is het wenkende perspectief.

Een vraag waar de meningen over verschillen is of de toenemende automatisering leidt tot vermindering van betaald werk, dan wel dat net als in het verleden er voldoende nieuwe banen zullen ontstaan.

In zijn boek Robot, werk en inkomen deelt Nic Douben niet de optimistische visie dat het wel weer goed zal komen. Hij zet dat uiteen in een degelijk betoog en verkent wat dat betekent.

Een heel belangrijke consequentie is dat daarmee in onze maatschappij betaald werk als basis voor bestaanszekerheid weg valt. Als we bestaanszekerheid van belang vinden, zullen daar dus iets anders voor moeten vinden: een maatschappelijk aanvaardbaar inkomensvangnet. Dat betekent volgens hem dat we basisinkomen (en varianten daarop) als oplossing zeer serieus moeten onderzoeken.

Douben beschrijft kwalitatief en deels kwantitatief de oprukkende robotisering in de maakindustrie, bij de diensten, in de zorg en het opkomen van robots met menselijke eigenschappen.
De effecten op de arbeidsmarkt zijn gigantisch. Robots ondersteunen mensen, maar ze vervangen ze ook. Optimisten denken dat door de automatisering producten goedkoper worden, waardoor de welvaart stijgt en vraag naar nieuwe producten ontstaat, zodat weer nieuwe werkgelegenheid ontstaat. Net als bij voorgaande innovaties in de productieprocessen.
Maar door toenemende artificiële intelligentie is het maar de vraag of die eventuele nieuwe producten niet gelijk door machines worden gemaakt. Waarschijnlijk is nu sprake van een veel grotere trendbreuk dan bij voorgaande innovatieve golven! Hij refereert aan een studie van Deloitte waarin volgens een conservatieve schatting 2 tot 3 miljoen betaalde banen zullen verdwijnen.
Hij signaleert nu al een forse stijging van flexibele arbeid, wat de bestaanszekerheid nu al aantast, ook zonder dat de werkgelegenheid drastisch afneemt.
Volgens hem kan het huidige economische stelsel zich niet handhaven zonder drastische veranderingen door te voeren in het bestaande systeem van inkomensvorming, waar betaalde arbeid de kern van is.
Helaas zijn politici en beleidsmakers hier nog niet van doordrongen en blijft men hangen in symptoombestrijding zoals in de Participatiewet Werk en Inkomen (2015) en nostalgisch verlangen naar volledige werkgelegenheid (bijvoorbeeld via basisbanen).

Voordat hij ingaat op de inkomensvorming is er nog een korte beschouwing over nieuwe eigendomsverhoudingen en kapitaalstructuren. Daarbij komt ook aan de orde het verschil in belastingdruk op kleine en middelgrote ondernemingen, versus de wereldwijde monopolisten. Citaat: ”Het leidt geen twijfel dat inde toekomstige robotsamenleving grote maatschappelijke en politieke beroeringen zullen worden opgeroepen wanneer niet effectief gewerkt wordt aan een stevige begrenzing van monopolies en oligopolies.”
De robotisering heeft vergaande gevolgen voor de belastingheffingen, die nu sterk gebaseerd zijn op  betaalde arbeid. Aan verschuiving naar het belasten van kapitaalinkomen en / of bestedingen valt niet te ontkomen.

Douben stelt dat het oude gezegde “wie niet werkt, zal ook niet eten” versneld onhoudbaar aan het worden is. Immers, “wie niet werkt, zal toch moeten kunnen eten”.
Mogelijk is dit de enige ethische notie die Douben toelaat in zijn verder zeer zakelijke betoog.

Na een korte uitweiding over opties met een beperkt effect, zoals werkenden aandeelhouder van het bedrijf maken en onbetaald werken om het overheidsbudget te ontlasten, komt hij uit bij algemeen en onvoorwaardelijk basisinkomen.
Bij Douben komt dat dus niet voort uit redenaties over geboorterecht of het bereiken van ultieme vrijheid voor iedereen, maar heel pragmatisch uit de noodzaak de maatschappij te laten functioneren zonder dat de minst bedeelden verhongeren en verkommeren!
Hij is dan ook geen scherpslijper over de manier waarop at zou moeten.
Een kwantitatief beperkt vorm van sociale verplichtingen wil hij niet uitsluiten, mits dat niet wordt belast met te veel bureaucratische rompslomp.
Voor de invoering gaat hij, zonder een keuze te maken, in op drie alternatieven:

Hij pleit voor een gefaseerde invoering en een start met goed opgezette experimenten, zonder de handrem die daar nu door Haagse politici op wordt gezet.

Het boek is sterk in een goed onderbouwde zakelijke redenering die eigenlijk onontkoombaar leidt tot de noodzaak een vorm van basisinkomen in te voeren.
Het vrijwel ontbreken van morele of filosofische oproepen in die richting kan een pré zijn in de discussie met pragmatici die onze wereld leefbaar willen houden zonder dat te funderen op ideologische overtuigingen.

Reyer Brons, 28-7-2017

Robot, werk en inkomenBoekscout, Soest, 2017
ISBN:  978-94-0223-305-6 / 9789402233056, 186 blz. € 19,99.

Zie ook een kritische beschrijving en systematische weergave van het betoog van Douben door Rudy van Stratum

Het bericht Robot, werk en inkomen – Nic Douben verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Waarom niemand ooit een cent heeft gegeven voor deze economie

een cent
Economie is niets anders dan ons levensonderhoud. Niet wij, maar Moeder Aarde zorgt daarvoor. Waarom beweert men dan dat de invoering van een onvoorwaardelijk basisinkomen onbetaalbaar is, vraagt Geert-Jan van der Wolf zich af.

Een terugkerend punt van discussie zijn de kosten voor het invoeren van een onvoorwaardelijk basisinkomen (OBi). De tegenstanders zeggen dat het ‘te duur’ is. De voorstanders trachten met allerlei huidige economische instrumenten het tegendeel te bewijzen. Beide partijen hebben zowel gelijk als ongelijk. Want beiden vergeten iets essentieels. Niemand heeft ooit een cent gegeven voor de huidige economie. Wij zouden de huidige economie evenmin kunnen betalen. Wij kunnen de huidige economie geeneens betalen. Al zouden we willen. De aarde neemt geen geld aan.

Een fundamenteel ding ontgaat zowel tegenstanders als (vele) voorstanders: leven is gratis. Wij hoeven aan niemand iets te betalen om te mogen leven. Om te kunnen leven. De zon gaat voor niets op. De lucht is vrij beschikbaar. De planten en dieren groeien zonder dat wij daar ook maar iets aan kunnen doen. Wij kunnen onze grote huisdieren zoals koeien, paarden, schapen, geiten, varkens en kippen verhongeren of vetmesten. Wij kunnen onze gewassen vergiftigen, verhongeren of vetmesten. Wij kunnen ze echter nooit doen groeien. Dat is een functionaliteit die het Leven aan alle levende wezens heeft gegeven. Het enige wat wij kunnen doen is tegenwerken of meewerken met de aarde. Wij kiezen als grootste gemene deler als (wereld-)gemeenschap voor tegenwerken. Gelet op de globale schaal van de aandachtspunten in onze gemeenschap(pen) zou je kunnen zeggen: snoeihard tegenwerken.

een cent
Twee andere onderbelichte aspecten van het OBi zijn gelijkheid en broederschap. Veel mensen zien wel de vrijheid die het OBi geeft. Wat door velen als een ernstig gevaar wordt gezien. Maar daarover later meer. De onderbelichting ontstaat door de fundamentele vergissing. Wij hebben onszelf aangepraat dat onze economie over Geld gaat. Met name de economische wetenschappers en andere deskundigen doen dat. Geld is echter het laatste waar onze economie over gaat. Zou moeten gaan in elk geval. Economie zou over maar één ding en dat ene ding alleen dienen te gaan, ons aller levensonderhoud. Wanneer je economie weer in het teken van levensonderhoud stelt, verandert alles. Vooral je denken.

Wij krijgen als mensen alles wat wij nodig hebben voor ons levensonderhoud gratis. In overvloed. De ‘baten’ gaan vooruit. Ver, overvloedig vooruit. Nog voordat wij ook maar ‘kosten’ hebben kunnen maken. Kunnen denken zelfs. We hoeven alleen te verzamelen, te verzorgen en te oogsten. Waarna we kunnen verdelen. Gelijkelijk. In broederschap zodat we vrij door het leven kunnen gaan. Samen. Wij doen dat omdat wij allemaal even veel Recht van Bestaan hebben. Alleen wij ontkennen elkaars recht van Bestaan. Een gereedschap dat wij daar voor gebruiken is Geld. Door mensen toegang tot Geld te ontzeggen ontzeggen wij ze toegang tot Levensonderhoud, tot Leven zelfs. Om geld te kunnen gebruiken, zijn eerst een aantal andere dingen nodig.

een cent Onteigening is het eerste wat gedaan dient te zijn. Onteigening gaat door geweld. Mensen ontzeggen elkaar met geweld de toegang tot de baten die de aarde ter beschikking stelt. Dat is slechts vanuit één overtuiging, één emotie. Angst. Angst voor morgen. Angst voor het moment dat de baten ‘op’ zullen zijn. De emotie van angst wordt tot een overtuiging bij elke nieuwe krachtsuiting van Moeder Aarde. Het eerste wat gebeurd na orkaan Irma is plunderen. Gewelddadig plunderen. Daarna gebeuren ook nog een heleboel andere, wel levensvatbare dingen, zoals troosten, helpen, samenwerken. Maar de angst zit weer strak tussen de oren. Wij zijn ook geen enkele match voor Moeder Aarde. Al hebben we wel een natuurkundig proces binnen ons geweldsspectrum gebracht. Een proces waarmee we de planeet als geheel kunnen vernietigen. Atoomsplitsing.

een cent Rechtvaardiging is het tweede wat nodig is. Rechtvaardiging gaat ook door middel van geweld. De rechtvaardiging wordt door de onteigenaar bedacht. Wij hebben onszelf aangepraat dat ‘de winnaar’ ‘alles’ krijgt. In het Engels zijn we scherper. Daar zeggen we: “Winner t a k e s all!” Ook in Nederland zijn wij met elkaar overtuigd van het ‘feit’ dat (de) regels met ‘strakke’ hand gehandhaafd dienen te worden. Met geweld dus. We wijzen de toepassing van fysiek geweld misschien voornamelijk af. We gebruiken het echter nog steeds. Veel. Wij komen in de plaats van met fysiek geweld echter met nog meer psychologisch geweld terug. Uiteindelijk komt het meest vernietigende geweld van alle vormen van geweld tot stand. Het institutionele geweld. Daarin kunnen mensen zichzelf ontheffen van verantwoordelijkheid en toerekeningsvatbaarheid voor het gepleegde fysieke en psychologische geweld. Zij volgen, handhaven (slechts) ‘de regels’, ‘de wet’. Waarmee zij letterlijk afstand doen van hun mens-zijn. Zij zijn nog slechts een willoos instrument van ‘de machthebber’ geworden. De ‘machthebber’ is de aanstuurder van de regels, de wetten. Maar de machthebber is gewoon de Onteigenaar. Waarvan wij onszelf aanpraten dat die een illusie is. Want wij doen dit ‘voor elkaar’. De ‘Overheid’ stelt de regels, maakt de wetten. Wij weten allemaal dat de Overheid een illusie is. Het zijn de mensen in de overheid die de regels bedenken en volgen, de wetten handhaven.

een cent OBi is een gevaarlijk idee. Het ontkent het ‘Goddelijke Recht’ van de Onteigenaar. Het ontkent de Rechtvaardiging. Het ontkent alles wat wij voor realistisch, waar, onwrikbaar houden in deze wereld. Het toont ons een samenleven, een economie, een wereld die gebaseerd is op Overvloed. Een wereld van vrijheid, gelijkheid en broederschap. Een wereld waarin commune tot een isme wordt. Een wereld die wij nog nooit hebben ervaren. Want wat wij in het huidige verhaal voor Communisme verslijten heeft niks met commune, gelijkheid, vrijheid en broederschap te maken of te maken gehad. Het is een anders vormgegeven onteigeningssysteem. Waarin ‘de machthebber’ aan het ‘hoofd’ stond, staat. Kortom, OBi toont ons een wereld die ons volledig onbekend is. Onbekend is eng. Onbekend roept angst op. Beter het geweld doorstaan wat je kent dan onbekend geweld tegemoet gaan. Want in de wereld van het OBi zal geweld nog altijd mogelijk zijn en gebruikt worden door mensen. Want dat is iets wat wij kunnen verkiezen als gedrag naar elkaar en de aarde. OBi roept ons echter op om te gaan denken vanuit vrijheid, gelijkheid en broederschap en de opbrengsten van de aarde te zien als een meent, of met het meer gebruikte Nederlandse woord, de commons. En voor het inrichten van die wereld, van die economie hoeven we ook geen cent te geven. We hoeven het alleen te doen. Als we willen. Want die vrijheid hebben we. Altijd al gehad.

Geert-Jan van der Wolf
Cothen, 24 september 2017

Het bericht Waarom niemand ooit een cent heeft gegeven voor deze economie verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Waarom niemand ooit een cent heeft gegeven voor deze economie

een cent
Economie is niets anders dan ons levensonderhoud. Niet wij, maar Moeder Aarde zorgt daarvoor. Waarom beweert men dan dat de invoering van een onvoorwaardelijk basisinkomen onbetaalbaar is, vraagt Geert-Jan van der Wolf zich af.

Een terugkerend punt van discussie zijn de kosten voor het invoeren van een onvoorwaardelijk basisinkomen (OBi). De tegenstanders zeggen dat het ‘te duur’ is. De voorstanders trachten met allerlei huidige economische instrumenten het tegendeel te bewijzen. Beide partijen hebben zowel gelijk als ongelijk. Want beiden vergeten iets essentieels. Niemand heeft ooit een cent gegeven voor de huidige economie. Wij zouden de huidige economie evenmin kunnen betalen. Wij kunnen de huidige economie geeneens betalen. Al zouden we willen. De aarde neemt geen geld aan.

Een fundamenteel ding ontgaat zowel tegenstanders als (vele) voorstanders: leven is gratis. Wij hoeven aan niemand iets te betalen om te mogen leven. Om te kunnen leven. De zon gaat voor niets op. De lucht is vrij beschikbaar. De planten en dieren groeien zonder dat wij daar ook maar iets aan kunnen doen. Wij kunnen onze grote huisdieren zoals koeien, paarden, schapen, geiten, varkens en kippen verhongeren of vetmesten. Wij kunnen onze gewassen vergiftigen, verhongeren of vetmesten. Wij kunnen ze echter nooit doen groeien. Dat is een functionaliteit die het Leven aan alle levende wezens heeft gegeven. Het enige wat wij kunnen doen is tegenwerken of meewerken met de aarde. Wij kiezen als grootste gemene deler als (wereld-)gemeenschap voor tegenwerken. Gelet op de globale schaal van de aandachtspunten in onze gemeenschap(pen) zou je kunnen zeggen: snoeihard tegenwerken.

een cent
Twee andere onderbelichte aspecten van het OBi zijn gelijkheid en broederschap. Veel mensen zien wel de vrijheid die het OBi geeft. Wat door velen als een ernstig gevaar wordt gezien. Maar daarover later meer. De onderbelichting ontstaat door de fundamentele vergissing. Wij hebben onszelf aangepraat dat onze economie over Geld gaat. Met name de economische wetenschappers en andere deskundigen doen dat. Geld is echter het laatste waar onze economie over gaat. Zou moeten gaan in elk geval. Economie zou over maar één ding en dat ene ding alleen dienen te gaan, ons aller levensonderhoud. Wanneer je economie weer in het teken van levensonderhoud stelt, verandert alles. Vooral je denken.

Wij krijgen als mensen alles wat wij nodig hebben voor ons levensonderhoud gratis. In overvloed. De ‘baten’ gaan vooruit. Ver, overvloedig vooruit. Nog voordat wij ook maar ‘kosten’ hebben kunnen maken. Kunnen denken zelfs. We hoeven alleen te verzamelen, te verzorgen en te oogsten. Waarna we kunnen verdelen. Gelijkelijk. In broederschap zodat we vrij door het leven kunnen gaan. Samen. Wij doen dat omdat wij allemaal even veel Recht van Bestaan hebben. Alleen wij ontkennen elkaars recht van Bestaan. Een gereedschap dat wij daar voor gebruiken is Geld. Door mensen toegang tot Geld te ontzeggen ontzeggen wij ze toegang tot Levensonderhoud, tot Leven zelfs. Om geld te kunnen gebruiken, zijn eerst een aantal andere dingen nodig.

een cent Onteigening is het eerste wat gedaan dient te zijn. Onteigening gaat door geweld. Mensen ontzeggen elkaar met geweld de toegang tot de baten die de aarde ter beschikking stelt. Dat is slechts vanuit één overtuiging, één emotie. Angst. Angst voor morgen. Angst voor het moment dat de baten ‘op’ zullen zijn. De emotie van angst wordt tot een overtuiging bij elke nieuwe krachtsuiting van Moeder Aarde. Het eerste wat gebeurd na orkaan Irma is plunderen. Gewelddadig plunderen. Daarna gebeuren ook nog een heleboel andere, wel levensvatbare dingen, zoals troosten, helpen, samenwerken. Maar de angst zit weer strak tussen de oren. Wij zijn ook geen enkele match voor Moeder Aarde. Al hebben we wel een natuurkundig proces binnen ons geweldsspectrum gebracht. Een proces waarmee we de planeet als geheel kunnen vernietigen. Atoomsplitsing.

een cent Rechtvaardiging is het tweede wat nodig is. Rechtvaardiging gaat ook door middel van geweld. De rechtvaardiging wordt door de onteigenaar bedacht. Wij hebben onszelf aangepraat dat ‘de winnaar’ ‘alles’ krijgt. In het Engels zijn we scherper. Daar zeggen we: “Winner t a k e s all!” Ook in Nederland zijn wij met elkaar overtuigd van het ‘feit’ dat (de) regels met ‘strakke’ hand gehandhaafd dienen te worden. Met geweld dus. We wijzen de toepassing van fysiek geweld misschien voornamelijk af. We gebruiken het echter nog steeds. Veel. Wij komen in de plaats van met fysiek geweld echter met nog meer psychologisch geweld terug. Uiteindelijk komt het meest vernietigende geweld van alle vormen van geweld tot stand. Het institutionele geweld. Daarin kunnen mensen zichzelf ontheffen van verantwoordelijkheid en toerekeningsvatbaarheid voor het gepleegde fysieke en psychologische geweld. Zij volgen, handhaven (slechts) ‘de regels’, ‘de wet’. Waarmee zij letterlijk afstand doen van hun mens-zijn. Zij zijn nog slechts een willoos instrument van ‘de machthebber’ geworden. De ‘machthebber’ is de aanstuurder van de regels, de wetten. Maar de machthebber is gewoon de Onteigenaar. Waarvan wij onszelf aanpraten dat die een illusie is. Want wij doen dit ‘voor elkaar’. De ‘Overheid’ stelt de regels, maakt de wetten. Wij weten allemaal dat de Overheid een illusie is. Het zijn de mensen in de overheid die de regels bedenken en volgen, de wetten handhaven.

een cent OBi is een gevaarlijk idee. Het ontkent het ‘Goddelijke Recht’ van de Onteigenaar. Het ontkent de Rechtvaardiging. Het ontkent alles wat wij voor realistisch, waar, onwrikbaar houden in deze wereld. Het toont ons een samenleven, een economie, een wereld die gebaseerd is op Overvloed. Een wereld van vrijheid, gelijkheid en broederschap. Een wereld waarin commune tot een isme wordt. Een wereld die wij nog nooit hebben ervaren. Want wat wij in het huidige verhaal voor Communisme verslijten heeft niks met commune, gelijkheid, vrijheid en broederschap te maken of te maken gehad. Het is een anders vormgegeven onteigeningssysteem. Waarin ‘de machthebber’ aan het ‘hoofd’ stond, staat. Kortom, OBi toont ons een wereld die ons volledig onbekend is. Onbekend is eng. Onbekend roept angst op. Beter het geweld doorstaan wat je kent dan onbekend geweld tegemoet gaan. Want in de wereld van het OBi zal geweld nog altijd mogelijk zijn en gebruikt worden door mensen. Want dat is iets wat wij kunnen verkiezen als gedrag naar elkaar en de aarde. OBi roept ons echter op om te gaan denken vanuit vrijheid, gelijkheid en broederschap en de opbrengsten van de aarde te zien als een meent, of met het meer gebruikte Nederlandse woord, de commons. En voor het inrichten van die wereld, van die economie hoeven we ook geen cent te geven. We hoeven het alleen te doen. Als we willen. Want die vrijheid hebben we. Altijd al gehad.

Geert-Jan van der Wolf
Cothen, 24 september 2017

Het bericht Waarom niemand ooit een cent heeft gegeven voor deze economie verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Operatie Basisinkomen

De operatie basisinkomen helpt veel problemen in ons land aan te pakken. Onze operatie zal de maatschappij een flinke ‘boost’ geven.
Het fundament van de operatie is dat iedere burger in een land recht op inkomen heeft, een basisinkomen zonder verplichting tot tegenprestatie en zonder beperkingen op andere inkomsten uit arbeid of vermogen.
Een basisinkomen stelt mensen in staat keuzes te maken.
In deze operatie tonen wij aan dat een bescheiden basisinkomen betaalbaar en politiek haalbaar is.

De operatie basisinkomen is een “maatschappij-chirurgische” ingreep die meer zekerheid biedt, solidariteit onder mensen versterkt, bureaucratische sanering betekent en arbeid ruimer definieert dan enkel betaald werken.

Er is veel aan de hand in ons land: veiligheid en zekerheid van burgers staan onder druk vanwege terrorisme, een ingrijpende financiële crisis nu weer afgewisseld door een economische opleving, bureaucratische wirwar van regels die burgers de weg doet kwijtraken in het huidige stelsel van sociale zekerheid, voortdurende structurele en verborgen werkeloosheid, vele zzp-ers, nutteloos solliciteren boven de 50 jaar, afname aantallen vaste arbeidscontracten, digitalisering en automatisering met  omvattende en deels onbekende gevolgen, steeds ouderwordende mensen, immigratieproblematiek, de kwetsbare duurzaamheid van ons milieu, ons hardnekkige consumentisme, de toenemende ongelijkheid in vermogens en inkomens met als gevolg zeer rijke mensen en forse groepen burgers die de eindjes niet meer aan elkaar kunnen knopen.
Natuurlijk, een onvolledig rijtje, maar breed genoeg om er mee aan de slag te gaan.
Ook onze nieuwe regering zal dat gaan doen en de politieke partijen die zich vandaag weer gereed maken voor de gemeenteraadsverkiezingen van volgend jaar.

De operatie basisinkomen biedt hierbij een helpende hand. Wij claimen dat onze operatie de maatschappij een flinke ‘boost’ zal geven in de aanpak van dat onvolledige rijtje. Het fundament van de operatie is de stelling dat iedere burger in een land recht op inkomen heeft. Het gaat dus niet om steun, bijstand of uitkering, maar om het recht op inkomen, een basisinkomen. De idee van het basisinkomen is ons vertrekpunt. Iedere individuele volwassen burger  verdient van staatswege een basisinkomen zonder verplichting tot tegenprestatie en zonder beperkingen op andere inkomsten uit arbeid of vermogen.

Met de leeftijd van 18 jaar start het basisinkomen. Een basisinkomen stelt mensen in staat keuzes te maken: veel te werken, minder te werken, veel betaald te werken en in luxe leven of juist onbetaald en sober leven, weer te gaan studeren, (studie)reizen te maken, een ‘sabbatical’ op te nemen. Betaald en onbetaald werken, studeren komen op één lijn: de huisman/vrouw krijgt met het basisinkomen zijn/haar huidige onbetaalde arbeid uitbetaald, evenals de mantelverzorger, de vrijwilliger in de voetbalkantine en het buurthuis. Zij kunnen extra inkomen genereren door naast hun onbetaald werken en/of studeren ook betaald werk te zoeken.

In deze operatie tonen wij aan dat een bescheiden basisinkomen betaalbaar en politiek haalbaar is. Het basisinkomen wordt deels uitgekeerd via de belastingconstructie van de algemene heffingskorting, dus een korting op de belasting per individu even hoog als zijn/haar basisinkomen. Heeft iemand geen inkomen dan wordt het geheel (of een deel bij een laag inkomen) door de belastingdienst uitbetaald, zoals nu ook een huisman/vrouw een algemene heffingskorting van 75 euro per maand krijgt van de belastingdienst. Het basisinkomen is daarmee dus belastingvrij. Voor het overige blijft vooralsnog het huidige belastingregime op inkomen en vermogen in takt. Overigens, wij zijn zeker niet tegen verdere wijzigingen in belastingen ten gunste van een hoger basisinkomen en die een duurzamer milieu bevorderen en meer gelijkheid in vermogen. Sterker nog, in de toekomst zullen wij juist pleiten vóór een hoger basisinkomen.

Het andere deel van het basisinkomen is een door de gemeente (die daarvoor van de landelijke overheid geld krijgt) uit te keren woonbijdrage per zelfstandig woonadres. Door de woonbijdrage is het verschil tussen samenwonen of niet, veel minder problematisch dan nu en in andere modellen het geval is. Bovendien worden zo niet alleen mensen gecompenseerd die nu huurtoeslag hebben, maar ook mensen met een eigen huis met recht op hypotheekrenteaftrek, voor een deel.

De invoering van een basisinkomen (nieuwe algemene heffingskorting + woonbijdrage in onze “operatie”), maakt de weg vrij voor een grote bureaucratische schoonmaak. Allerlei uitkeringen, controles daarop, invullen en nakijken van formulieren, fraudegesprekken etc. etc. worden overbodig en kunnen worden geschrapt. Voor diegenen aan de onderkant van de samenleving komt energie vrij zich op een zelfstandig bestaan te richten. Experimenten met deze groepen mensen hebben meermalen laten zien dat het geven van ‘cash’ geld hen meer vooruit hielp dan welke bijstand ook. Met een basisinkomen leggen wij een fundament voor versterking van solidariteit in een samenleving en wordt nutteloze arbeid van ambtenaren om te controleren en uitkeringsfraude te voorkomen, voor zinniger werk ingeruild.

Vanwege het bescheiden basisinkomen zullen er burgers zijn die (tijdelijk) extra financiële hulp nodig hebben. Zij kunnen gebruik maken van bestaande regelingen als de recentelijk ingevoerde gemeenteregeling ‘individuele inkomenstoeslag’, de bijzondere bijstand of de Wet Maatschappelijke Ontwikkeling (WMO). Ook de schuldhulpverlening krijgt een plaats in dit pakket van goed en transparant op elkaar af te stemmen steunmaatregels.

Zoals bekend starten dit jaar nog in diverse gemeenten zgn. ‘regelluwe’ bijstandsexperimenten vanwege de Participatiewet. Deze experimenten, die in de verte aan het basisinkomen raken, doen niets af aan de noodzaak van onze operatie basisinkomen. Wij gaan er vanuit dat de resultaten van die experimenten die noodzaak enkel ondersteunen. De voorbereidingen voor de operatie basisinkomen moet  wat ons betreft daarom gewoon doorgaan.

Amsterdam, augustus 2017

Eric Binsbergen en Harry Ebbink, leden van de landelijke Vereniging Basisinkomen en het Basisteam Basisinkomen Amsterdam (BBA).
Zie voor informatie, achtergrondartikelen, nieuwtjes etc. ook de website van de landelijke Vereniging Basisinkomen en de Facebookpagina “Basisteam Basisinkomen Amsterdam“.

 

Bijlage: Financiële verantwoording.

Financiering bescheiden basisinkomen (twee delen):
  • Nieuwe algemene heffingskorting (individuleel vast bedrag)
  • woonbijdrage per adres.
Besparingen (bron: cbs.nl)  Besparing   Per persoon    
   per jaar   per maand 18 +
Huidige algemene heffingskorting  €         23.800.0l00.000  €                 145,01
Heffingskorting gepensioneerden  €           2.922.000.000  €                    17,80
Arbeidskorting  €           9.300.000.000  €                    56,66
Aftrekpost box 1 Eigen woning  €         13.300.000.000  €                    81,03
Zelfstandigenaftrek  €           3.000.000.000  €                    18,28
Huurtoeslag  €           3.300.000.000  €                    20,11
Zorgtoeslag  €           4.200.000.000  €                    25,59
AOW  €         36.941.000.000  €                 225,07
Bijstand  €           6.100.000.000  €                    37,17
Verlaging WW en WIA/WAO (+/-)  €         11.500.000.000  €                    70,07
Wajong  €           3.000.000.000  €                    18,28
Totaal  €       117.363.000.000    €                 715,07

 

De bestaande kinderbijslag, de overige kindregelingen, de rest van het belastingstelsel en de
sociale zekerheid veranderen voorlopig niet. In de toekomst zou dat dus, wat ons betreft ,
wel kunnen veranderen om tot een hoger basisinkomen te komen.
Bovenstaande lijst van besparingen hebben  geen groot, onvoorspelbaar effect op de economie.
Belastingverhogingen en verhoging van de BTW als financieringsmogelijkheid hebben dat wel.
In ieder geval zullen er groepen, zoals vaak na beleidsveranderingen, gecompenseerd
moeten worden. Zoals bijstandsmoeders of gepensioneerden met een klein pensioen.
In de laatste kolom is te zien dat de hoogte van een individueel basisinkomen zonder
woonbijdrage, met deze besparingen, € 715,07 euro zou zijn.
In ons model splitsen we het totaal aan besparingen in:
Woonbijdrage per adres  €         55.589.666.400 Per adres
€ 600,00
Nieuwe algemene heffingskorting  €         61.773.333.600 Per persoon 18+ € 376,37
Alleenstaanden krijgen dus € 976,37  (600 + 376,37 ) , een samenwonend paar € 1.352,74
(600 + 376,37 + 376,37). En 3 samenwonenden (alledrie 18+) drie keer 376,37 + 600. Etc…
Deze bedragen komen ongeveer overeen met het sociaal minimum (vastgesteld door het
ministerie van Sociale zaken en Werkgelegenheid).
Bevolking Nederland (kerncijfers cbs.nl 1/1/2017)
Totaal 17.081.507  personen
< 18 3.404.098  personen
18 + 13.677.409  personen
Aantal huishoudens 7.720.787
Aantal alleenstaanden 2.906.334
Meerpersoonshuishoudens 4.814.453

Geplaatst door Reyer Brons, 24-9-2017

Het bericht Operatie Basisinkomen verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Operatie Basisinkomen

De operatie basisinkomen helpt veel problemen in ons land aan te pakken. Onze operatie zal de maatschappij een flinke ‘boost’ geven.
Het fundament van de operatie is dat iedere burger in een land recht op inkomen heeft, een basisinkomen zonder verplichting tot tegenprestatie en zonder beperkingen op andere inkomsten uit arbeid of vermogen.
Een basisinkomen stelt mensen in staat keuzes te maken.
In deze operatie tonen wij aan dat een bescheiden basisinkomen betaalbaar en politiek haalbaar is.

De operatie basisinkomen is een “maatschappij-chirurgische” ingreep die meer zekerheid biedt, solidariteit onder mensen versterkt, bureaucratische sanering betekent en arbeid ruimer definieert dan enkel betaald werken.

Er is veel aan de hand in ons land: veiligheid en zekerheid van burgers staan onder druk vanwege terrorisme, een ingrijpende financiële crisis nu weer afgewisseld door een economische opleving, bureaucratische wirwar van regels die burgers de weg doet kwijtraken in het huidige stelsel van sociale zekerheid, voortdurende structurele en verborgen werkeloosheid, vele zzp-ers, nutteloos solliciteren boven de 50 jaar, afname aantallen vaste arbeidscontracten, digitalisering en automatisering met  omvattende en deels onbekende gevolgen, steeds ouderwordende mensen, immigratieproblematiek, de kwetsbare duurzaamheid van ons milieu, ons hardnekkige consumentisme, de toenemende ongelijkheid in vermogens en inkomens met als gevolg zeer rijke mensen en forse groepen burgers die de eindjes niet meer aan elkaar kunnen knopen.
Natuurlijk, een onvolledig rijtje, maar breed genoeg om er mee aan de slag te gaan.
Ook onze nieuwe regering zal dat gaan doen en de politieke partijen die zich vandaag weer gereed maken voor de gemeenteraadsverkiezingen van volgend jaar.

De operatie basisinkomen biedt hierbij een helpende hand. Wij claimen dat onze operatie de maatschappij een flinke ‘boost’ zal geven in de aanpak van dat onvolledige rijtje. Het fundament van de operatie is de stelling dat iedere burger in een land recht op inkomen heeft. Het gaat dus niet om steun, bijstand of uitkering, maar om het recht op inkomen, een basisinkomen. De idee van het basisinkomen is ons vertrekpunt. Iedere individuele volwassen burger  verdient van staatswege een basisinkomen zonder verplichting tot tegenprestatie en zonder beperkingen op andere inkomsten uit arbeid of vermogen.

Met de leeftijd van 18 jaar start het basisinkomen. Een basisinkomen stelt mensen in staat keuzes te maken: veel te werken, minder te werken, veel betaald te werken en in luxe leven of juist onbetaald en sober leven, weer te gaan studeren, (studie)reizen te maken, een ‘sabbatical’ op te nemen. Betaald en onbetaald werken, studeren komen op één lijn: de huisman/vrouw krijgt met het basisinkomen zijn/haar huidige onbetaalde arbeid uitbetaald, evenals de mantelverzorger, de vrijwilliger in de voetbalkantine en het buurthuis. Zij kunnen extra inkomen genereren door naast hun onbetaald werken en/of studeren ook betaald werk te zoeken.

In deze operatie tonen wij aan dat een bescheiden basisinkomen betaalbaar en politiek haalbaar is. Het basisinkomen wordt deels uitgekeerd via de belastingconstructie van de algemene heffingskorting, dus een korting op de belasting per individu even hoog als zijn/haar basisinkomen. Heeft iemand geen inkomen dan wordt het geheel (of een deel bij een laag inkomen) door de belastingdienst uitbetaald, zoals nu ook een huisman/vrouw een algemene heffingskorting van 75 euro per maand krijgt van de belastingdienst. Het basisinkomen is daarmee dus belastingvrij. Voor het overige blijft vooralsnog het huidige belastingregime op inkomen en vermogen in takt. Overigens, wij zijn zeker niet tegen verdere wijzigingen in belastingen ten gunste van een hoger basisinkomen en die een duurzamer milieu bevorderen en meer gelijkheid in vermogen. Sterker nog, in de toekomst zullen wij juist pleiten vóór een hoger basisinkomen.

Het andere deel van het basisinkomen is een door de gemeente (die daarvoor van de landelijke overheid geld krijgt) uit te keren woonbijdrage per zelfstandig woonadres. Door de woonbijdrage is het verschil tussen samenwonen of niet, veel minder problematisch dan nu en in andere modellen het geval is. Bovendien worden zo niet alleen mensen gecompenseerd die nu huurtoeslag hebben, maar ook mensen met een eigen huis met recht op hypotheekrenteaftrek, voor een deel.

De invoering van een basisinkomen (nieuwe algemene heffingskorting + woonbijdrage in onze “operatie”), maakt de weg vrij voor een grote bureaucratische schoonmaak. Allerlei uitkeringen, controles daarop, invullen en nakijken van formulieren, fraudegesprekken etc. etc. worden overbodig en kunnen worden geschrapt. Voor diegenen aan de onderkant van de samenleving komt energie vrij zich op een zelfstandig bestaan te richten. Experimenten met deze groepen mensen hebben meermalen laten zien dat het geven van ‘cash’ geld hen meer vooruit hielp dan welke bijstand ook. Met een basisinkomen leggen wij een fundament voor versterking van solidariteit in een samenleving en wordt nutteloze arbeid van ambtenaren om te controleren en uitkeringsfraude te voorkomen, voor zinniger werk ingeruild.

Vanwege het bescheiden basisinkomen zullen er burgers zijn die (tijdelijk) extra financiële hulp nodig hebben. Zij kunnen gebruik maken van bestaande regelingen als de recentelijk ingevoerde gemeenteregeling ‘individuele inkomenstoeslag’, de bijzondere bijstand of de Wet Maatschappelijke Ontwikkeling (WMO). Ook de schuldhulpverlening krijgt een plaats in dit pakket van goed en transparant op elkaar af te stemmen steunmaatregels.

Zoals bekend starten dit jaar nog in diverse gemeenten zgn. ‘regelluwe’ bijstandsexperimenten vanwege de Participatiewet. Deze experimenten, die in de verte aan het basisinkomen raken, doen niets af aan de noodzaak van onze operatie basisinkomen. Wij gaan er vanuit dat de resultaten van die experimenten die noodzaak enkel ondersteunen. De voorbereidingen voor de operatie basisinkomen moet  wat ons betreft daarom gewoon doorgaan.

Amsterdam, augustus 2017

Eric Binsbergen en Harry Ebbink, leden van de landelijke Vereniging Basisinkomen en het Basisteam Basisinkomen Amsterdam (BBA).
Zie voor informatie, achtergrondartikelen, nieuwtjes etc. ook de website van de landelijke Vereniging Basisinkomen en de Facebookpagina “Basisteam Basisinkomen Amsterdam“.

 

Bijlage: Financiële verantwoording.

Financiering bescheiden basisinkomen (twee delen):
  • Nieuwe algemene heffingskorting (individuleel vast bedrag)
  • woonbijdrage per adres.
Besparingen (bron: cbs.nl)  Besparing   Per persoon    
   per jaar   per maand 18 +
Huidige algemene heffingskorting  €         23.800.0l00.000  €                 145,01
Heffingskorting gepensioneerden  €           2.922.000.000  €                    17,80
Arbeidskorting  €           9.300.000.000  €                    56,66
Aftrekpost box 1 Eigen woning  €         13.300.000.000  €                    81,03
Zelfstandigenaftrek  €           3.000.000.000  €                    18,28
Huurtoeslag  €           3.300.000.000  €                    20,11
Zorgtoeslag  €           4.200.000.000  €                    25,59
AOW  €         36.941.000.000  €                 225,07
Bijstand  €           6.100.000.000  €                    37,17
Verlaging WW en WIA/WAO (+/-)  €         11.500.000.000  €                    70,07
Wajong  €           3.000.000.000  €                    18,28
Totaal  €       117.363.000.000    €                 715,07

 

De bestaande kinderbijslag, de overige kindregelingen, de rest van het belastingstelsel en de
sociale zekerheid veranderen voorlopig niet. In de toekomst zou dat dus, wat ons betreft ,
wel kunnen veranderen om tot een hoger basisinkomen te komen.
Bovenstaande lijst van besparingen hebben  geen groot, onvoorspelbaar effect op de economie.
Belastingverhogingen en verhoging van de BTW als financieringsmogelijkheid hebben dat wel.
In ieder geval zullen er groepen, zoals vaak na beleidsveranderingen, gecompenseerd
moeten worden. Zoals bijstandsmoeders of gepensioneerden met een klein pensioen.
In de laatste kolom is te zien dat de hoogte van een individueel basisinkomen zonder
woonbijdrage, met deze besparingen, € 715,07 euro zou zijn.
In ons model splitsen we het totaal aan besparingen in:
Woonbijdrage per adres  €         55.589.666.400 Per adres
€ 600,00
Nieuwe algemene heffingskorting  €         61.773.333.600 Per persoon 18+ € 376,37
Alleenstaanden krijgen dus € 976,37  (600 + 376,37 ) , een samenwonend paar € 1.352,74
(600 + 376,37 + 376,37). En 3 samenwonenden (alledrie 18+) drie keer 376,37 + 600. Etc…
Deze bedragen komen ongeveer overeen met het sociaal minimum (vastgesteld door het
ministerie van Sociale zaken en Werkgelegenheid).
Bevolking Nederland (kerncijfers cbs.nl 1/1/2017)
Totaal 17.081.507  personen
< 18 3.404.098  personen
18 + 13.677.409  personen
Aantal huishoudens 7.720.787
Aantal alleenstaanden 2.906.334
Meerpersoonshuishoudens 4.814.453

Geplaatst door Reyer Brons, 24-9-2017

Het bericht Operatie Basisinkomen verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.