Basisinkomen – gedicht

Basisinkomen

bewerkte illustratie van Mathilde Bindervoet

De baas
is
inkomen

De overheid

Maar ik wil graag
onafhankelijk
zijn

En
om een eigen bijdrage
te geven
aan de maatschappij
zal ik moeten
overleven

In Nederland
koop je
je leven
je leven
drinken
en
eten

De baas
is
inkomen

dus
een basisinkomen
is
om van te dromen
het zal ruimte geven
mij creatief
te ontplooien
mijn hart te volgen
zodat ze kan
blijven
bonken

Een basisinkomen
zal al
het stress om geld
depressie
en verloren mensen zielen
doen voorkomen
want

De baas
is
inkomen

Zonder basis
geen status
dus
baas geef me
die basis
als zelfstandige
moet ik er
inkomen
en wil ik
mee stromen

Baas
geef me
die basis
Een fundament
om op te bouwen
zodat ik mijn dromen
kan
vertrouwen

Elk mens
is opzoek naar
een veilige plek
opzoek naar
die basis
wij
mensen
gaan door fases
maar

De baas
is
inkomen

Written by Lounar.

Op 26 september 2017 tijdens het filosofisch diner in Amsterdam als “spoken word” gebracht door Loulou Elisabettie, na een inleiding Hansje Kalt over Een Onvoorwaardelijk Basisinkomen in Filosofisch Perspectief, filosofisch diner, Amsterdam. Zie ook de discussiepunten en vragen.
Dit was een eerste in de serie diners die deze herfst worden georganiseerd door Vuurwerk Filosofie en Stichting Vitamine Z.  onder de titel Het Nieuwe Werken – wanneer wordt werken overbodig?

Geplaatst door Reyer Brons, 14 oktober 2017

Het bericht Basisinkomen – gedicht verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Discussiepunten en resterende vragen bij Een Onvoorwaardelijk Basisinkomen in Filosofisch Perspectief

Belangrijke discussiepunten rond basisinkomen betreffen eerlijke verdeling, gelijke behandeling, privé-eigendom en mensbeeld.
Resterende vragen zoals wat een goed mensbeeld is en hoe dwingend is dat, het arbeidsethos, billijkheid als morele basis, positieve vrijheid en beperkingen daarvan, gelijke behandeling in ongelijke situaties, maatwerk, marktwerking, scholing als voorwaarde, basisinkomen hoog of bescheiden en billijk, effect op bijv. duurzaamheid

illustratie: Mathilde Bindervoet

Na de inleiding op 26 oktober door Hansje Kalt over Een Onvoorwaardelijk Basisinkomen in Filosofisch Perspectief stelde zij een aantal discussiepunten en resterende vragen aan de orde.

Discussiepunten

  1. De discussie gaat over de diverse manieren waarop wordt aangekeken tegen eerlijke verdeling van de bronnen, gelijkheid, privé-eigendom en marktwerking en de verplichting tot werken voor iedereen.
    Men zoekt een eerlijke verdeling van bronnen in een verdeling naar behoefte, naar arbeid of naar inspanning, of, op grond van geboorterecht. In de praktijk liggen de problemen vooral in het verdelingssysteem die verschillen per persoon en die niet neutraal te bepalen zijn.
  2. Ook over gelijke behandeling er is discussie over de mate waarin. Er zijn verscheidene opvattingen over hoe gelijkheid te bereiken: moet het gaan over gelijkheid van kansen en mogelijkheden of over gelijke uitkomsten. Voor diversiteit als vrijheidsbeginsel geldt dat er ruimte voor alle soorten opvattingen van het goede leven kunnen bestaan.
  3. Privé-eigendom wordt door alle filosofen geproblematiseerd. De reden is dat door opeenstapeling van privé-eigendom “onterechte” grote verschillen in inkomen ontstaan. Door progressieve belastingen op alle inkomsten te heffen en sommige zaken te herverdelen via een staats pensioen, zoals de AOW of Verzekering naar inkomen. In de praktijk kan je dit als een soort in natura verdeling beschouwen. Maar beperking van privébezit heeft zijn grenzen, die voortkomen uit een diep gewortelde menselijke intuïtie van eigendom. Denk maar aan spaargeld.

    Een mooi voorbeeld is de volgende situatie. In ons kapitalistische systeem is het door werkloosheid ontstane gebrek aan inkomen, niet meer te wijten aan de werkenden zelf, maar komt voort uit het systeem. Na de periode van werklozen uitkering vervallen mensen in de Bijstand. Regel is dan dat zij eerst bijna al hun eigen spaargeld moeten opmaken, en dan nog in een tempo dat bepaald wordt door de instantie. Zij moeten van hun eigen geld op een minimumniveau gaan leven tot het bijna op is. Dit is voor veel mensen een onverteerbare kwestie, juist omdat zij ijverig gespaard hebben, wordt hier nu feitelijk beslag op gelegd. En: dit geldt natuurlijk niet voor mensen die nooit gespaard hebben. Oneerlijkheden worden dan weer bijgelapt door nog veel meer soorten uitkeringen en toelagen met even zovele voorwaarden. In de praktijk zijn er grote bureaucratieën nodig om dit alles te organiseren en controleren.

 

  1. Bij opvattingen over het mensbeeld speelt de vraag over het moment van de keuze een rol. Een mens moet zich op ieder moment kunnen herpakken door opnieuw zijn keuzen in vrijheid te bepalen, ook na een relaps door foute besluiten.
    Jongeren worden aanvankelijk (paternalistisch) beschermd tegen onverstandige keuzen. Maar de zekerheid van de onvoorwaardelijkheid en onvervreemdbaarheid van een inkomen maken het mogelijk, dat mensen meer gaan nadenken over hun eigen goede leven en daarmee over de intrinsieke waarde van betaald of onbetaald werk.

 

Het mooiste document vind ik de hartstochtelijke brief van Paine in 1796 aan het Wetgevende en Uitvoerende Directoraat in Parijs, uitgaande van de nieuwe concepten van vrijheid, rechtvaardigheid en humaniteit. En zijn hierop gebaseerde minutieus uitgewerkt plan voor een onvoorwaardelijk basisinkomen voor iedereen, dat direct uitvoerbaar is.

Resterende vragen

Heeft het mensbeeld de grootste invloed op het geloof in de uitvoerbaarheid van een onvoorwaardelijk basisinkomen? Of als iemand zo’n mooi mensbeeld heeft, zijn dan niet alle genoemde systemen op een rechtvaardige wijze uitvoerbaar en is discussie hierover dan overbodig? Of is het voldoen aan een goed mensbeeld zo dwingend dat dit weer de vrijheid beperkt? Is zelfcensuur een gevolg hiervan, zodat de verinnerlijkte morele dwang in een sociale omgeving onverdraaglijk wordt?

Hoe diep zit het onwrikbare arbeidsethos uit de 19e eeuw vanuit de christelijke opvatting, gebaseerd op het idee dat dit aardse leven slechts een voorbereiding op geluk in het hiernamaals is. Is dit te veranderen?

Van Parijs pleit vurig voor het idee billijkheid als morele basis voor een betere wereld. Is dat een begrip dat aan zal spreken?

Is het waar dat tegenwoordig de grenzen aan vrijheid meer impliciet beperkt worden, vooral als het gaat om positieve vrijheid. Aanvankelijk beperkt door formele burgerplicht, is er nu meer druk op individuele verplichtingen op het gebied van zorg voor de eigen familie, vanuit de oude moraal van gezinsverantwoordelijkheid. Hier is in de praktijk de rol van de vrouw in het geding. Is deze verandering moreel aanvaardbaar?

Het moment van keuze voor een eigen ‘goede leven’ zeer belangrijk. Omdat mensen vrij moeten zijn om op ieder moment hun idee van het goede leven kunnen veranderen en een andere koers kunnen inslaan. Hierbij denk ik aan sektes, soort werk, echtscheiding en crimineel gedrag). Een onvoorwaardelijk maandelijks uit te keren basisinkomen dat onvervreemdbaar is, geeft deze vrijheid opnieuw. Na een periode van verplichte scholing voor criminelen. Is dat moreel verantwoord?

Hoe zit het met gelijkheid bij gelijke behandeling in ongelijke situaties. Moet steeds per situatie beoordeeld worden. In feite blijven maatwerk en gelijke behandeling strijdig met elkaar.

Is het zo dat als de focus ligt op gelijke uitkomsten door maatwerk, er dan in de praktijk te veel ondefinieerbare variabelen bij de beoordeling gaan meespelen. Of gaat het niet juist om de ongelijkheid een kans te geven?

Het behoud van ongedomineerde[i] diversiteit leidt ertoe dat er impliciet om een morele maatstaf voor gelijkwaardigheid van culturen gevraagd wordt. (cultuurrelativisme). Moet de morele grens van erkenning liggen bij de Rechten van de Mens of zijn er andere criteria?

Is het zo dat de invloed van marktwerking zal veranderen? Mensen met een onvoorwaardelijk basisinkomen zijn niet meer machteloos tegenover werkgevers. Zij kunnen eisen stellen of ontslag nemen.

Is het moreel te verdedigen dat voor jongeren hun basisinkomen pas onvoorwaardelijk wordt nadat zij hun verplichte scholing door educatie en lerend te werken, afgerond hebben.

Is de mate van echte vrijheid afhankelijk van een zo hoog mogelijke toelage? Of is met een bescheiden en billijk inkomen genoeg vrije keuze al mogelijk.

Is het moreel belangrijk dat het basisinkomen een recht is dat voor iedereen geldt.

Zal alle betaald werk beoordeeld worden naar de intrinsieke waarde? Zullen dan lonen voor onaantrekkelijk fysiek belastend werk worden verhoogd, en lonen voor aantrekkelijk, interessant en werk dat in hoog aanzien staat, worden verlaagd door marktwerking? Zullen mensen die graag snel extra geld willen verdienen dan een paar dagen onaangenaam werk aannemen en anderen kiezen voor inhoudelijke of de sociale voordelen?

Zal meer ruimte komen voor ‘maatschappelijk ondernemen’, Fair Trade en vooral duurzaamheid?

Hansje Kalt, 26 september 2017

Discussie punten en vragen  bij inleiding Hansje Kalt over Een Onvoorwaardelijk Basisinkomen in Filosofisch Perspectief, filosofisch diner, Amsterdam.
Dit was een eerste in de serie diners die deze herfst worden georganiseerd door Vuurwerk Filosofie en Stichting Vitamine Z.  onder de titel Het Nieuwe Werken – wanneer wordt werken overbodig?

[i] in dit standpunt waarin alle culturen geaccepteerd moeten worden, ligt de vraag verborgen dat er ook culturen zijn waarin de waarden en normen niet acceptabel zijn binnen de bestaande moraal. Bijvoorbeeld het slaan van kinderen in de opvoeding of het stenigen van vrouwen bij ontrouw. Dus hoever gaat de tolerantie. Dat is de vraag. Het idee dat alle culturen evenveel recht hebben op het uitoefenen van hun waarden en normen (en gewoonten), is principieel wel goed, maar blijft voor de praktijk discutabel.

Het bericht Discussiepunten en resterende vragen bij Een Onvoorwaardelijk Basisinkomen in Filosofisch Perspectief verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Onvoorwaardelijk Basisinkomen in Filosofisch Perspectief

Veel  filosofen gaan uit van het beeld dat de mens in principe een goed en redelijk wezen is en dat hij verantwoordelijk is voor zijn daden. Mensen zijn in staat om te kiezen voor het goede leven dat bij hun karakter past. Voor zover mensen geneigd zijn tot onrechtmatigheden, kan hun gedag altijd verbeterd worden door opvoeding en via kennis door educatie.

Het idee van een onvoorwaardelijk basisinkomen, actueel gemaakt door Philippe van Parijs, inspireerde mij om na te denken over vrijheid en rechtvaardigheid. Vooral omdat ik merkte dat veel mensen een zogenaamde intuïtieve afkeer hebben van de onvoorwaardelijkheid van een dergelijke herverdeling van inkomen. De moraal als arbeidsethos, is immers: Ieder mens moet werken voor zijn brood.

De term “hardwerkende Nederlander” is regelmatig te horen in discussies in de media over belastingheffing en het recht op sociale voorzieningen. Mensen die een uitkering “genieten” worden steeds impliciet als verdachte klaplopers neergezet. Niet alleen door burgers, maar ook door politici.

Deze opvatting leidde tot het opzetten van een uitgebreid controleapparaat, gericht op de mensen met de laagste inkomens. In dit systeem wordt (in ieder geval in Amsterdam) dankbaar gebruik gemaakt van de “kliktelefoon”, waar iedereen anoniem een vermoeden van misbruik van buren of bekenden kan ventileren.  In Amsterdam is project “zoeklicht” op deze manier opgezet. De naam zegt genoeg. Voor de opsporing worden minstens vijf digitale bestanden gekoppeld, wat niet geoorloofd is. Burgers mogen volgens mij, niet worden ingezet voor controles op andere burgers, omdat hun motivatie meestal dubieus kan zijn. Deze wijze stimuleert een verradersmaatschappij, die ik moreel sterk afkeur. Toen ik in de gemeenteraad van Amsterdam zat, stemde ik tegen dit plan als enige. Daarna werd ik op het matje geroepen van de directeur van deze dienst!

Aan rechten op inkomen van de staat zijn altijd harde voorwaarden verbonden. Op zich is het een logische consequentie dat het voldoen aan deze voorwaarden gecontroleerd wordt. Schadelijk is dat deze voorwaarden niet duidelijk zijn gedefinieerd. Een pikant voorbeeld is de controle op het “samenwonen” van alle mensen die AOW en vooral van hen die bijstand ontvangen. Onder “samenwonend” wordt verstaan “het voeren van een gemeenschappelijk huishouding”. Van beiden wordt dan 300 euro van hun uitkering á 1000,- euro per maand afgetrokken, plus boete! Tekenend voor deze onduidelijkheid is dat deze controles gestopt zijn omdat mantelzorgers onder samenwonend werden meegerekend! En dat was niet de bedoeling.

Dit was dus mijn motivatie om over vrijheid en rechtvaardigheid als filosoof onderzoek te doen. Ik was nieuwsgierig naar de vraag: Hoe werd er in vorige eeuwen over vrijheid en rechtvaardigheid gedacht?

Voor het beantwoorden van die vraag zijn utopieën een rijke bron. De filosofen omschrijven hun ideale maatschappij en geven moreel onderbouwde suggesties om dat doel te bereiken. Zij geven aan welke concepten van vrijheid en rechtvaardigheid en een eerlijke distributie van inkomsten zij wensen. Mijn onderzoek is geïnspireerd door de filosofen Kant, Mill, Berlin en Rawls.

Ik ben begonnen bij de oudste utopie, die van Plato uit 357 voor christus: Magnesia op het eiland Kreta, uitgebreid beschreven in zijn boek “De Wetten”. Tot mijn grote verbazing bleek dit een totaal onbekende utopie te zijn, zelfs onder filosofen. Pikant is dat de zeer beroemde Utopia van Thomas More uit 1516 geïnspireerd is door Magnesia. More geeft nota bene commentaar op de utopie van Plato.

Daarna bestudeerde ik de niet utopisch bedoelde voorstellen voor een rechtvaardiger en vrijere samenleving. Tijdens de Franse Revolutie komt Thomas Paine in 1796 als eerste met een direct uitvoerbaar plan voor een onvoorwaardelijk basisinkomen. Decennia later geven Charlier en Huet daar in 1848 en 1853 weer hun commentaar op. Bij de hedendaagse filosofen koos ik Philippe van Parijs in 1991 en kritiek op hem van Gijs van Donselaar in 2009.

Wat zijn nu de overeenkomsten en verschillen tussen deze zeven filosofen over een al dan niet onvoorwaardelijk basisinkomen. Ik zal proberen om niet in te gaan op de voorstellen om tot uitvoering te komen van de plannen. Dat is nogal lastig omdat dit zeer verweven is met hun ideeën.

Wel zal ik kijken naar de filosofische rechtvaardiging van een herverdeling van inkomens. Hiervoor is het mensbeeld dat ten grondslag ligt aan de vorm van basisinkomen een belangrijke grond voor de geloofwaardigheid en uitvoerbaarheid van de plannen.

Alle zeven filosofen zijn het eens over de rechtvaardigheid van eerlijke verdeling aan iedereen van de producten die de aarde aan mensen geeft, opdat alle mensen op een humaan bestaansminimum kunnen leven.

Het morele doel is om steeds iedereen de ruimte te geven voor zijn eigen opvatting van “het goede leven”, zoals Plato dat noemt. Als start geldt vaak als reden om armoede uit te bannen. Het uitgangspunt is dat er is genoeg op aarde is voor iedereen.

Alle filosofen hebben hun problemen met privé-eigendom en communaal eigendom, waarin het bestaan van ongelijkheden in rijkdom, vooral als er sprake is van geld, een cruciale rol speelt.

Een eerste breuk in de rode draad in de morele concepten van vrijheid en rechtvaardigheid is duidelijk aan te geven rond de verandering van de agrarische samenlevingen door de opkomst in 1800 van de eerste industrieën. Tegelijk met de nieuwe moraal uit de Franse Revolutie: Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap. Problemen uiten zich vooral in de extreme armoede waar de nieuwe soort arbeiders toe gedwongen worden met werkdagen van 14 tot 16 uren. (Paine)

Een tweede breuk vinden we bij Philippe van Parijs. Hij noteert dat aan het einde van de 20ste eeuw de idealen van het socialisme niet meer het beoogde resultaat opleveren in de ogen van veel mensen, zoals we aan de recente verkiezingen hebben kunnen zien.

Van Parijs pleit vurig voor het idee van billijkheid als morele basis voor een eerlijker en humanere samenleving.

Gelijkenissen & Verschillen

Alle filosofen gaan ervan uit dat mensen als vrije individuen geboren zijn. Hun vrijheid moet beschermd worden door wetten die voor iedereen gelijk zijn. De formele vrijheid (wetten) evenals de negatieve vrijheid (veiligheid etc.) zijn duidelijk hetzelfde. De concepten van positieve vrijheid (hoe wordt vrijheid ingevuld) verschillen. De bepalingen van verplichtingen om bijdragen te leveren aan de samenleving, kunnen verscheidene morele grondslagen hebben en beperken in zekere zin de vrijheid van handelen. De uitspraak “vrijheid zonder inkomen bestaat niet, want armoede leidt tot slavernij’ is voor allen waar.

Rechtvaardigheid

Dus alle filosofen gaan ervan uit dat in een rechtvaardige samenleving geen armoede mag voorkomen. Er is genoeg voor iedereen op aarde. Een rechtvaardige verdeling van de middelen, in ieder geval op een leefbaar minimumniveau is dus noodzakelijk. Exploitatie van mensen en ten koste van anderen leven, wordt niet getolereerd. Er zijn wel verschillende opvattingen over de rechtvaardige grondslag van de eerlijke verdeling, zoals bijvoorbeeld naar behoefte, naar werk of inspanning of op grond van het bestaan op zich.

Gelijkheid

In principe moeten alle mensen gelijke rechten hebben en gelijk behandeld worden, volgens allen. In de uitvoering in de praktijk van deze gelijkheid liggen de verschillen, omdat mensen als persoon nooit gelijk kunnen zijn. Proportionele ongelijkheid (zoals bij Plato) is aanvaardbaar omdat gelijke behandeling bestaande ongelijkheden in stand houdt.

Er zijn verscheidene opvattingen over gelijkheid: moet het gaan over gelijkheid van kansen en mogelijkheden of over gelijke uitkomsten. Allen pleiten voor een extra zorg door de staat voor de zwakkeren. Verplicht vrij onderwijs voor alle mensen om zich te verbeteren en te ontwikkelen om zo achterstanden in te lopen is steeds een essentieel onderdeel. Over de opvatting dat gelijkheid weer niet ten koste mag gaan van diversiteit als vrijheidsbeginsel, verschillen de meningen gradueel.

Religie

Vrijheid van godsdienst wordt door allen getolereerd binnen de grenzen van de wetten. Sommige religieuze opvattingen worden gezien als van praktisch nut: als een welkome morele basis van leven. Maar religieuze sektes en orthodoxe geloofsopvattingen, die onderdrukkend zijn voor hun aanhangers, gaan in tegen het ideaal van de vrije mens. Een godsdienst die verkondigt dat ieder mens een vast plaats – ook in armoedige situatie – in de maatschappij heeft, waar hij zich nooit uit kan bevrijden, is niet welkom.

Een prachtig voorbeeld is de woede van Paine, toen een Parijse bisschop in zijn preek debiteerde dat god niet alleen de mens geschapen had, maar ook arm en rijk bepaald had. Pain schreef: Nee, god heeft alleen man en vrouw geschapen.

Werk en vrije tijd

De meeste filosofen vinden het normaal dat iedereen, die kan werken, verplicht is om minimaal voor eigen onderhoud arbeid te verrichten. Vrije tijd is niet alleen om te recupereren, maar vooral belangrijk voor het recht op de eigen ontwikkeling door onderwijs en cultuur, maar ook om te kunnen genieten van het leven. Dit geldt vooral voor de oude utopieën.

Vanaf het begin van de 19e eeuw, wanneer de agrarische wereld verandert in een kapitalistische samenleving en de mogelijkheid voor betaald werk voor de massa afhankelijk wordt van de geboden werkgelegenheid, zien we voor het eerst dat algemene uitkering voor iedereen, zonder dwang tot arbeid voor een “baas”, voorgesteld wordt. Hier bestaan principiële verschillen over de rechtvaardigheid. De vrijheid om zonder betaald werk, van een onvoorwaardelijk basisinkomen te leven, naar eigen morele opvatting van het goede leven, is een terugkomende discussie. Het gaat in tegen de intuïtie van het dan vigerende arbeidsethos.

Mensbeeld

Alle zeven filosofen gaan uit van het beeld dat de mens in principe een goed en redelijk wezen is en dat hij verantwoordelijk is voor zijn daden. Mensen zijn in staat om te kiezen voor het goede leven dat bij hun karakter past. Voor zover mensen geneigd zijn tot onrechtmatigheden, kan hun gedag altijd verbeterd worden door opvoeding en via kennis door educatie. Een mens kan zich op ieder moment herpakken door opnieuw zijn keuzen in vrijheid te bepalen. Ook na een relaps door foute driften zoals hebzucht, een verlangen naar een overmatig hedonistisch leven, spilzucht of het plegen van criminele activiteiten. Het verschil zit hem voornamelijk in de inschatting van de bestendigheid van de menselijke natuur tegen schadelijke verleidingen.

Hier wordt in het bijzonder steeds de zwakte van jongeren gememoreerd. Zij zijn nog niet in staat hun leven te overzien. Dit zou vooral kunnen leiden tot spilzucht en luiheid. Zij moeten beschermd worden tegen verleidelijke situaties zoals bijvoorbeeld de beschikking over veel gratis geld ineens.

Alle filosofen hebben het idee dat mensen niet per se gelukkig worden van rijkdom. Matigheid, beheersing van felle emoties, rechtvaardigheidsgevoel en een moraal van saamhorigheid kunnen tot een goed leven leiden.

Hansje Kalt, 26 september 2017
Inleiding
 filosofisch diner, Amsterdam.
Dit was een eerste in de serie diners die deze herfst worden georganiseerd door Vuurwerk Filosofie en Stichting Vitamine Z
.  onder de titel Het Nieuwe Werken – wanneer wordt werken overbodig?

LITERATUUR:

Citaten uit: Hansje Kalt (2014): Een Onvoorwaardelijk Basisinkomen in Utopisch Perspectief, Over Echte vrijheid & Rechtvaardigheid. Uitgever: de columnist@ruud verdonck.nl
Isbn 978.90.820225-1-3
Zie ook de vermelding op de VBi-website.
Een exemplaar van het boekje kan bij Hansje Kalt besteld worden voor 5 euro per exemplaar plus verzendkosten á 5 euro. Dus totaal 10 euro per exemplaarDit kan per email hjekalt@xs4all.nl of  telefonisch: 020 627 8682 (resp. 06- 1666 0677) of per post: Amstel 53 F boot, 1018 EJ Amsterdam.

—————————

Cuncliffe, John & Erreygers, Guido (2003); Basic Income? Basic Capital!,  Origins and Issues of a Debate: Joseph Charlier, 1848 en Francois Huet, 1853. Blackwell Pyblishing, Oxford UK / Malden USA.

Donselaar, Gijs van (2009) The Right to Exploit, Oxford/NY.

More Thomas (1965) Utopia (1516) Introduction Paul Turner. Penguin Books, London UK.

Paine, Thomas (2012: Agrarian Justice (1796) In: Social Security, Social Insurance History: www.ssa.gov/history/paine4.html.

Plato (1975): The Laws (357 b.c.) Introduction by Trevor Saunders, translation. Penguin Books, London.

Van Parijs, Philippe (1991) Why surfers should be fed. In: Philosophy & Public Affaires, Vol.20, No. 2 1991.

Van Parijs, Philippe (1995a)  Real Freedom for All, What (if anything) can justify capitalism. Oxford University Press. UK

Van Parijs, Philippe (1995b): De solidariteit Voorbij, over de ethische transformatie van de verzorgingsstaat. In: Het Basisinkomen red, R.J. van der Veen & Pels, Van Gennep, Amsterdam.

Geplaatst door Reyer Brons op 10-10-2017

Het bericht Onvoorwaardelijk Basisinkomen in Filosofisch Perspectief verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Brieven aan een Paralleluniversum. Een prikkelende roman in briefvorm.

paralleluniversum

Op verzoek van de vice-voorzitter van de Vereniging Basisinkomen heb ik, Florie Barnhoorn, in de winter van 2016-2017 het boekje Briefe an ein Paralleluniversum (Editie Winterwork)[1] van de in Duitsland wonende schrijfster Petra Keup[2] vertaald uit het Duits. Brieven aan een Paralleluniversum[3] is een roman, samengesteld uit brieven geschreven door Maximiliane Wonder-Licht, een ‘klant’, gericht aan de directeur van de uitkeringsinstantie, Valentin Graumann. De verhalen gaan over de vaak hilarische ervaringen van de vrouw met deze organisatie, die ‘Hartz-IV’, zeg maar de Duitse sociale bijstand, uitkeert, of zoals de achterflap het zegt

Maximiliane Wonder-Licht begrijpt de wereld niet meer. Alle fatsoenlijke burgerlijke waarden die voor haar haar leven lang vanzelfsprekend waren, worden plotseling met voeten getreden.
Het gaat mis volgens haar, omdat de rijken steeds rijker worden. Daarnaast, maar dat valt niet direct zo op, zijn er wetten opgesteld door een manager van seksreizen. De mooie praatjes van politici maken daar dan een verzorgingsstaat van. En aan het einde van de rit voert de bureaucratie die gewillig uit.
Ze maakt van Maximiliane een hulp behoeftige klant en plotseling is haar leven een onoplosbaar probleem. Daarbij is het in de eerste plaats niet het weinige geld dat haar leven in chaos dompelt, maar het denken in sjablonen, de criminalisering, de waanzinnige controle en de daarmee samenhangende intimidatie.
Maximiliane Wonder-Licht verweert zich op haar geheel eigen manier volgens het motto: “De beste manier om de duivel uit te drijven – als hij voor de Schrift niet wijken wil – is hem te bespotten en uit te lachen, want verachting kan hij niet verdragen.” (Maarten Luther)

De komende weken wil ik de vertaling publiceren in de vorm van een feuilleton, dat wil zeggen iedere zondag een hoofdstuk, te beginnen vandaag met de doorgifte van het auteursrecht, het voorwoord, de opdracht en de inleiding.

De noten, illustraties en links zijn van de hand van de vertaalster. Zij kunnen Petra Keup, de schrijfster van de Duitse uitgave, niet aangerekend worden.

Brieven aan een Paralleluniversum

Afzender:
Maximiliane Wonder-Licht
Is’was-im-Busch-Straße 13[4]
Stad O

Aan de
ARGE van stad O – de directeur
De heer Valentijn Graumann
Stad O

Als managers van seksreizen wetten maken … dan zijn we toch een verzorgingsstaat?

Opgedragen aan

Kristin – Juliane
”Creativiteit en kunst zijn iedere situatie meester.”

Aan de politici van deze federatie, de deelstaten, steden en gemeenten:

“Houdt eindelijk op jezelf tot nar te maken
door het vertellen van leugenachtige verhalen.
Vervang onze grondwet niet steeds
door de wetten, die gelden op de markten
van jullie immorele wereldeconomie.
Gooi eindelijk al die lobbyisten er uit.
Anders zullen
woedende burgers jullie te grazen nemen!”

Aan de medewerkers van de instanties die aanvragen voor een werkloosheidsuitkering behandelen, en de mensen die deze aanvragen moeten indienen:

“Doe iets, wordt creatief en laat je angst los,
vecht niet tegen elkaar, maar verbindt je met elkaar.
Jullie hebben meer macht dan je denkt.
Tenslotte zijn jullie met vele miljoenen.”

 

Inleiding

Stad O is een ruimte, een vlak waar ik mijn beelden op projecteer. Het kan de naam zijn van iedere stad waar je je moet inschrijven. De feiten zijn overal hetzelfde, want in alle Diensten die aanvragen voor werkloosheidsuitkeringen behandelen, waait immers dezelfde naargeestige wind – Hartz IV. Gelijkenissen met de situatie in een bepaalde stad berusten dan ook op louter toeval en zijn onbedoeld.

Tegen de medewerkers die bij deze instanties werken, zeg ik: “Met veel van jullie gaat het niet beter dan met de mensen, die aan de andere kant van jullie bureau staan.” Dit gezegd hebbende, voeg ik er aan toe: niemand van jullie hoeft zich aangesproken te voelen, het is uitsluitend die kille wind, de geest van Hartz IV – waarvan jullie denken dat je hem dienen moet – die schuld draagt.

De aanvragers zullen zichzelf en de situatie waarin ze zich bevinden herkennen in de brieven – en zullen zich er vrolijk om maken. Maar geen van hen zal daarbij vergeten:

Vaak is juist dat, wat met een glimlach gepresenteerd wordt, bittere ernst!


1. Bibliografische informatie van de Duitse Nationale Bibliotheek:
De Duitse Nationale Bibliotheek registreert deze publicatie in de Duitse Nationale Bibliografie. Gedetailleerde bibliografische informatie over http://www.dnb.de is op internet beschikbaar.
Reproductie of duplicatie is alleen mogelijk na toestemming van de auteur. Het gebruik of verspreiding door onbevoegde derden in alle gedrukte, audiovisuele en akoestische media is verboden. De tekst- en beeldrechten zijn in bezit van de auteur. Publicatie is alleen mogelijk na haar goedkeuring.

paralleluniversum 2. Petra Keup
Briefe an ein Paralleluniversum
(C) 2011 Editie Winterwork
Alle rechten voorbehouden.
Omslag en layout: Petra Keup
Redacteur: Michael Zuch
Drukken en binden: Winterwork Borsdorf
www.winterwork.de
ISBN: 978-3-86468-065-6

3. “Is’was-im-Busch-Straße” betekent ongeveer: “Wat is er loos op Heesterstraat 13”? “Is’was” verwijst mogelijk naar het gevleugelde woord uit de speelfilm Is’ was, Doc? De van oorsprong Engelstalige film kwam in 1972 uit onder de titel What’s Up, Doc? Zie hier of hier.

4.Briefe an ein Paralleluniversum is – met een nieuwe omslag – in december 2016 ook als e-boek verschenen. Het is hier te bestellen. De helft van de door Amazon ontvangen betalingen zal worden gedoneerd aan een groep die zich inzet voor de spoedige beëindiging van dat wat beschreven wordt in het boek.


Briefe an ein Paralleluniversum Boek omslag




Briefe an ein Paralleluniversum




Duitstalig





Petra Keup





roman




Winterwork Borsdorf




2011




Pocket




108




https://www.amazon.de/Briefe-ein-Paralleluniversum-Petra-Keup/dp/3864680654




978-3-86468-065-6




9,90

Stad O is een ruimte, een vlak waar ik mijn beelden op projecteer. Het kan de naam zijn van iedere stad waar je je moet inschrijven. De feiten zijn overal hetzelfde, want in alle Diensten die aanvragen voor werkloosheidsuitkeringen behandelen, waait immers dezelfde naargeestige wind – Hartz IV. Gelijkenissen met de situatie in een bepaalde stad berusten dan ook op louter toeval en zijn onbedoeld.

Tegen de medewerkers die bij deze instanties werken, zeg ik: “Met veel van jullie gaat het niet beter dan met de mensen, die aan de andere kant van jullie bureau staan.” Dit gezegd hebbende, voeg ik er aan toe: niemand van jullie hoeft zich aangesproken te voelen, het is uitsluitend die kille wind, de geest van Hartz IV – waarvan jullie denken dat je hem dienen moet – die schuld draagt.

De aanvragers zullen zichzelf en de situatie waarin ze zich bevinden herkennen in de brieven – en zullen zich er vrolijk om maken. Maar geen van hen zal daarbij vergeten:

Het bericht Brieven aan een Paralleluniversum. Een prikkelende roman in briefvorm. verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Sfeerverslag wereldcongres BIEN Lissabon 25 t/m 27 september 2017

bien-sfeerverslag-2017
Alexander de Roo (voorzitter) en Hilde Latour (bestuurslid internationale betrekkingen) waren namens de Vereniging Basisinkomen aanwezig op het wereldcongres van Basic Income Earth Network (BIEN). Er waren maar liefst 34 landen vertegenwoordigd, waaronder een flinke groep uit Azië (met name Korea, Taiwan en Japan). Het evenement trok behoorlijk veel aandacht van de internationale en Portugese pers.

bien-sfeerverslag-2017Dag één vond plaats in het Portugese parlement, dag twee en drie op de universiteit voor economie en management. Thema’s als sociaal dividend, mensenrechten, gendervraagstukken, precariaat, financiering van een onvoorwaardelijk basisinkomen, wetgeving, politiek, automatisering en experimenten passeerden de revue.

Prof. Guy Standing (mede-oprichter van BIEN) pleit in de huidige wereld economie nadrukkelijk voor een belasting op de “unmovables”, zoals grondbezit. Het recht op gebruik van het land werd door hem (in een geweldig opgebouwde speech zoals we van hem gewend zijn) geplaatst in historisch perspectief, refererend naar de “charter of the forest” uit de 13e eeuw.

Prof. Philippe van Parijs (mede-oprichter van BIEN) pleit er eveneens voor om je niet blind te staren op de automatisering als argument voor een onvoorwaardelijk basisinkomen, maar uit te gaan van bijvoorbeeld het recht van de mens om vrij te kunnen kiezen hoe invulling te geven aan het leven en nee te kunnen zeggen tegen slechte arbeidsomstandigheden.

Hoopgevend was de aanwezigheid van bestuurders uit het bedrijfsleven in een discussie panel, die bereid bleken zich verder te verdiepen in het concept van het onvoorwaardelijk basisinkomen. Een belangrijk thema dat dagelijks terugkwam, was het effect van een onvoorwaardelijk basisinkomen op de positie van vrouwen. Met name onbetaald werk, genderongelijkheid en misbruik van vrouwen kwamen daarbij aan bod en hoe een onvoorwaardelijk basisinkomen daar invloed op zou hebben. Opvallend was tevens dat er een aanzienlijk aandeel van de presentaties gingen over de financiering van een onvoorwaardelijk basisinkomen. Verschillende rekenmodellen uit diverse landen werden gepresenteerd. Eveneens opvallend was dat er diverse presentaties waren over het effect van het basisinkomen op dierenwelzijn en het milieu. De voorspelling is dat er minder illegale handel in bijvoorbeeld ivoor zal zijn zodra mensen minder afhankelijk zijn van de opbrengst hiervan doordat zij een basisinkomen hebben.

Ook de politiek was redelijk vertegenwoordigd, waaronder (uiteraard) de Duitse en Zweedse partijen voor het basisinkomen, een parlementslid uit Schotland, Portugese politici (zowel voor- als tegenstanders) en politici uit Mexico-city, waar een recht bestaat op een ‘vitaal minimum’ inkomen en waar de discussie over een basisinkomen zeer levendig is.

bien-sfeerverslag-2017 Onze voorzitter Alexander de Roo (mede-oprichter van BIEN) gaf een workshop en heeft uiteengezet hoe de steun voor het basisinkomen in de laatste decennia zich ontwikkeld heeft over het politieke spectrum in Nederland, met steun voor en weerstand tegen het concept aan zowel de linker als de rechter zijde. Tevens heeft hij een tipje van de sluier opgelicht van de calculator die de Vereniging ontwikkeld heeft om zélf de financiering van diverse varianten van het onvoorwaardelijk basisinkomen te berekenen (hier wordt de laatste hand aan gelegd en deze is binnenkort beschikbaar via de website). Daar was veel internationale interesse voor en volgend jaar zal Alexander de Roo op het BIEN-congres in Finland dan ook een workshop geven over deze rekentool.

bien-sfeerverslag-2017 Tijdens de algemene ledenvergadering van 29 oktober aanstaande in Utrecht zal Hilde Latour een presentatie geven over de ontwikkelingen op het gebied van het (onvoorwaardelijk) basisinkomen in het buitenland.
Al met al was het een zeer inspirerend congres en gaan we vol goede moed, vol nieuwe ideeën en vol gas vooruit!

UBIE algemene ledenvergadering
Voorafgaand aan het BIEN congres was de algemene ledenvergadering van Universal Basic Income Europe (UBIE), met in de middag diverse workshops. Belangrijkste thema’s: eurodividend (inclusief rekenmodel), burgerinitiatief onvoorwaardelijk basisinkomen, communicatiestrategie, fondswerving, lidmaatschapsbijdrage, lobbyen in Brussel, tentoonstelling over onvoorwaardelijk basisinkomen en internationale week van het basisinkomen. Met betrekking tot het laatste: besloten is om dit initiatief van drie Duitstalige landen (Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk) over te dragen aan BIEN, zodat deze week (nog meer) wereldwijde allure kan krijgen.


bien-sfeerverslag-2017

Het bericht Sfeerverslag wereldcongres BIEN Lissabon 25 t/m 27 september 2017 verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Afspraak = Afspraak – korte reflectie over het basisinkomen

GroenLinksMet een economie gebaseerd op collectieve afspraken kunnen we chaos kunnen voorkomen. Die afspraken moeten wel de onderklasse een standaard, goede kwaliteit van leven bieden. Zodat de vraag voor ieder kan zijn: wat geeft zin aan mijn leven als ik geen geldzorgen hoef te hebben?
We moeten voor nieuwe wereldburgers nieuwe afspraken kunnen maken en waarmee we de overheid betrouwbaar houden. Mensen worden als gelijken geboren en bezit kunnen we niet langer overerfbaar maken voorbij een bepaald bedrag.

Ieder mens heeft recht op een inkomen om goed (en niet amper) van te kunnen leven, ook als zij of hij geen betaalde baan heeft. Dat is een mensenrecht. Een basisinkomen kan dat prima regelen. Maar ja, geld is schaars, toch? Waar halen we het geld ervoor vandaan?

De bitcoin laat goed zien hoe schaarste mensenwerk kan zijn, menselijke perceptie. En de gedachte daar voorbij is zo eng dat de mens haar uit de weg gaat. Want als economie uiteindelijk in essentie een set van collectief afgedwongen afspraken is, dan is ons leven gebouwd op vertrouwen in het nakomen van afspraken en is onze verdeling van welvaart arbitrair. Dan hoeft de distributie van inkomen bijvoorbeeld niet meer primair op basis van arbeid te zijn.  Maar wat is dan haar basis? Ik hoor mensen die verongelijkte zijn (‘ik heb er zelf altijd hard voor moeten werken’) of angstig (wat geeft dan nog zin aan werk) stellen dat als niet ieder mens wordt gedwongen om te werken, velen niet meer gaan werken en zeker niet het ‘vuile werk’ zullen opknappen.

Gedachten over werken en over opgebouwd bezit moeten we niet meer verdringen en nu onder ogen zien. De wereldbevolking zal nog fors groeien (voordat hij ooit weer structureel zal afnemen) en goederen en leefruimte zullen in die tijd steeds beperkter worden per wereldburger. De gelukkige bezitters zullen daardoor rijker worden en uiteindelijk kan een ongelukkige en brede onderklasse ontstaan van mensen die een uitzichtloos leven ervaren met niets meer te verliezen dan hun eigen leven. Dat loopt vast niet goed af. Of kan het anders, beter?

Een economie die is gebaseerd op collectieve afspraken lijkt mij een realistisch gegeven waarmee we chaos kunnen voorkomen. Die afspraken moeten evenwel de onderklasse een standaard, goede kwaliteit van leven bieden. Zodat de vraag voor ieder kan zijn: wat geeft zin aan mijn leven als ik geen geldzorgen hoef te hebben?

Ik beargumenteer hiermee dat een basisinkomen dat krap is nog steeds een explosieve onderklasse creëert (laat staan het ontbreken van een basisinkomen) omdat het gebaseerd blijft op onrecht, op schuring met de voorrechten van de bezittende klasse.

Bepleit ik dat we rijke(re) mensen wat van hun bezit moeten afnenen en dat moeten geven aan arme(re) mensen (nivellering)? Dat lijkt mij niet verstandig. Het kan als een schending worden ervaren van collectieve afspraken waarop we vertrouwen. En vertrouwen kan chaos voorkomen.

Wat ik wel bepleit is dat we voor nieuwe wereldburgers nieuwe afspraken kunnen maken en waarmee we de overheid betrouwbaar houden. Mensen worden als gelijken geboren en bezit kunnen we niet langer overerfbaar maken voorbij een zeker laag punt (ook weer een collectieve afspraak. Zoals 0% erfbelasting tot €100.000 en 100% daarboven). Dit kan acceptabel worden voor de bezittende klasse, die graag goed wil zorgen voor haar nabestaanden, als er een basisinkomen is dat een leven lang een goed inkomen geeft waarvan men behoorlijk kan wonen en leren, gezond kan eten en uit kan gaan. Ik noem het ter onderscheid een standaardinkomen.

Alles is afspraak en als de afspraak goed is, is alles goed. Zo simpel is dat wellicht. Als we met elkaar afspreken dat we ons bezit na ons overlijden teruggeven aan de gemeenschap voor herverdeling via een standaardinkomen, kan een groeiende bevolking des te beter samengaan met orde en vrede. Klimaatverandering en bevolkingsmigraties blijven daarbij een grote uitdaging.

Gaan mensen met een standaardinkomen minder, anders of niet meer werken? Wie doet nog het onprettige werk als dat niet meer moet om in leven te blijven (slavernij)? Alle werk zal inderdaad voldoende moeten worden betaald om werkers aan te trekken. Wat is daar nieuw aan? Laten we onder ogen zien dat dit ook geldt voor onprettig werk en laten we daar blij mee zijn, er is dan een nieuwe schaarste gevonden. Rijker worden tijdens je leven o.a. door onprettiger werk te doen lijkt mij iets om erin te houden. De jager-verzamelaar in velen van ons houdt ervan om bezit te accumuleren en positieve prikkels zijn goed tegen de chaos.

Kortom:

  1. Een standaardinkomen is een basisinkomen waarmee een goed leven mogelijk is en niet een marginaal leven;
  2. Rijk(er) kunnen worden blijft een belangrijke en positieve prikkel in de samenleving,
  3. Alle mensen starten het leven het best min of meer even rijk (alle erfenis boven x gaat naar de gemeenschap)
  4. Afspraak is afspraak: de overheid moet betrouwbaar zijn en blijven, voor iedereen, voor de rijken van nu tot voor de burger met het basisinkomen van straks.

 

Frans Vrijmoed, 1-10-2017
Geplaatst door Reyer Brons

Het bericht Afspraak = Afspraak – korte reflectie over het basisinkomen verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.