Basisinkomen is een mythe.
Al het gepraat over het Onvoorwaardelijke Basisinkomen gaat over een drogbeeld, een waanbeeld, een mythe. Om te kunnen praten, discussiëren, debatteren over het OBi heb je op z’n minst een term nodig die de lading dekt. Nu dekt de term Onvoorwaardelijk Basisinkomen de verkeerde lading. Dat zie je aan de gesprekken, de discussies over het OBi. Waar het namelijk steeds over gaat in discussies en dergelijke is geld. Wanneer mensen willen leven gaat het nooit over geld. Zelfs kinderen die ooit geld gegeten hebben, houden daar snel mee op. Snoep en koek is veel lekkerder. Wat mensen nodig hebben om te leven gaat over eten, slapen, drinken, plezier maken, samen leven. Wat daar voor nodig is om die dingen mogelijk te maken, is werk. Werk dat elk mens dat redelijk uit de voeten kan, in staat is te verrichten. Wil je met anderen een gericht gesprek krijgen over jouw en hun levensonderhoud dan zul over levensonderhoud moeten praten. Want inkomen gaat over geld en van geld kun je nooit leven. Dus: hoe dan wel?

Basisinkomen veronderstelt een baas door het woord inkomen. Nu kun je hiervan zeggen dat het een woordspelletje is. Voor een deel is dat ook zo. Het is echter een uiterst serieus spelletje, waarin mensen tot zeer disfunctioneel menselijk handelen komen zoals moorden, stelen, uitbuiten, buitensluiten. Basisinkomen is een verkeerde term wanneer je helder, open en echt over levensonderhoud van jezelf en anderen wilt praten. Waar het woord inkomen aan een baas-loonarbeider, heer-horige, werkgever-werknemer gerelateerd is, is levensonderhoud neutraal. Elk levend wezen heeft levensonderhoud nodig. Mensen zijn net levende wezens. Al stel ik dat maar even voor de duur van het artikel. Levensonderhoud komt uit wat de aarde aan opbrengsten heeft. De aarde geeft gewoon wat het beschikbaar heeft. Zonder voorwaarden, altijd, voor iedereen, zoveel als mogelijk is. Zij speelt geen baas over de levende wezens die zij herbergt.

Niemand heeft een baas boven zich.
Het begrip baas is een door mensen bedacht begrip. Het veronderstelt een hiërarchie. Wij hebben in veel opzichten ook nog aan ‘baas’ gehangen dat die persoon beter is. In alle opzichten. In de praktijk van alle dag, overdadig onder de aandacht gebracht door de (sociale) media, blijken bazen inderdaad mensen te zijn. Met hun positieve en negatieve kanten. Mensen die net als elk ander willen eten, slapen, drinken, plezier maken en samen leven. Mocht je willen beweren dat ‘bazen’ anders zijn, dan geef ik je dat. Wat ik daar tegenover in het veld wil brengen is, dat in onze huidige constructie waarbij wij denken ‘bazen’ nodig te hebben, mensen met bepaalde karaktertrekken worden aangetrokken. Mensen die graag ‘baas’ zijn.

Iemand die denkt over een ander ‘de baas’ te zijn zit in een machtspositie.
Iets anders kun je het onmogelijk noemen. Alle mensen zijn gelijk wanneer ze geboren worden. Niemand wordt als ‘baas’ geboren. Wat niks zegt over de omstandigheden die de sociale groep rond de geboren mens inmiddels heeft ingericht. Door de omstandigheden is het soms haast onvermijdelijk voor een mens om ‘baas’ te worden. ‘Baas’ is een menselijk construct waarvan wij denken dat het Waar is. Wat belangrijk is om te onderscheiden, is dat organisatie en samen leven twee verschillende dingen zijn. In samen leven komt organisatie voor. Zelfs de Natuur, de huid van de Aarde is georganiseerd. Met echter slechts één doel: evenwichtig samen leven. Als mensen kunnen wij diezelfde organisatorische constructies gebruiken om ons samen leven te organiseren. Wel zo handig aangezien de gecompliceerdheid en de fijnmazigheid van de aarde organisatie, de ecologie, iets is waar we nog steeds van aan het ontdekken zijn hoe het nu eigenlijk werkt. Wij mensen hebben echter organisatie en samen leven door elkaar gehaald. Wij zijn gaan geloven, en maken dat dagelijks waar, dat hoger in de ‘organisatie’ betere mensen zijn. Een reden daarvoor is, volgens mij, dat wij als mensen het contact met het leven van alledag verloren zijn. Wij zijn het contact met onze eigen kwetsbaarheid verloren. Grotendeels bewust. Wij willen namelijk onze kwetsbaarheid ontkennen. In het Westen in elk geval. Wij durven geen ruimte te maken voor onze vergankelijkheid die wij elk moment van de dag om ons heen gedemonstreerd zien. Mede door onze (sociale) media.

Elk levend wezen heeft recht op alle voedingsstoffen en levensomstandigheden die nodig zijn om te leven.
Het gaat over recht omdat het in de manier waarop wij met en over elkaar praten het recht van elk levend wezen is. Dat ‘recht’ ontstaat doordat het levende wezen is ontstaan. Op het moment dat het ontstond, had het levensonderhoud nodig. De Aarde zorgt daar voor. Het is zelfs zo dat nieuw leven pas ontstaat op het moment dat alle benodigde middelen voor handen zijn om het nieuwe leven te laten ontstaan. Het Leven is al helemaal op het nieuw geborenen ingesteld. Het heeft alles al klaar liggen. Het zijn de mensen die het samen leven en het nieuwe leven laten opbloeien verstoren met hun (sociaal maatschappelijke) organisatie. Zij doen moeilijk door hun ontmenselijkte opvattingen over samen leven. Zij staan zichzelf en al het andere leven in de weg om te bloeien omdat zij denken dat zij ‘de baas’ zijn.

Een wereld waarin Leven kan gedijen zorgt voor welzijn, welvaart en welbevinden voor iedereen elk moment (#W3VIEM).
Veel moeilijker is het nauwelijks te maken. De ecologie zorgt voor alles wat nodig is om in welzijn, welvaart en welbevinden te kunnen leven met al het leven wat op deze aarde aanwezig is. Wij mensen met onze onbeholpen constructies in relatie tot de ecologie, zijn het die roet in het eten gooien. Letterlijk zowel als figuurlijk. Wanneer we met elkaar weer contact gaan maken met onze kwetsbaarheid, onze lichamelijke bestaan in tegenstelling tot het leven in (geopolitieke, sociaal maatschappelijke, economische) modellen, dan komen wij vanzelf weer in contact met onze lichamelijke behoefte aan vrede, vreugde en vrijheid. Waarom gaan mensen zo graag op vakantie? Wat krijgen mensen tijdens hun vakantie? Vrede, vreugde en vrijheid. De vrijheid om te doen te laten wat men wil op elk moment van de dag. Genieten van helemaal ‘niks’ doen. Wat overigens in een uiterst hectische, totaal vreemde levenomgeving zoals het centrum van een wereldstad kan zijn wat haaks lijkt te staan op ‘vredigheid’. De vrede zit dan in de verwondering, de nieuwsgierigheid, de uitdaging, de wetenschap elk moment het anders te kunnen gaan doen. In zo’n situatie kom je achter het feit dat leven nooit over geld gaat. Want al het geld van de wereld kan je nooit vertellen waar je hotel, je verblijfplaats is, waar je eten kunt krijgen, waar je plezier kunt maken: je vraagt het aan mensen. Desnoods met handen en voeten. Dan heb je geen basisinkomen nodig, je hebt je basis levensonderhoud nodig. Want daar ben je jouw hele leven mee bezig: je leven onderhouden om te kunnen leven. Om daar helder, open en verbonden over te kunnen praten met elkaar, is het nodig om het te noemen zoals het is.

Een nieuwe term voor basisinkomen: Onvoorwaardelijk Basisaandeel (voor het) Levensonderhoud (#OBaL)
Deze nieuwe term, deze nieuwe kreet geeft precies aan waar het over gaat: jouw levensonderhoud. Overigens hoeft alleen de benaming te wijzigen. Al het denkwerk wat in de oude term gestoken is, blijft zonder meer overeind. Het wordt echter veel logischer, het doet meer terzake, het creëert meer openheid, helderheid en echtheid. Samenvattend zijn de kenmerken van het OBaL:

* Onvoorwaardelijk
* Persoonlijk
* Universeel
* Hoog genoeg voor een levend sociaal maatschappelijk leven

Dit laatste wordt ook wel in meer cijfermatige termen uitgelegd. 60% van het maatschappelijke mediaan inkomen. Daar zie je gelijk de problemen weer om de hoek komen. Het gaat over inkomen. Inkomen is geld. Levensonderhoud maakt gebruik van geld. Het gaat echter nooit over geld. Hoog genoeg is dus wel te kwantificeren en het gaat nooit over geld. Het gaat over spullen en ruimte. Ruimte in tijd en in oppervlak. De optelsom van die spullen en ruimte in tijd en oppervlak die dient hoog genoeg te zijn in relatie tot de omringende sociaal maatschappelijke constructie waarover je het hebt. Veel mensen vragen zich dan af hoe dat geregeld moet worden.

De ‘Hoe’-vraag is een no-brainer.
Waarom is het een ‘no-brainer’? Aangezien het voor iedereen duidelijk is dat spullen ontstaan doordat of de Natuur ze laat groeien of mensen ze maken. Overigens maken mensen alleen iets op basis van wat de Natuur, de Aarde al beschikbaar heeft. Mensen hebben nog nooit iets gemaakt wat op Aarde zelf ontbreekt. Daarin blijkt onze kwetsbaarheid. Het is wel begrijpelijk dat mensen de weg kwijt zijn over hoe dat OBaL geregeld moet worden. Hun denken en voelen is nog verbonden met ‘Bazen’ en geld. Precies de dingen waar de Aarde niks mee doet. Je lichaam net zo min. Jij wilt gewoon leven. Net als elk ander. Jij wilt het liefst in vrede, vreugde en vrijheid leven, altijd vakantie hebben. Om daar voor te zorgen is het nodig dat de focus van jouw leven en van ieder anders leven komt te liggen op het creëren van welzijn, welvaart en welbevinden voor iedereen elk moment van de dag. (#W3VIEM) Niks meer en niks minder. Zo simpel is het. Jouw onvoorwaardelijke basisaandeel levensonderhoud (#OBaL) is wat je nodig hebt. Niemand ook die jou dat kan ontzeggen. Maar een inkomen wel. Daarom is een Basisinkomen ook een mythe.

Oorspronkelijk geplaatst op de website van het Platform Basisinkomen op 14 oktober 2015 door Geert-Jan van der Wolf (redactie, 30-11-2016)

Het bericht Basisinkomen is een mythe verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.