Brieven aan een Paralleluniversum 11. Oh … man, klantenreacties!

klantenreacties
Dit is de elfde aflevering van de feuilleton Brieven aan een Paralleluniversum van de Duitse schrijfster Petra Keup. De eerste verscheen op 8 oktober 2017. Sindsdien publiceer ik iedere zondagochtend een hoofdstuk van deze roman. De brieven zijn geschreven door Maximiliane Wonder-Licht, een ‘klant’, en gericht aan Valentin Graumann, de directeur van een instantie, die ‘Hartz-IV’, zeg maar de Duitse sociale bijstand, uitkeert.

Betreft: “Oh man, Oh man, Oh man”,
– afdeling klantenreacties!

Oh-man Graumann,

klantenreacties Vandaag was ik bij u in huis. Ik zocht een bepaalde kamer en liep eerst een keer verkeerd. Maar als je de verkeerde weg inslaat, bij wijze van spreken op een dwaalspoor raakt, kan je allerlei interessante dingen ontdekken.
Tot nu toe had ik de vreemde vleugels die in de ingangshal van uw huis tegen het plafond hangen alleen heel vluchtig van onderen gezien. Ergens had ik al bedacht dat het kunstwerken moesten zijn. Misschien heeft de kunstenaar gedacht, dat het de “klanten” zou opvrolijken als ze de vleugels ontdekten: “Als ik hier sta, kan het alleen maar omhoog gaan”. Nu zag ik deze vleugels een keer van boven en plotseling kreeg ik heel andere gedachten. Van boven gezien lijken ze een waarschuwing in zich te bergen: een risico voor het vallen van grote hoogte. Ik leunde over de balustrade van de derde verdieping en keek naar beneden in de hal en vroeg me af, wat als …? Dan zouden deze vleugels betekenen, dat een beschermengel ze verloren heeft, omdat hij te laat kwam om iemand van de afgrond te redden in dit huis.

Nadenkend nam ik de trap weer naar beneden, liep met gebogen hoofd door de entreehal en zag weer die gele voetstappen.

klantenreacties Die hebben iets magisch, ARGE, rechts, stap, ARGE, links, stap, ARGE, rechts, stap …, ook verhullen ze een geheimzinnige, vergrotende trap. Niet dat je er ‘erg’, ‘erger’, ‘ergst’ in kan lezen, maar met elke stap zonk mijn hoofd dieper, gingen mijn schouders meer hangen. Plotseling stond ik voor een balie en daar wees men mij de weg. Ik hoefde maar een klein stukje terug en moest de volgende gang naar rechts nemen. Aan het einde nog een keer rechts aanhouden en toen had ik de juiste kamer ook al gevonden. Nadat ik de gele voetstappen achter me had gelaten en bij de hoek weer afsloeg, richtte mijn blik zich eindelijk weer naar boven en het fonkelde mij tegemoet:

Geel: ARGE O – Afdeling Klantenreacties.

klantenreacties Vertel me, meneer Graumann, is er werkelijk al iemand naar beneden gesprongen, dat u nu naar zo’n drastische maatregel grijpt? Afdeling klantenreacties, daarnaast uw logo. In het midden van drie kleurige “O’s”, wijst een groene pijl met een rechte hoek naar boven op “een ARGE”, een rode pijl wijst naar beneden naar “Stad O”. Daarmee is natuurlijk ook beeldend uitgedrukt, dat in de stad O geen enkele klant naar beneden mag vallen, en dat hij alleen met behulp van de ARGE vooruit kan gaan. Per slot van rekening wordt iedereen toch al vanaf zijn vroegste kinderjaren ingeprent: “Rood blijft staan, groen betekent gaan.”

Natuurlijk heb ik mij bediend en hoop dat twintig stuks voorlopig voldoende is, het zijn tenslotte maar DIN-A5-formulieren.[1]

Een overzicht van alle gepubliceerde hoofdstukken is hier te vinden.
Vertaling: Florie Barnhoorn

Wordt vervolgd op zondag 24 december 2017


klantenreacties 1. Meer informatie over dit papierformaat is te vinden op https://de.wikipedia.org/wiki/Papierformat.↩

Het bericht Brieven aan een Paralleluniversum 11. Oh … man, klantenreacties! verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Geplaatst in basisinkomen, obi.