Brieven aan een Paralleluniversum 6. Oh jee, een aardappelrepubliek

aardappelrepubliek
Dit is de zesde aflevering van de feuilleton Brieven aan een Paralleluniversum van de Duitse schrijfster Petra Keup. De eerste verscheen op 8 oktober 2017. Sindsdien publiceer ik iedere zondagochtend een hoofdstuk van deze roman. De brieven zijn geschreven door Maximiliane Wonder-Licht, een ‘klant’, en gericht aan Valentin Graumann, de directeur van een instantie, die ‘Hartz-IV’, zeg maar de Duitse sociale bijstand, uitkeert.

Betreft: “Oh jee”
– een aardappelrepubliek

Geachte heer Graumann,

Ik wil u vandaag iets over het verschil, ook wel over de overeenkomsten, tussen een aardappel- en een bananenrepubliek vertellen.

Een belangrijk verschil is wel, dat in een bananenrepubliek bananen worden geteeld, die de inwoners echter niet zelf opeten. Ze lijden liever honger. In een aardappelrepubliek daarentegen worden aardappelen verbouwd en door de inwoners ook opgegeten, naast de bananen uit de bananenrepublieken natuurlijk.

aardappelrepubliek Een wellicht groter onderscheid: In een bananenrepubliek heerst een dictator en in een aardappelrepubliek doen politici alsof ze regeren. De media en leiders van grote internationale bedrijven begrijpen dat intussen heel anders. Zij zijn namelijk de marionettenspelers en onze vrij gekozen politici de marionetten. De kiezers zijn het menselijk kapitaal.

Er spreekt natuurlijk veel domheid uit dergelijke verhoudingen, maar niemand wil dat toegeven. De marionettenspelers verdienen daar zo veel geld mee, dat ze het tellen nauwelijks kunnen bijhouden. Dat noemt onze maatschappij slim, zelfs als ze, op een verre van zakelijke toon, vooral dan, steeds weer over dalende winsten klagen. Het ìs immers ook dramatisch als een concern in plaats van 50 miljard winst per jaar af en toe slechts 49 miljard verdient. Een miljard is toch ook nog gewoon een hoop geld.

aardappelrepubliek Nou oké, spreek je een dictator tegen, betaal je dat met folteringen in een gevangenis en moord. Maar wat, als het menselijk kapitaal en de marionetten onze poppenspelers tegenspreken? Dan wordt dat vereffend met psychische terreur, met bangmakerij en ontslag of lasterpraat in de media en dalende populariteitscijfers, kortom met chantage. Nu ja, in zoverre is een aardappelrepubliek, toch eigenlijk een mijlpaal op de weg naar democratisering. En in één van onze boeken staat ook echt nog geschreven: “De menselijke waardigheid is onaantastbaar”.[1] Moordenaars en afpersers: maar het is dezelfde criminele geest die sinds mensenheugenis simpelweg niet overwonnen kan worden.

Ik wil u graag eens herinneren aan twee bekende spreekwoorden in onze republiek: “De domste boeren hebben de dikste aardappelen” en “De anderen moeten de broekriem aanhalen”.

aardappelrepubliek Maar omdat we een aardappelrepubliek zijn, hebben wij, ik bedoel natuurlijk u en ik, elkaar immers pas leren kennen. Ik ben eigenlijk een kunstenares, om precies te zijn musicus, strikt genomen zangpedagoge. Voordat we een aardappelrepubliek werden, waren mensen zoals ik, toch echt heel waardevolle medewerkers bij muziekscholen in steden en dorpen.

We kregen een salaris waarmee wij onszelf en onze families konden onderhouden, we hadden betaald verlof, we hadden loondoorbetaling bij ziekte, Kerstmis- en vakantiegeld, uitzicht op een betrouwbare uitkering na pensionering en ontslagbescherming. Kortom, we hadden sociale zekerheid. Maar boven alles waren we vrij, meer daarover in een latere brief. We waren gerespecteerde mensen in onze gemeenschap.

aardappelrepubliek Toen kregen we jarenlang Kohl en nu de aardappelrepubliek.[2]

We maakten heel snel carrière als “sociale parasieten”. Sommigen noemen ons ook invalkrachten. Het is maar vanuit welke gezichtshoek je er naar kijkt. Hieronder de arbeidsvoorwaarden van een parasiterende invallende leerkracht: Alleen het gegeven lesuur wordt betaald. De vergoedingen zijn karig. Alle sociale verzekeringen en belastingen worden ingehouden op het salaris. Geen uitkering bij ziekte en vakantie. Interessant alleen dat de leerlingen hun bijdragen aan de muziekscholen ook bij lesuitval moeten doorbetalen. Geen bescherming bij ontslag. In plaats van lijfrente of pensioen een gegarandeerd vooruitzicht op een minimumuitkering als oudedagsvoorziening.

Het belangrijkste is echter, dat we maar voor een paar uur in dienst worden genomen, want als we een vast aantal uren zouden werken, zouden we mooi de gelegenheid hebben onze arbeidsvoorwaarden van voor de aardappelrepubliek via de rechter terug te eisen. En zo stom zijn die aardappelboeren nu ook weer niet.

De rest weet u wel. Nu beleven wij samen plezier en om elkaar steeds beter te leren kennen, krijgt u al snel weer post van mij.

Zij groet u,
Maximiliane Wonder-Licht

Een overzicht van alle gepubliceerde hoofdstukken is hier te vinden.
Vertaling: Florie Barnhoorn

Wordt vervolgd op zondag 19 november 2017


1. In het Handvest van de Verenigde Naties (1945) en Handvest van de grondrechten van de Europese Unie (2000) staat de menselijke waardigheid centraal.
2. Helmut Kohl, geboren in 1930 te Ludwigshafen. Hij was van 1982 tot 1998 bondskanselier van de Bondsrepubliek Duitsland. Hij wordt door velen beschouwd als de architect van de Duitse hereniging.

Het bericht Brieven aan een Paralleluniversum 6. Oh jee, een aardappelrepubliek verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Geplaatst in basisinkomen, obi.