De focus op betaalde arbeid staat de participatiesamenleving in de weg.
Is het basisinkomen dé oplossing?

Neen. Het basisinkomen biedt kansen. Dé oplossing is een mentaliteitsverandering.

Eerder deze week heb ik een handreiking geschreven voor mensen die deel willen gaan nemen aan de discussie avonden die de FNV op verschillende plaatsen in het land organiseert tussen 17 november en 4 december over het thema “Een eerlijke(r) verdeling van werk en inkomen”.

Dit sluit aan bij de primaire impuls die tot het denken over een basisinkomen voor iedereen heeft geleid, namelijk “sociale zekerheid”.

“Sociale zekerheid” moet hier breder worden opgevat dan alleen als het systeem dat wij hanteren voor sociale zekerheid voor mensen die anders geen middelen van bestaan zouden hebben, ook al ging het daar oorspronkelijk wel om. Het gaat hierbij ook om de vraag in wat voor wereld je wilt leven? In die van de ratrace? Ieder voor zich, god voor ons allen? Of in die waarin we zorg hebben voor elkaar en de gemeenschap als geheel. Een wereld waarin wij met elkaar delen en beheren wat ons in de schoot geworpen is aan materiële en immateriële “goederen”?

De laatste 40 jaar heeft de discussie in Europa geleid tot een kristallisatie van wat BIEN, UBIE en de VBi eronder verstaan, namelijk:

“Een gegarandeerd inkomen voor iedereen, individueel, onvoorwaardelijk en hoog genoeg om in materiële en immateriële basisbehoeften te kunnen voorzien.“

Steeds opnieuw geuite twijfels met betrekking tot het basisinkomen, zijn:

1. Is het wel te betalen?
2. Stopt niet iedereen met “werken”
3. Ondermijnt het niet de sociale samenhang? (Wat in feite een herhaling is van de eerste twee twijfels.)

Wat wil je echter met het invoeren van een basisinkomen bereiken?

Gaat het er alleen maar om te zorgen dat niemand meer in armoede hoeft te leven?
(Ook al zou dit op zich al voldoende reden zijn.)

Of wil je meer bereiken[i]?

Bijvoorbeeld:

1. De emancipatie van iedereen?
2. Verlaging van de criminaliteit?
3. Toename van het aantal banen?
4. Een meer ontspannen samenleving met alle positieve gezondheid- en sociale- effecten van dien?

De emancipatie van iedereen?
Dit wil zeggen: de bevrijding van het drukkende gezag van maatschappelijke belemmeringen, conventies en wat niet al, zoals:

1. De ratrace die de samenleving geworden is
2. De macht van het geld
3. De zuigkracht van de reclame
4. Afhankelijke positie ten opzichte van werkgever, echtgeno(o)t(e), praktijkvreemde politici, praktijkvreemde ambtenaren, ouders eventueel
5. carrièredwang
6. het recht van de sterkste

Er zijn verschillende zaken die mij in de gesprekken over het basisinkomen steeds weer storen, namelijk:

1. Dat de overheid het ons zou geven
2. Dat het om gratis geld zou gaan
3. Dat het basisinkomen een vervanging zou zijn van onze huidig sociaal zekerheidssysteem

De overheid heeft ons niets te geven. Wij geven dat onszelf. Wordt je bewust daarvan. Eis je recht op zeggenschap op.

“Gratis geld”: Wat een onzin. Waarom zien we het niet als ons rechtmatig deel op wat de aarde en de stijgende welvaart ons geeft?

Uit het eerder aangehaalde onderzoek en uit her en der gedane experimenten met het basisinkomen blijkt overduidelijk dat mensen niet stoppen met werken. Ja, misschien minder werken voor een deel. Misschien ook wel voor het nemen van een “sabbatical”. Misschien voor het gaan doen of afmaken van een studie. Dit zou dan ten goede kunnen komen aan de spreiding van banen.

Wat wordt er bovendien bedoeld met werk?

Vrijwel altijd worden werk en inkomen een op een aan elkaar gekoppeld. Is dit terecht?

De dagelijkse werkelijkheid laat wat anders zien. Van het percentage wil ik afwezen. Een groot deel van het werk in de wereld wordt niet verricht in loondienst. Een groot deel wordt zelfs verricht zonder dat daar een financiële vergoeding tegen over staat.

Uit het eerder aangehaalde onderzoek en uit her en der gedane experimenten met het basisinkomen is af te leiden dat de sociale samenhang juist zal toenemen met alle positieve sociale effecten van dien.

Het basisinkomen is echter niet bedoeld als een vervanging van ons huidige systeem voor het verschaffen van sociale zekerheid. Mede afhankelijk van de hoogte van het basisinkomen als het eenmaal ingevoerd gaat worden zullen er meer of minder toeslagen moeten blijven worden gegeven als de situatie waarin mensen leven daartoe aanleiding geeft doordat zij anders niet rond zouden kunnen komen.

Hoe dit eruit zal zien hangt af van hoe wij een en ander zullen realiseren met elkaar: burgers, bestuurders, ambtenaren en politici inbegrepen.

Dit geldt ook voor de betaalbaarheid van het basisinkomen.

De realisatie ervan zal niet van vandaag op morgen kunnen gebeuren en kan alleen maar stap voor stap met gissen en missen. Zoals het hele leven (en alles wat we met elkaar tot stand willen brengen).

Veel van de voordelen/positieve effecten en nadelen/negatieve effecten die in de gesprekken over het basisinkomen naar voren worden gebracht berusten op aannames. Om dezen te ontkrachten of te verifiëren zijn experimenten nodig. Goede experimenten waarmee de relevante vragen beantwoord kunnen worden. Hiervoor is een goede weldoordachte opzet nodig, die naar mijn mening allen door een multidisciplinaire groep deskundigen kan worden gemaakt. Zo’n groep moet volgens mij door een multidisciplinaire besluit van de regering en de kamers ingesteld worden, omdat geen enkele andere opzet serieus door hen behandeld zal worden.

Hoe de verdere ontwikkeling van onze omgang met het basisinkomen ook uit zal pakken: Zeker is dat door invoering van de meest ideale/complete/volwaardige vorm van het basisinkomen zoals dit door de VBi, UBIE en BIEN wordt voorgestaan (Iedereen, individueel, onvoorwaardelijk,hoog genoeg) zouden verschillende doelen zeker worden bereikt, namelijk:

1. Alle mensen die minder inkomsten hebben dan het basisinkomen hoog zou zijn zouden er op vooruitgaan.
2. De armoede(val) zou in principe de “wereld” uit zijn geholpen
3. De druk die iedereen in deze samenleving ervaart onder invloed van de “ratrace” hoeft niet meer voor iedereen vanzelfsprekend te blijven
4. En verder wordt iedereen er beter van

De laatste beweringen zijn geen aannames (zie voetnoot)!

[i] http://www.platformbasisinkomen.eu/basisinkomen-een-sociaal-vangnet-voor-het-leven/

Het bericht Zonder basisinkomen geen participatiesamenleving verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Het bericht Vrij van controledrift, bureaucratie en armoede met een basisinkomen verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Door de toenemende robotisering van de samenleving wordt veel werk door mensen onnodig. en is de tijd rijp om de ons sociale stelsel drastisch te vernieuwen.  Veel mensen reageren hier angstig op, bijvoorbeeld omdat ze bang zijn hun baan kwijt te raken. Dit hoeft echter geen probleem te zijn. Wat er in feite gebeurt is dat robots onze taken overnemen en wij hierdoor meer tijd krijgen om te gaan doen wat we zelf leuk en zinvol vinden.

Wel is het natuurlijk een reëel probleem dat mensen die door robotisering hun baan verliezen in de huidige situatie negatieve gevolgen ervaren. We zullen dus onze samenleving anders moeten inrichten om te zorgen dat robotisering juist positief uitpakt.

Op dit moment bestaat ons sociale stelsel uit een oerwoud aan ingewikkelde regels en toeslagen. Dit heeft twee belangrijke negatieve gevolgen. Ten eerste zorgt dit voor een hoop bureaucratie en controledrift. Dit kost niet alleen bakken met geld, maar veroorzaakt ook allerlei privacy-inperkende en soms mensonterende controles. Ten tweede hebben de mensen voor wie al deze toeslagen bedoeld zijn lang niet altijd door waar ze recht op hebben. Dit zorgt voor schrijnende situaties. Het is helaas zo dat mensen die het niet redden om op eigen kracht in hun behoeftes te voorzien, ook niet altijd assertief genoeg zijn om aanspraak te maken op de hulp waar ze recht op hebben. Ook wordt soms hulp van de overheid geweigerd vanwege schaamte door het stigmadat hierop rust of omdat dit niet strookt met hun eergevoel.

Wanneer je het sociale stelsel wilt versimpelen, is het onvoorwaardelijk basisinkomen de meest logische uitkomst. Iedereen krijgt het, ongeacht zijn of haar situatie. Dit maakt alle bureaucratie die nodig is voor al die toeslagen dus in één klap overbodig. Bovendien hoeft niemand meer met privacy-inperkende maatregelen te controleren of je wel recht hebt op een bepaalde uitkering of toeslag. Iedereen heeft er immers recht op. Dat niemand meer wordt overgeslagen heeft als positief gevolg dat vrijwel alle armoede in een klap uitgeroeid zal zijn. Niet onbelangrijk, zou ik zeggen.

Het onvoorwaardelijk basisinkomen is geen nieuw idee. De liberale/libertarische economen Milton Friedman en Friedrich Hayek pleitten in de jaren ’60 al voor een onvoorwaardelijk basisinkomen.

Door sommigen wordt met termen als ‘gratis geld voor iedereen’ tegenwoordig de illusie gewekt dat met een basisinkomen grote hoeveelheden overheidsgeld de economie in zouden worden gepompt, waardoor er misschien zelfs inflatie plaats zou kunnen vinden. Dit is echter een misvatting. Inflatie wordt eerder veroorzaakt doordat banken geld uit niets kunnen creëren zolang we niet op decentrale cryptocurrencies overstappen. Het basisinkomen gaat niet over het uitdelen van nieuw geld. Het gaat over het versimpelen van de manier waarop we onze sociale zekerheid inrichten. Dit betekent dus ook dat een onvoorwaardelijk basisinkomen per definitie haalbaar is.

Sterker nog, het maakt onze sociale zekerheid goedkoper. Friedman noemde het basisinkomen negatieve inkomstenbelasting. Als je onder een bepaald bedrag zou verdienen, zou de overheid dit tot een bepaald niveau aanvullen. Hij berekende dat dit zou leiden tot een besparing van 72% op de sociale zekerheid. En Friedman hield er bij deze berekeningen natuurlijk geen rekening mee dat we inmiddels honderden miljoenen uitgeven aan een bijzonder ineffectieve werklozenindustrie.

Met het basisinkomen worden dus zowel doelen vanuit een socialistische ideologie (het uitroeien van armoede) als een liberalistische ideologie (minder bureaucratie en controles, kleinere overheid) bereikt. Piratenpartij-oprichter Rick Falkvinge maakte al duidelijk dat de tegenstelling tussen links en rechts in een samenleving waar machines het meeste werk doen veel minder relevant is dan vroeger het geval was. Een onvoorwaardelijk basisinkomen is geen zaak van links of rechts, maar een zaak van vrijheid en bescherming van basisrechten. Niet voor niets nam Falkvinge het basisinkomen op als een van de kernprincipes in zijnPiraten-wiel.

Het is de vraag of we als samenleving optimaal gebruik zullen gaan maken van de vrijheid die robotisering ons biedt. Economen en sociologen die in de jaren ’70 voorspelden dat we binnenkort nog maar 15 uur zouden werken, hadden niet voorzien dat we nu zo gefixeerd zouden zijn op werk, dat we krampachtig allerlei nieuwe banen zouden gaan verzinnen. Om deze reden zijn we veel meer werk gaan doen dat weinig waarde toevoegt aan de samenleving. Prof. David Graeber spreekt zelfs van de term ‘bullshit jobs’.

De vraag waarom we zoveel onzinnig werk doen heeft me lang bezig gehouden en is voor mij persoonlijk ook eigenlijk de hoofdreden dat ik zo enthousiast ben over het onvoorwaardelijk basisinkomen. Het geeft op verschillende manieren prikkels om meer zinvolle dingen te gaan doen.

Het basisinkomen verlaagt drempels om te ondernemen en daarbij risicovolle plannen uit te voeren, die, als ze slagen, een hoge opbrengst opleveren. Je kunt immers terugvallen op je basisinkomen als je plan faalt. Voor werknemers biedt het basisinkomen de vrijheid om dingen te gaan doen die ze zelf zinvol en interessant vinden. Dit biedt alleen niet meer mogelijkheden tot zelfontplooiing. Het wordt zo ook onmogelijk voor werkgevers om mensen te dwingen tegen een laag loon vervelende ‘bullshit jobs’ te gaan doen. Wanneer vervelend werk weinig waarde toevoegt aan de samenleving, zal het loon voor dit soort banen dus moeten stijgen, om mensen het werk nog te laten doen. Door marktwerking ligt het voor de hand dat er veel vervelend werk dat weinig toevoegt aan de samenleving zal verdwijnen.

Vervelend werk dat wel degelijk waarde toevoegt aan de samenleving, zal echter niet zomaar verdwijnen. We vinden immers als samenleving belangrijk dat dit werk blijft bestaan. Wel zullen voor dit soort werk hierdoor de lonen stijgen. Dit zal niet alleen tot gevolg hebben dat mensen die belangrijk werk doen, hier ook echt meer voor gaan verdienen, maar ook dat het aantrekkelijker zal worden om dit werk sneller te automatiseren. Ik voorspel bijvoorbeeld dat bij een basisinkomen zelfreinigende toiletten een snellere opmars zullen maken dan nu het geval is.

Kortom, door een basisinkomen zal vervelend werk wanneer het niet nuttig is sneller verdwijnen, en wanneer het wel nuttig is sneller door robots overgenomen. Mensen zullen meer gaan ondernemen en vaker werk gaan doen wat ze zelf nuttig en interessant vinden. Robots gaan steeds meer onze vervelende taken overnemen en als mensen gaan we steeds meer leuke dingen doen.

Dat mensen meer zinvolle dingen gaan doen, blijkt ook uit eerdere experimenten met het basisinkomen. Deze experimenten vonden zowel op grote of als kleine schaal over de hele wereld plaats. In Oeganda gaf de regering $400,- aan 12.000 jongeren tussen de 16 en 35 jaar. Vier jaar later hadden ze 60% vaker een baan en verdienden ze 50% meer per jaar. Goede sollicitatiecursus die dat verbetert. Een ander Oegandees programma waarbij 1800 arme vrouwen $150,- kregen gaf vergelijkbare resultaten.

Zo zijn er nog meer experimenten van over de hele wereld. In Namibië daalde ondervoeding (25%), criminaliteit (42%) en spijbelen (van 40% naar vrijwel 0%). Blijkbaar werd er vooral gespijbeld omdat kinderen voor een inkomen moesten zorgen.

Ook in de Westerse wereld hebben zulke experimenten plaatsgevonden. Zwervers in Londen kregen bijvoorbeeld 3000,- pond. Dit maakten ze niet op aan drank of drugs, maar ze gingen cursussen volgen en konden uiteindelijk op eigen benen staan. Uitonderzoek bleek dat de overheid zo slechts 1/7 van de kosten maakte dan zij eerder deed aan hulpverleners, agenten en rechters die zich eerder met de zwervers moesten bezighouden.

Nu blijkt uit bovenstaande voorbeelden vooral dat een klein geldbedrag geven ervoor zorgt dat mensen in zichzelf gaan investeren. Zo blijkt het een goedkope manier om mensen te helpen. Wat voor de Nederlandse situatie natuurlijk een veel interessantere vraag is, is of een onvoorwaardelijk basisinkomen ook op een grotere schaal werkt. Gelukkig zijn er ook op een grotere schaal al experimenten geweest. In het Canadese stadje Dauphin is in de jaren ’70 met een basisinkomen geëxperimenteerd. Van iedereen werd het inkomen tot een minimumbedrag aangevuld. 30% van de 13.000 inwoners bleken hier recht op te hebben. Ook dit werd een groot succes. Er werd sneller en beter gestudeerd. Psychische problemen en huiselijk geweld namen af. Ziekenhuisbezoek daalde met 8,5%. Zelfs een generaties later, nadat het basisinkomen door een nieuwe regering voortijdig was afgeschaft, waren hiervan nog effecten merkbaar.

Op een nog grotere schaal kregen tienduizenden gezinnen in de VS in de jaren ’60 een basisinkomen. Zowel in de VS als in Canada gingen mensen maar een klein minder betaald werk doen. Het is natuurlijk moeilijk meetbaar, maar de kans is groot dat dit verschil voor een groot deel verklaard kan worden door mensen die ook al niets deden, maar dan in de baas zijn tijd. Dit ging met name om vrouwen met jonge kinderen en om jongeren. Zij compenseerden dit met andere nuttige activiteiten, zoals goede zorg voor een cursus psychologie of acteerlessen. Schoolprestaties verbeterden en de volksgezondheid verbeterde.

Oftewel, er is geen mogelijkheid om op basis van bestaande evidentie tegen het basisinkomen te zijn. Een onvoorwaardelijk basisinkomen verlost ons van privacy-onvriendelijke controledrift, van onnodige bureaucratie en van armoede. Het geeft ons vrijheid, waardoor we meer dingen gaan doen die er echt toe doen. Dit is goed voor de reële economie. Bovendien verbetert de volksgezondheid.

Door de toenemende robotisering van de samenleving is de tijd rijp om de ons sociale stelsel drastisch te vernieuwen. Het is daarom hoog tijd dat ook in Nederland geëxperimenteerd gaat worden met een basisinkomen. Daarom wil de Piratenpartij Noord-Holland dat de provincie een experiment met het basisinkomen faciliteert. Dit experiment kan dienen als evidentie dienen voor hetZwitserse referendum in 2016. En als het net zo succesvol blijkt als haar voorgangers, zou het misschien ook een goede aanleiding kunnen zijn om de invoering van een landelijk basisinkomen te overwegen.

Tekst: Matthijs Pontier, Piratenpartij

The post Vrij van controledrift, bureaucratie en armoede met een basisinkomen appeared first on Nederlandstalig Netwerk Basisinkomen.

The post Gaan de verkiezingen in 2017 over basisinkomen? appeared first on Nederlandstalig Netwerk Basisinkomen.

Zelfstandigen Zonder Personeel (ZZP-ers) bevinden zich in zwaar weer. Toch zouden zij hun werk met veel minder stress kunnen doen, dankzij de flexibiliteit en zekerheid van het basisinkomen. Ook zouden zij hun werk niet hoeven te staken wanneer er onvoldoende opdrachten zijn en zij zoals nu een bijstandsuitkering moeten aanvragen waarmee in combinatie zonder toestemming van de uitkeringsinstantie geen werkzaamheden meer mogen worden verricht.

Het onvoorwaardelijk basisinkomen is strikt persoonlijk en er kan onder geen enkele voorwaarde op worden gekort. Dat betekent dat het iedere burger de vrijheid geeft zoveel of zo weinig te werken als hij of zij wenst. Dat is het einde van alle beknellende regeltjes die er nu gelden bij bijvoorbeeld de AOW.

Voordelen Basisinkomen voor zzp´ers:

• meer rust die ten goede komt aan creativiteit en ondernemingslust, dankzij het vangnet van het onvoorwaardelijke basisinkomen, waar de zzp´er in economische mindere tijden op kan terugvallen. In tegenstelling tot de bijstand die nu een zogenaamd vangnet biedt is het basisinkomen niet afhankelijk van het eventuele partnerinkomen, voor het basisinkomen geldt evenmin een sollicitatieplicht of andere tijdrovende activiteiten die de zzp´er beletten na een dip in werk weer verder aan de slag te gaan.
• het biedt flexibiliteit in periodes dat de zzp´er geen werk heeft doordat hij kan terugvallen op het basisinkomen in plaats van een bijstandsuitkering aan te vragen met alle bijbehorende belemmeringen.
• de zzp´er hoeft in principe geen arbeidsongeschiktheids- of ziektekostenverzekering af te sluiten.
• het basisinkomen loopt door ook wanneer de zzp ´er geen opdrachten heeft.

gedeeld en aangepast van: http://delangemars.nl/zzpers-krijgen-meer-vrijheid-en-zekerheid-met-basisinkomen/

Lees ook:

• http://basisinkomen.nl/stichting-zzp-wijst-samenwerking-af/
• https://www.facebook.com/groups/basisinkomen/permalink/1078475112164764/
  

The post Basisinkomen voor ZZP is een goed idee! appeared first on Nederlandstalig Netwerk Basisinkomen.

History of UBIE
UBIE was started at the end of the European Citizens’ Initiative for Unconditional Basic Income which was launched in 2013 as the first step towards the consolidation of a movement for Basic Income in Europe. This initiative — the very first of its kind worldwide — achieved to collect 300,000 signatures in the EU and involved more than 25 countries across the EU.

have triggered the creation of new groups promoting UBI in several european countries such as Greece, UK, Portugal, Romania.

                                                Participants of the first meeting in Brussels
The preparation process of the European Citizen’s Initiative started in April 2012, with a first meeting organised in the European Parliament of Brussels.

About 50 participants from all across Europe participated and decided to form a Working European Citizens’ Committee. This committee met quarterly and became the informal decision-taking body of the ECI Campaign. Since April 2012, the committee met in Paris, (july 2012) Munich (september 2012), Firenze (october 2012), Strasbourg (february 2013), Koln (may 2013), Berlin (september 2013, Luxembourg (december 2013).

At the last meeting in Luxembourg, the Committee decided unanimously to create a new formal organisation to keep up the momentum generated during the European Citizens’ Initiative and build the movement further.

european-initiative-basic-income-300x191Another meeting took place in Brussels on february 17th with organisers from 17 european countries including Norway. It was decided to name our organisation “Unconditional Basic Income Europe “(UBIE).

Meetings of UBIE have been in Athens (september 2014), Vienna (january 2015), Maribor (march 2015)

In june 2015 UBIE was accepted as an AISBL (Association internationale sans but lucratif – International Non-Profit Organization) in Belgium. We are only waiting for the publication to the official journal of Belgium now.

Thank you to all who to what has been a very long and tortuous process, both with your work on the constitution and with your generous donations so we could afford to apply.

The final constitution is in French: Constitution_UBIE_FR.pdf
There is an English version to be read here: Constitution_UBIE_EN.pdf

We had to make some small changes to get it through the legal requirements for AISBL, but it is pretty much as we agreed in September in Athens.

Het bericht UBIE (Unconditional Basic Income Europe) verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

About BIEN

Founded in 1986, the Basic Income European Network (BIEN) aims to serve as a link between individuals and groups committed to, or interested in, basic income, i.e. an income unconditionally granted to all on an individual basis, without means test or work requirement, and to foster informed discussion on this topic throughout Europe.

Members of BIEN include academics, students and social policy practitioners as well as people actively engaged in political, social and religious organisations. They vary in terms of disciplinary backgrounds and political affiliations no less than in terms of age and citizenship. In the course of two decades, “BIEN” has become somewhat of a misnomer, as scholars and activists from other continents have actively joined the network.

Common to all is the belief that some sort of economic right based upon citizenship – rather than upon one’s relationship to the production process or one’s family status – is called for as part of the just solution to social problems in advanced societies. Basic Income, conceived as a universal and unconditional, if modest, continuous stream of income granted throughout life to all members of a political community is just the simplest and most striking element in an expanding set of social policy proposals inspired by this belief and currently debated, if not already implemented.

To actively foster this debate, BIEN publishes a newsletter which provides an up-to-date and comprehensive international overview on relevant events and publications. It organises bi-annual BIEN-congresses where people from more than twenty countries have met to report and discuss basic income and related proposals in connection with a broad spectrum of themes, such as unemployment, European integration, poverty, development, changing patterns of work career and family life, and principles of social justice.

BIEN expanded its scope from European to the Earth in 2004. It is an international network that serves as a link between individuals and groups committed to or interested in basic income, and fosters informed discussion of the topic throughout the world.

Learn more about us:

» Executive Committee
» Annual Reports and Treasury Reports
» A Short History of BIEN
» Our National Affiliates across the World
» Contact Us

Executive Committee

BIEN’s Executive Committee (“EC”) is elected by the General Assembly for a period extending to the latter’s next meeting. The Executive Committee can co-opt other people for specific tasks, but without voting rights. It meets at least once a year at the Secretary’s initiative. Within the limits set by the decisions of the General Assembly, it takes any action it judges useful to the pursuit of BIEN’s purposes.

Members of the Executive Committee, 2014-2016

Co-chair

Louise Haagh lh11@york.ac.uk, University of York, United Kingdom

Co-chair and News editor

Karl WIDERQUIST Karl@Widerquist.com, Georgetown University School of Foreign Service, Qatar.

Secretary

Anja Askeland askeladda@hotmail.com, Borgerlønn BIEN Norge and Unconditional Basic Income Europe

Treasurer

Borja Barragué borja.barrague@uam.es, Universidad Autonoma de Madrid

EC Members for News & Outreach

Pablo YANES pyanes2007@gmail.com, Secretary of Social Development, Mexico City, Mexico

Toru YAMAMORI toruyamamori@gmail.com, Doshisha University, Japan

Andrea FUMAGALLI afuma@eco.unipv.it, University of Pavia, Italy (non-voting)

Conference Organizer: To be announced

Non EC members with official roles in BIEN

Honorary Co-Presidents

The Honorary Co-Presidents are past co-chairs of BIEN who continue to be actively involved in BIEN and who have been confirmed in this status by the General Assembly.

Claus OFFE offe@hertie-school.org, Hertie School of Governance, Berlin, Germany

Guy STANDING guystanding@standingnet.com, University of Bath, United Kingdom

Eduardo SUPLICY esuplicy@senado.gov.br, Federal Senator, São Paulo, Brazil

Website manager

Joerg Drescher joerg.drescher@iovialis.org, Project Jovialism, Kiev, Ukraine

Members of the International Advisory Board

The International Board consists of the current members of the Executive Committee, the representatives of the recognized national affiliates (listed below) and all the former members of BIEN’s Executive Committee.

Chair
Philippe VAN PARIJS, Université catholique de Louvain, Belgium

Former members of BIEN’s Executive Committee:
Almaz Zelleke
Ingrid Van Niekirk
Kelly Ernst
James Mulvale
Dorothee Schulte-Basta
David Casassas
Simon Birnbaum
Alexander de Roo
Jurgen De Wispelaere
Seán Healy
Lena Lavinas
Edwin Morley-Fletcher
Eri Noguchi
José Antonio Noguera
Claus Offe
Ilona Ostner
Steven Quilley
Guy Standing
Eduardo Suplicy
Robert J. van der Veen
Walter Van Trier
Lieselotte Wohlgenannt

Het bericht BIEN (Basic Income Earth Network) verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Men kan denken van vrijhandelsovereenkomsten, wat je wilt: Het staat buiten kijf dat de onderhandelingen over de overeenkomst TTIP, TISA en CETA allesbehalve democratisch is. Er wordt  geheel ondoorzichtig achter gesloten deuren over onderhandeld. Zelfs niet de democratisch gekozen vertegenwoordigers krijgen inzicht in de documentatie! Een schurk die daar iets kwaads over zegt? Helemaal niet!

Een knelpunt zijn de dubieuze tribunalengenaamd ISDS. Deze zijn bedoeld om de belangen van beleggers te beschermen. Maar belangen hebben een hogere prioriteit dan de belangen van gehele landen? Voor mij als lid van het netwerk basisinkomen, rijst de vraag of we in het geval van de oprichting van dergelijke arbitrage instituten “de economie” nog kan deelnemen aan de financiering van het basisinkomen.

In ieder geval is het zelfs een bedreiging op de middellange termijn voor de invoering van een basisinkomen. Het zal onmogelijk zijn wanneer die neoliberale politiek en economische concepten in het internationaal recht –  onherstelbare – als akkoord worden gesloten. De contracten met de naam TTIP, TISA en CETA zijn absoluut niet in het belang van de voorstanders van een basisinkomen!

Doe daarom als voorstander van het basisinkomen ook mee met de demonstraties tegen TTIP https://www.facebook.com/events/807044286082700/

http://stopttip.nl/

Door Jörg Reiner | Netzwerk Grundeinkommen
https://www.grundeinkommen.de/09/10/2015/freihandelsabkommen-erschweren-die-einfuehrung-des-grundeinkommens.html

The post Vrijhandelsovereenkomsten compliceren de invoering van het basisinkomen #TPP #TTIP #ISDS #CETA #TISA appeared first on Nederlandstalig Netwerk Basisinkomen.

Op 1 oktober 2015 was Finsterwolde in Oost-Groningen the place to be! Meer dan 50 mensen, waarvan het merendeel SP-lid, maar ook andere geïnteresseerden en een enkel PvdA-lid, waren nieuwsgierig naar wat een basisinkomen nu eigenlijk is en wat een SP-voorman, daar over te zeggen had.

Ad Planken, voorzitter van de Vereniging Basisinkomen, beet het spits af en gaf een korte maar heldere toelichting op het fenomeen basisinkomen. Naast een klein historisch uitstapje vanaf Thomas Moore (1515) en meer recent met Nobelprijswinnaars waaronder Jan Tinbergen, daagde hij Paul Ulebelt, Tweede Kamerlid van de SP, uit om stelling te nemen voor een fundamentele switch van ons huidige sociaal-economisch bestel. Paul Ulebelt op zijn beurt pleitte voor een radicale aanpak van de problemen zoals die er vandaag uitzien en waar veel mensen onder te lijden hebben. Hij stelde dat het idee basisinkomen weliswaar sympathiek klinkt en dat het het hart sneller laat kloppen, maar, zo zei hij, je zult toch ook echt ook je hoofd moeten gebruiken. En als je dat doet, dan blijkt het basisinkomen eerder de armsten nóg meer te treffen. Immers: wanneer je al het geld wat er nu ons sociaal zekerheidssysteem omgaat, deelt door alle mensen dan krijgt niemand meer dan ca € 760,-/maand. Ad Planken zei, dat de Vereniging daar natúurlijk niet voor kan zijn, dat met andere woorden het om iets anders moet gaan. De verschillen bleken groot te zijn tussen beide inleiders. Paul Ulebelt wil met zijn SP de problemen die er nú zijn aanpakken en niet wachten op een mooie toekomst. Wij zijn tenslotte een revolutionaire partij. Ad Planken strijdt met zijn vereniging voor een fundamentele verandering. De wereld verandert en ‘omdenken’ is pas echt revolutionair. Wij willen, anders dan de SP, geen mensen uitsluiten van een samenleving waarin we met elkaar willen en moeten leven. Telkens weer wat bedenken om een schrijnend probleem aan te pakken, is sympathiek, maar niet structureel.De vele vragen en opmerkingen uit de zaal verraadden grote betrokkenheid tot het onderwerp. Velen toonden zich voorstander van het laten onderzoeken van wat een basisinkomen zou kunnen betekenen en waarmee dat gefinancierd zou kunnen worden. Zou het dan rond dit punt exit zijn voor Paul Ulebelt, wanneer hij blijft volharden, terwijl de achterban er anders over denkt?

Over 1 ding waren beide sprekers het eens: beiden streven een menselijke samenleving na.

Conclusie: SP en Vereniging Basisinkomen zullen elkaar op dit punt vaker gaan spreken!

Nijmegen, 3 februari. Lisa Westerveld, GroenLinks-raadslid, verwelkomde iedereen namens haar fractiegenoot April Ranshuijsen en het bestuur van GL. In een flinke ruimte, waar uiteindelijk veel mensen de weg naar gevonden hebben, was er een gemoedelijke ontspannen sfeer. Samen met de coördinator van het Basisteam Nijmegen was ik naar het stadhuis getogen en had op alle tafels onze blauwe OBi-folder neergelegd. Ook GL had informatie over de concrete situatie in Nijmegen op de tafels gelegd.

Uiteindelijk kwamen ca 80 geïnteresseerden, waaronder ook raadsleden van andere politieke partijen, luisteren en praten over een experiment rond bijstandsgerechtigden. Onder hen ook Alexander de Roo, prominent lid van de Vereniging Basisinkomen en o.a. voorzitter van de Waddenvereniging en Johannes Borger, coördinator van Basisteam Zoetermeer-Den Haag!
In een vooraankondiging in De Gelderlander, stond ook het woord ‘basisinkomen’ genoemd. Reden waarom de GroenLinksfractie in Nijmegen Frans Zwitser, lid van de Vereniging Basisinkomen en GL-lid, als inleider gevraagd heeft, om de aftrap van die avond te verzorgen.

Frans sprak o.a. over lazy people en crazy people die met elkaar het land bewoonden.
Een fantastisch beeldend verhaal over hoe de samenleving zich sinds de industriële revolutie ontwikkelt en waarom een basisinkomen een logische stap in die ontwikkelingen betekent.

Na een korte toelichting, door de gespreksleider, een journalist van De Gelderlander, op het verdere verloop van de avond, ging iedereen in groepen van ca 15 mensen bij elkaar zitten en werd er na ongeveer 3 kwartier plenair verslag gedaan van de afzonderlijke groepsgesprekken.

Opmerkelijk was dat alle 5 rapporteurs de gemeente de suggestie meegaven om een experiment rond de bijstand vooral niet met zoiets als ‘basisinkomen’ te komen! Want daar had het helemaal niets mee van doen.

Wat ook opviel was, dat er vooral geen korting op de bijstand moest komen voor het experiment. Eerder nog werd er gepleit voor een bedrag richting de € 1.400,-. En natuurlijk zouden dan de huursubsidie en de zorgtoeslag niet meer verstrekt hoeven worden. Ook vond men dat eventuele bijverdiensten onder het normale loon- en inkomstentarief zouden moeten vallen en niet zoals nu dat er een marginale druk van tegen de 100% op rust.

Resultaat was dat de initiatiefnemers veel suggesties aan de hand werden gedaan. Overigens zouden veel mensen een pilot met een volledige OBi toejuichen, maar zagen daar ook de praktische toepassingsproblemen voor een lokaal bestuur van in.
Gemeenten mogen namelijk niet aan inkomenspolitiek doen, terwijl een experiment rond de bijstand binnen de participatiewet valt en daarom het ministerie van Sociale Zaken daar toestemming om gevraagd moet gaan worden.
Om toch een experiment met deelname van meer inkomensgroepen mogelijk te maken, is een bestuurlijke ‘status aparte’ nodig. Overleg met op het ministerie van Binnenlandse Zaken met minister Plasterk is daarom noodzakelijk. Lisa Westerveld zal om die reden volgende week Ronald Plasterk hierover gaan spreken.

Na afloop werden er de nodige interviews afgenomen en werd er nog lang nagepraat.
Een zeer nuttige bijeenkomst, waarbij burgers gevraagd werd hun inbreng te hebben in wat wellicht tot iets moois zou kunnen uitgroeien.

Willem Gielingh, Nijmegen, 03 februari 2015