Het denk- en doenvermogen van onze overheid

denk- en doenvermogen

Dr. Jekyll and Mr. Hyde

 

 

Binnenkort zal de eerste Participatielezing gehouden worden. De vraag hoe we rekening kunnen houden met de beperkingen van het ‘denk- en doenvermogen’ van burgers zal daarin centraal staan. Joop Böhm geeft alvast een schot voor de boeg: de overheid zou eens blijk moeten geven van visie en daadkracht! Ze kan dit doen door iedere burger een universeel basisinkomen te geven. Dat is de beste manier om de zelfredzaamheid van mensen te vergroten!

Op vrijdag 26 januari 2018 zal Mark Bovens, hoogleraar Bestuurs- en Organisatiewetenschap aan de Universiteit Utrecht en lid van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) de eerste Participatielezing verzorgen. Hij zal daarbij ingaan op de vraag hoe we rekening kunnen houden met de beperkingen van het denk- en doenvermogen van burgers.

 

In het WRR rapport Weten is nog geen doen, dat op 24 april 2017 werd gepubliceerd, wordt geconstateerd dat de Participatiesamenleving hoge eisen stelt aan de redzaamheid van burgers. Lang niet alle burgers zijn onder alle omstandigheden in staat aan die eisen te voldoen. Er bestaat een behoorlijk verschil tussen wat van burgers wordt verwacht en wat zij daadwerkelijk aankunnen. Met andere woorden: het kabinetsbeleid heeft een Participatiesamenleving voortgebracht die met onhaalbare eisen een aanzienlijk deel van de bevolking voor onoplosbare problemen stelt.

Niet alleen een kleine groep ‘kwetsbaren’, maar ook mensen met een goede opleiding en een goede maatschappelijke positie kunnen in situaties verzeild raken waarin hun redzaamheid ontoereikend is. Er wordt een beroep gedaan op mentale vermogens die buiten hun vermogen liggen.

Maar waar haalt de regering de euvele moed vandaan om zulke hoge eisen te stellen aan de bevolking? Is het in een democratische rechtsstaat niet juist gegeven aan de burger om eisen te mogen stellen aan de overheid? Daar zit ‘em de kneep!

De overheid heeft als een ‘dokter Jekyll’ het volk opgezadeld met een ‘mister Hyde’, een misbaksel, en moet nu proberen de mentale lasten voor de bevolking, de cliënten, zo laag mogelijk te houden.

Wat leert ons dit?

Dat voorkomen beter is dan genezen: met de invoering van een Universeel Basisinkomen (UBI) kunnen burgers zichzelf redden, omdat zij dan over voldoende geld beschikken voor een onbekommerd bestaan. Maar die maatregel stelt hoge eisen aan het kabinet. Te hoog misschien? Daadkracht en hart voor de medemens. Is dat teveel gevraagd?

Had de lezing niet beter kunnen gaan over de vraag: Hoe kunnen we rekening houden met de beperkingen van het denk- en doenvermogen van onze overheid?

Joop Böhm,
Amersfoort, 14 januari 2018.

Het bericht Het denk- en doenvermogen van onze overheid verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Geplaatst in basisinkomen, obi.