Na de aflevering “Gratis geld” van Tegenlicht op 21 september 2014 was het onvoorwaardelijk basisinkomen even trending toppic op twitter. Nooit eerder was de belangstelling voor basisinkomen zo groot. De tijd is er meer dan rijp voor. Waar komt dit succes ineens vandaan? En nog belangrijker hoe houden we het onderwerp in de belangstelling?

Het onderwerp basisinkomen is beslist niet nieuw. Er bestaan genoeg historische overzichtendie laten zien dat het basisinkomen al een paar eeuwen onderwerp van gesprek is. In zijn boek Utopia pleitte Thomas More (1478-1535) ervoor om dieven niet te straffen maar juist in hun bestaan te voorzien om zo diefstal te voorkomen. In de crisisjaren ’80 werd basisinkomen het speerpunt van de politieke partij De Groenen en was het een serieuze aanbeveling in het rapport van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR 1985). Midden jaren ’90 zetten de toenmalige ministers Zalm (VVD) en Wijers (D66) het nogmaals op de politieke agenda maar is het door de eindspurt die de economie inzette, om het millennium gunstig af te sluiten, wederom aan de aandacht ontsnapt.

Het ontstaan van een burgerinitiatief
Het basisinkomen is een bedrag dat door de overheid zonder voorwaarden aan iedere burger wordt gegeven om in het onderhoud te voorzien. In de grondwet is vastgelegd dat ieder mens recht heeft op bestaanszekerheid en daarmee is het een mensenrecht. Het bedrag is hoog genoeg om zonder luxe van te kunnen leven. Hoe hoog het gezinsinkomen is en de samenstelling van het gezin is niet relevant. Een belangrijk verschil met een uitkering is dat iedereen gerechtigd is om er naast te werken om het basisinkomen aan te vullen. Controle is niet nodig en het onnodig rondpompen van geld in de vorm van uitkeringen, subsidies en toeslagen is passé.

Tijdens haar feestelijke 20-jarig jubileum in 2011 kondigde de Vereniging Basisinkomen aan dat zij bezig was samen met een aantal Europese lidstaten om voorbereidingen te treffen voor een Europees Burgerinitiatief. In februari 2013 ging het Europees Burgerinitiatief Basisinkomen van start in nagenoeg alle lidstaten van de EU. Het doel was om nu voor eens en voor altijd korte metten te maken met het beeld dat het basisinkomen onbetaalbaar is. Zolang er geen gedegen onderzoek heeft plaatsgevonden blijft de manier waarop het ingericht moet worden en of het betaalbaar is onduidelijk.

De jeugd heeft de toekomst
Het burgerinitiatief, ondersteunt door de Zwitserse film “Grundeinkommen, ein Kulturimpuls” uit 2008 van Daniel Häni en Enno Schmidt, deed flink stof opwaaien. Het bracht in heel Europa actiegroepen op de been om ruchtbaarheid te geven aan het burgerinitiatief en om stemmen te werven. Zelf heb ik nog op het Malieveld gestaan om een menigte toe te spreken. Ondertussen groeide de belangstelling vooral onder jongeren. In oktober 2013, halverwege het campagnejaar, verscheen een artikel bij De Correspondent van Rutger Bregman, een jonge historicus, die zijn voorkeur uitsprak voor een basisinkomen. Hij liet zich inspireren door een experiment uit 2009 in Londen waar 13 daklozen gratis geld kregen om zichzelf daarmee uit het moeras te trekken. De resultaten waren verbluffend. Van de deelnemers hadden na een jaar 11 daklozen een beter bestaan opgebouwd en waren van de straat. Eindelijk kwam 500 jaar na dato de onderbouwing van het idee van Thomas More.

Met de controversiële term “gratis geld” wist Bregman de aandacht op het onderwerp te vestigen en op zichzelf. Eveneens in het campagnejaar meldde Joeri Oltheten zich bij de voorzitter van de Vereniging Basisinkomen met een idee. Deze enthousiaste jonge ondernemer en muzikant wilde speciaal voor het onderwerp basisinkomen muziek schrijven en een filmclip maken. Hij werd met open armen ontvangen. Het nummer “Het goede leven” van Pharao en Yara is inmiddels een feit en werd in mei 2014 feestelijk geïntroduceerd tijdens een gezellige barbecue van de Vereniging Basisinkomen. Daar werden ook opnamen gemaakt door de VPRO voor de aflevering “Gratis geld” van Tegenlicht.

De politiek krijgt zin in basisinkomen

De Groenen, waarvoor ik lijsttrekker mocht zijn, grepen de verkiezingen voor het Europarlement in mei 2014 aan om haar speerpunt ‘basisinkomen’ extra te benadrukken. Bij de gemeenteraadsverkiezingen in maart 2014 deed een nieuw opgerichte Basisinkomen Partij van zich horen. Inmiddels proberen diverse kleinere partijen mee te varen op het succes van de groeiende belangstelling voor basisinkomen en buitelen soms over elkaar heen om met het basisinkomen goede sier te maken en kiezers te trekken. Een beetje jammer, want ik geloof in samenwerken en de handen ineen slaan in plaats van elkaar de loef af te steken.

Participatiesamenleving
Niet alleen het burgerinitiatief heeft het onderwerp basisinkomen een impuls gegeven ook het feit dat de overheid terugtreedt en in rap tempo de verzorgingsstaat afbouwt en doordat de crisis de bodem van de schatkist laat zien waardoor duidelijk is geworden waar de gaten vallen in onze samenleving. De burger moet zelfredzaam worden met schrijnende voorbeelden van bejaarden die ineens moeten verhuizen enmantelzorgende AOW’ers die gekort worden omdat ze af en toe als verzorger bij iemand blijven overnachten.

De toekomst begint vandaag
Steeds meer mensen zien de toekomst somber in en vragen zich af of de arbeidsmarkt ooit wel weer aantrekt? Waarom heren en dames politici treedt de overheid terug maar geeft de burger geen instrumenten om zelfredzaam te kunnen zijn? Bij zijn aantreden als Minister-President beloofde Mark Rutte de regeldruk te verminderen, maar het tegendeel is gebeurd. Hoe kunnen wij zelf sturen als de regels onduidelijk en complex zijn en de hulpmiddelen afwezig? Nu de regering wakker wordten begint te beseffen dat onze arbeidsmarkt nooit meer zal worden wat het geweest is en dat de toekomst van arbeid er totaal anders uit gaat zien, zal zij met oplossingen moeten komen. Het onvoorwaardelijk basisinkomen is een heel mooi instrument om onze economie klaar te stomen voor de 21ste eeuw.

De urgentie is er. De wens van heel veel burgers is er. De bereidheid van heel veel actieve mensen is er. De initiatieven zijn er. De aandacht in de pers en op social media is er. Nu is de regering aan zet om als eerste stap een onderzoek naar de haalbaarheid en de implementatievoorwaarden te laten uitvoeren. Waarom wachten tot een volgend burgerinitiatief? Waarom nog langer wachten? De toekomst is NU.

Meer inspiratie nodig kijk eens hier op de site of bij http://basisinkomen.nu

Jolanda Verburg http://jolandaverburg.blogspot.nl/2014/10/het-succes-van-een-burgerinitiatief.html

Het bericht Het succes van een burgerinitiatief verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Succesvolle 7e Week van het Basisinkomen 

De 7^e week van het basisinkomen ligt achter ons. Volgens leden en presentatoren die bij verschillende evenementen aanwezig waren, mogen we rustig spreken van een succes. Dat blijkt ook uit de aanmelding van 50 nieuwe leden sindsdien, wat voor een groot deel te danken is aan de uitzending van Tegenlicht  op 21 september  jl. en de daarop in meerdere steden volgende Meet Ups.

Ons doel is nog steeds om het idee basisinkomen zoveel mogelijk te verspreiden. Dat is ook de boodschap aan leden die vragen wat ze kunnen bijdragen: Organiseer een informatieavond over het basisinkomen in je eigen omgeving. Gebruik daarvoor een low budget ruimte zoals een huiskamer, buurthuis, bedrijfsvereniging, bibliotheek, school, universiteit of stadhuis. Binnenkort kun je ook de video van de genoemde Tegenlicht uitzending hierbij gebruiken als inleiding tot een daaropvolgend gesprek. Schroom niet ons via het contactformulier om hulp te vragen, als je daar behoefte aan hebt. Wij kunnen u op zijn minst helpen aan een kopie van deze video, flyers en andere promotiematerialen, die we gaan produceren als daar voldoende geld voor in onze kas zit.

UBIE in Athene

Afgelopen weekend – 25 tot 29 september – namen Willem Gielingh (onze vicevoorzitter) en ik deel aan het inmiddels derde UBIE werkoverleg. Deze keer in Athene. Vrijdagmiddag hadden onze Griekse gastheren een klein symposium georganiseerd met vier verschillende werkgroepen en een aantal plenair gehouden presentaties.

Guy Standing opende de rij. Zijn strijd voor een basisinkomen neemt steeds meer de vorm aan van kritiek op de huidige politiek en ons maatschappelijke systeem. Hij zei – net als in zijn boeken over wat hij noemt het precariaat – dat de neoliberale golf doorwerkt in het uitvaardigen van nieuwe regelingen door de regering, waardoor steeds meer mensen in onzekerheid komen te verkeren. Onzekerheid met betrekking tot baan, inkomen en zelfs tijd, doordat alles wordt bepaald door de heersende marktleider. Hiermee verliest de burger al zijn rechten als burger en mens: het recht op maatschappelijke zekerheid, op menselijke waardigheid,  op vrije ontplooiing van zijn persoonlijkheid. Het recht op een levensstandaard die hoog genoeg is voor de gezondheid en het welzijn van zichzelf en zijn gezin, waaronder inbegrepen voeding, kleding, huisvesting, geneeskundige verzorging en de noodzakelijke sociale diensten, alsmede het recht op voorziening in geval van werkloosheid, ziekte, invaliditeit, overlijden van de echtgenoot, ouderdom of een ander gemis aan bestaansmiddelen, ontstaan ten gevolge van omstandigheden onafhankelijk van zijn wil. Het recht op onderwijs, op arbeid, op vrije keuze van beroep, op rechtmatige en gunstige arbeidsvoorwaarden en op bescherming tegen werkloosheid, op rust en eigen vrije tijd, met inbegrip van een redelijke beperking van de arbeidstijd, en op periodieke vakanties met behoud van loon. Het gevolg van het verlies van al die rechten is ook het verlies van sociale samenhang, een toename van verrechtsing , nationalisme en zelfs fascistische tendensen, die nu al overal zijn waar te nemen. De oplossing – u raadt het al – een Onvoorwaardelijk Basisinkomen.

Een tweede ervaring die veel indruk op mij maakte, was de presentatie van een Griekse spreker. Volgens hem werd deze UBIE meeting in Athene ervaren als teken van solidariteit van andere Europeanen met de Grieken, die door de maatregelen van de Troika nog steeds te lijden hebben onder alle bovengenoemde verschijnselen van dien.

Zaterdag hebben we voornamelijk gebruikt om de statuten voor UBIE vast te stellen, wat vrij moeilijk is gezien de vele verschillende meningen en culturele achtergronden van alle deelnemers. Toch is het nodig om een legale status in Europa te kunnen krijgen en zodoende een zakelijke bankrekening te kunnen openen en in aanmerking te komen voor subsidies van Europa.

Zondag gingen we verder met de voorbereiding van vijf evenementen in het kader van een door Europa uitgeschreven project onder de naam “Europe for Citizens” onder de titel  Democratic engagement and civic participation, met als doel het bevorderen van de sociale cohesie in Europa. Projecten die hiervoor worden ingediend kunnen in aanmerking komen voor een Europese subsidie.

De vermelde vijf evenementen zullen in vijf verschillende landen gaan plaatsvinden. In september 2015 in Nederland! Dat evenement gaan wij organiseren onder de titel Onvoorwaardelijk Basisinkomen als stimulans voor sociale adhesie en vrede in Europa. Die conferentie zal de aandacht vestigen op de relatie tussen het wel/niet hebben van een Onvoorwaardelijk Basisinkomen en discriminatie op verschillende terreinen en de goede invloed die het invoeren van een Eurodividend hierop zou kunnen hebben. We hopen daarmee ook de deuren te openen tot een beter toekomstperspectief voor de jeugd, de mensen zonder werk en al diegenen die het hoofd nu net (niet) boven water kunnen houden.

Met vriendelijke groet,

Adriaan Planken, voorzitter VBi

• Uitzending Tegenlicht: http://tegenlicht.vpro.nl/afleveringen/2014-2015/gratis-geld.html
• Website UBIE: http://basicincome-europe.org
• Video UBIE conferentie Athene: https://www.youtube.com/watch?v=KysinxFJ69U

Het bericht Basisinkomen actueel 29 september 2014 week 40 verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Het zal u niet ontgaan zijn dat deze derde week van september de 7^e internationale week van het basisinkomen is geweest.

Persoonlijk ben ik er trots op dat we als Vereniging Basisinkomen stevig bijgedragen hebben aan het feit dat deze week in meerdere Europese lidstaten gestalte heeft gekregen met een nagenoeg zelfde stijl van vormgeving van de aankondigingen. Dit jaar is dit voor het eerst het geval.

Zoals op vrijwel elk gebied heeft het “Netzwerk Grundeinkommen” en het Oostenrijkse Netzwerk Grundeinkommen und sozialer Zusammenhalt – B.I.E.N. Austria sinds hun bestaan het voortouw genomen met betrekking tot  organisatiegraad en promotie. Dankzij Leon Segers en Win de Heer hebben wij sinds 2011 de aansluiting gevonden bij de initiatiefgroep voor het Europees Burgerinitiatief voor een OBi dat in 2013 liep. Dit gaf tegelijkertijd een grote  versnelling aan de gewenste internationale samenwerking met onder andere bovengenoemd resultaat.

Zaterdag 13 september j.l. namen Willem Gielingh en ik deel aan de viering van het tienjarig jubileum van het “Netzwerk Grundeinkommen” in Berlijn. Ik mocht een openingstoespraakje houden wat een lofrede werd. Hierin kon ik het niet laten mijn droom te schilderen dat dit soort feesten – en dus ook ons toekomstige 25 jarig jubileum feest in 2016 – zich afspelen in bijvoorbeeld het Rijksdaggebouw. Hiermee mijn hang naar uiterlijkheden verradend, maar ook mijn hoop dat mede dankzij onze vereniging het basisinkomen een gevestigd begrip is geworden en de vereniging daar de erkenning  voor heeft gekregen. Dit hangt vanzelfsprekend af van onze activiteiten en hoe succesvol die zijn. Later op de avond werden Ronald Blaschke, Birgit Zenker en ik geïnterviewd door Susanne Götze, journalist bij `der Freitag`.

Ronald Blaschke is sinds geruime tijd lid van het bestuur van het netwerk en mede/oprichter ervan. Birgit Zenker was destijds voorzitter van de “katholischen Arbeitnehmer-Bewegung” en in die functie ook mede-oprichter van het  Netzwerk Grundeinkommen. Ik bevond mij dus in goed gezelschap en nam de gelegenheid te baat te schilderen hoe onze vereniging sinds 2004 vooral haar wonden aan het likken was die waren opgelopen bij de pogingen politiek voeten aan de grond te krijgen en dat we ons sinds 2011 zoals boven beschreven met succes hebben kunnen herpakken. Ook kon ik onze speerpunten voor de komende tijd uit de doeken doen, namelijk: de bekendheid van de mogelijkheid van een basisinkomen vergroten en het proberen politiek voeten aan de grond te krijgen door het doen van experimenten/pilotstudies, die – wat mij betreft – bij succes concentrisch worden uitgebreid in hun omgeving.

Tijdens het feest in Berlijn kon ik kennismaken met Michael Bohmeyer, die eerder dit jaar begon met een experiment waarin door middel van crowdfunding zoveel geld bijeen gebracht zou moeten worden dat het mogelijk werd mensen gedurende een jaar een basisinkomen te geven. (https://www.mein-grundeinkommen.de)Aanvankelijk beschouwde ik dit als een grap. Principieel gezien kan het hier nooit om een basisinkomen, zoals wij voorstaan, gaan. Dit moet volgens ons toch structureel vanuit gemeenschapsgelden komen en niet uit liefdadigheid of subsidies. Het gaat uiteindelijk om ons rechtmatig aandeel van alle hedendaagse verworvenheden. Toch wist deze enthousiaste en inspirerende jongeman mij ervan te overtuigen dat dit een goed initiatief was. Het past helemaal en is gebed in de tegenwoordige ontwikkeling dat op veel plaatsen – schijnbaar onafhankelijk van elkaar – stemmen opgaan en initiatieven worden genomen om van al het gedelibereer over hoe een en ander zou moeten over te gaan tot toepassing van het idee. Het blijkt dat hij hiermee een veel grotere bekendheid van de mogelijkheid van een basisinkomen genereert door alle media aandacht die hij ermee krijgt dan tot nog toe. Bovendien blijkt het een groot succes. Op de betreffende website wordt verteld dat op het ogenblik 2.486 mensen al 3 Basisinkomens hebben mogelijk gemaakt. Dezen zullen op 18 september aanstaande worden verloot onder de mededingers. Van 19.297 mensen is er te lezen hoe een basisinkomen 45851 zaken in hun leven zou veranderen.

De afgelopen week hebben er verschillende evenementen plaatsgevonden zoals u op de website voor de week van het basisinkomenhebt kunnen zien. Zondagavond 21 september was de afsluiter een Tegenlicht aflevering van de VPRO op NPO 2 waarna aansluitend de week daarom diversen Tegenlicht Meetups in verschillende steden en een avond over het Basisinkomen in Tilburg.

In een van de volgende aflevering van deze brief hoop ik van deze verschillende evenementen verslag uit te kunnen brengen.

Met vriendelijke groet,

Adriaan Planken,

Het bericht Basisinkomen actueel 21 september 2014 week 38 verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Het zal u niet ontgaan zijn dat deze derde week van september de 7^e internationale week van het basisinkomen is geweest.

Persoonlijk ben ik er trots op dat we als Vereniging Basisinkomen stevig bijgedragen hebben aan het feit dat deze week in meerdere Europese lidstaten gestalte heeft gekregen met een nagenoeg zelfde stijl van vormgeving van de aankondigingen. Dit jaar is dit voor het eerst het geval.

Zoals op vrijwel elk gebied heeft het “Netzwerk Grundeinkommen” en het Oostenrijkse Netzwerk Grundeinkommen und sozialer Zusammenhalt – B.I.E.N. Austria sinds hun bestaan het voortouw genomen met betrekking tot  organisatiegraad en promotie. Dankzij Leon Segers en Win de Heer hebben wij sinds 2011 de aansluiting gevonden bij de initiatiefgroep voor het Europees Burgerinitiatief voor een OBi dat in 2013 liep. Dit gaf tegelijkertijd een grote  versnelling aan de gewenste internationale samenwerking met onder andere bovengenoemd resultaat.

Zaterdag 13 september j.l. namen Willem Gielingh en ik deel aan de viering van het tienjarig jubileum van het “Netzwerk Grundeinkommen” in Berlijn. Ik mocht een openingstoespraakje houden wat een lofrede werd. Hierin kon ik het niet laten mijn droom te schilderen dat dit soort feesten – en dus ook ons toekomstige 25 jarig jubileum feest in 2016 – zich afspelen in bijvoorbeeld het Rijksdaggebouw. Hiermee mijn hang naar uiterlijkheden verradend, maar ook mijn hoop dat mede dankzij onze vereniging het basisinkomen een gevestigd begrip is geworden en de vereniging daar de erkenning  voor heeft gekregen. Dit hangt vanzelfsprekend af van onze activiteiten en hoe succesvol die zijn. Later op de avond werden Ronald Blaschke, Birgit Zenker en ik geïnterviewd door Susanne Götze, journalist bij `der Freitag`.

Ronald Blaschke is sinds geruime tijd lid van het bestuur van het netwerk en mede/oprichter ervan. Birgit Zenker was destijds voorzitter van de “katholischen Arbeitnehmer-Bewegung” en in die functie ook mede-oprichter van het  Netzwerk Grundeinkommen. Ik bevond mij dus in goed gezelschap en nam de gelegenheid te baat te schilderen hoe onze vereniging sinds 2004 vooral haar wonden aan het likken was die waren opgelopen bij de pogingen politiek voeten aan de grond te krijgen en dat we ons sinds 2011 zoals boven beschreven met succes hebben kunnen herpakken. Ook kon ik onze speerpunten voor de komende tijd uit de doeken doen, namelijk: de bekendheid van de mogelijkheid van een basisinkomen vergroten en het proberen politiek voeten aan de grond te krijgen door het doen van experimenten/pilotstudies, die – wat mij betreft – bij succes concentrisch worden uitgebreid in hun omgeving.

Tijdens het feest in Berlijn kon ik kennismaken met Michael Bohmeyer, die eerder dit jaar begon met een experiment waarin door middel van crowdfunding zoveel geld bijeen gebracht zou moeten worden dat het mogelijk werd mensen gedurende een jaar een basisinkomen te geven. (https://www.mein-grundeinkommen.de)Aanvankelijk beschouwde ik dit als een grap. Principieel gezien kan het hier nooit om een basisinkomen, zoals wij voorstaan, gaan. Dit moet volgens ons toch structureel vanuit gemeenschapsgelden komen en niet uit liefdadigheid of subsidies. Het gaat uiteindelijk om ons rechtmatig aandeel van alle hedendaagse verworvenheden. Toch wist deze enthousiaste en inspirerende jongeman mij ervan te overtuigen dat dit een goed initiatief was. Het past helemaal en is gebed in de tegenwoordige ontwikkeling dat op veel plaatsen – schijnbaar onafhankelijk van elkaar – stemmen opgaan en initiatieven worden genomen om van al het gedelibereer over hoe een en ander zou moeten over te gaan tot toepassing van het idee. Het blijkt dat hij hiermee een veel grotere bekendheid van de mogelijkheid van een basisinkomen genereert door alle media aandacht die hij ermee krijgt dan tot nog toe. Bovendien blijkt het een groot succes. Op de betreffende website wordt verteld dat op het ogenblik 2.486 mensen al 3 Basisinkomens hebben mogelijk gemaakt. Dezen zullen op 18 september aanstaande worden verloot onder de mededingers. Van 19.297 mensen is er te lezen hoe een basisinkomen 45851 zaken in hun leven zou veranderen.

De afgelopen week hebben er verschillende evenementen plaatsgevonden zoals u op de website voor de week van het basisinkomenhebt kunnen zien. Zondagavond 21 september was de afsluiter een Tegenlicht aflevering van de VPRO op NPO 2 waarna aansluitend de week daarom diversen Tegenlicht Meetups in verschillende steden en een avond over het Basisinkomen in Tilburg.

In een van de volgende aflevering van deze brief hoop ik van deze verschillende evenementen verslag uit te kunnen brengen.

Met vriendelijke groet,

Adriaan Planken,

Het bericht 21 september 2014 week 38 verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

De afgelopen week heb ik twee interessante artikelen van Robin Fransman onder ogen gekregen via een tweet van “Follow the Money”, die naadloos aansluiten bij het thema hoe je met cijfers kunt knoeien[1].

Robin Fransman stelt in Wie neemt het CBS tegen zichzelf in bescherming?[2] de manier aan de kaak waarop het CBS bij monde van haar nieuwe directeur Tjark Tjin-A-Tsoi meer ‘duiding en interpretatie’ bij de presentatie van haar cijfers wil geven en tegelijkertijd niet aan politieke inkleuring wil doen. Fransman concentreert zich in het artikel vooral op de verwarring in de pers rondom het onderzoek naar inkomensongelijkheid in Nederland. Dat sluit naadloos aan op zijn eerdere artikel Hoe zit dat nou met die Nederlandse inkomensongelijkheid?[3] Daarin werpt hij de vraag op of we de verdeling van inkomens wel goed registreren en meten. Er is niet alleen arbeidsinkomen, maar mensen hebben ook inkomen uit vermogen: huur, rente, dividenden, winst, en koers-/prijswinsten. En juist die niet-arbeidsinkomsten zijn relatief het hoogst bij de hogere inkomens. Omdat we in Nederland die inkomens niet of nauwelijks belasten, worden die inkomens ook niet of nauwelijks gemeten. Dat zie je vervolgens terug in de statistieken en dan lijkt Nederland heel gelijk. In het VK en de VS worden die niet-arbeidsinkomsten wel als inkomen gezien en ook belast, en daar zie je ze dus ook in de statistieken terug.

Het thema “hoe je met cijfers kunt knoeien” is voor de voorstanders van een basisinkomen van groot belang. Het bepaalt namelijk hun betrouwbaarheid en geeft aan hoe zij wel of niet in de realiteit staan (voor zover je al over de juiste cijfers kunt beschikken). Bij de promotie van het basisinkomen is het namelijk van groot belang niet aan te komen met zaken waarvan wij hopen, verwachten of wensen dat die ermee bereikt zullen worden maar met zaken waarvan wij zeker weten dat die bereikt zullen worden, zoals: verdwijnen van de armoedeval, het lager worden van de loonkosten. Aan de andere kant zullen er zeker ook bittere pillen te slikken zijn voor vrijwel iedereen. Waar gaat het om?

In het radio-interview[4] vrijdagavond jongstleden na en tijdens het MIES -lab[5] in Groningen kwamen alle voor -en tegenargumenten nog eens langs. Ook bij de vragen aan bezoekers van Noorderzon, die middag. Intussen lijkt de discussie hierover zichzelf te herhalen.
Het gaat intussen niet meer om een “voorhoedegevecht”, dat door de mensen, die er niet voor zijn, kan worden afgeschilderd als een “achterhoedegevecht” of ook door de voorstanders als het vechten vanuit een underdogpositie kan worden ervaren. Neen. Wij – de voorstanders van een basisinkomen – staan hartstikke sterk.

Ettelijke experimenten[6] wijzen steeds op dezelfde positieve gevolgen voor de gezondheid van mensen die een vorm van basisinkomen krijgen. Ook heeft een basisinkomen een positief effect op het volgen van onderwijs, op de infrastructuur en op het ontplooien van verschillende vormen van ondernemerschap. Guy Standing wijst er in zijn artikel “Unicef_cash_transfers_India_ published” (2013-09-10)[7] op dat verder nog de volgende effecten optreden: meer zelfvertrouwen, meer eigenwaarde, mensen staan meer open voor de noden van anderen en de gemeenschap, en er is dus meer gemeenschapszin. Ook die laatste effecten zouden meegenomen moeten worden in de evaluatie van een experiment.

Waarom een experiment in Nederland? Om duidelijk te maken dat dergelijke effecten niet alleen optreden in ontwikkelingslanden, maar ook hier. Of niet, dat risico moeten we nemen. Natuurlijk, ook al wijst de evaluatie na zo’n experiment erop dat hier dezelfde positieve effecten zijn vast te stellen, toch kunnen tegenstanders van een basisinkomen ertegenin brengen dat zo’n experiment geen representatie kan zijn van de Nederlandse samenleving. Bijvoorbeeld omdat de groep die bij het experiment betrokken was niet representatief is voor de hele Nederlandse bevolking, net zo min als de situatie waarin zij verkeerde door de uitzondering die zij innam met betrekking tot o.a. de sociale wetgeving. Maar stel nu inderdaad dat zo’n experiment tot positieve resultaten leidt. Wie is er dan op tegen om daar verder op door te gaan? Wat houdt ons dan tegen om het experiment uit te breiden in steeds grotere concentrische kringen, met steeds betere manieren van financieren tot …. Ja, tot alle Nederlanders een basisinkomen hebben? Niets toch? Wat een heerlijke droom. Nu de schouders er nog onder en van start gaan.

Adriaan Planken, 2014-09-05

met dank aan Anna Stolk voor revisie van de tekst.

• [1] http://data.heapanalytics.com/how-to-lie-with-data-visualization/
• [2] http://www.ftm.nl/column/wie-neemt-het-cbs-tegen-zichzelf-in-bescherming/
• [3] http://www.ftm.nl/column/hoe-zit-dat-nou-met-die-nederlandse-inkomensongelijkheid/
• [4] http://www.radio1.nl/popup/terugluisteren-programma/2463/2014-08-29
• [5] http://mieslab.nl
• [6] https://decorrespondent.nl/1434/Moet-je-een-bedelaar-geld-geven-/80967784260-f5fbc5f7
• [7] http://www.guystanding.com/publications/recent-publications

Het bericht Basisinkomen actueel 5 september 2014 week 36 verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

De afgelopen week heb ik twee interessante artikelen van Robin Fransman onder ogen gekregen via een tweet van “Follow the Money”, die naadloos aansluiten bij het thema hoe je met cijfers kunt knoeien[1].

Robin Fransman stelt in Wie neemt het CBS tegen zichzelf in bescherming?[2] de manier aan de kaak waarop het CBS bij monde van haar nieuwe directeur Tjark Tjin-A-Tsoi meer ‘duiding en interpretatie’ bij de presentatie van haar cijfers wil geven en tegelijkertijd niet aan politieke inkleuring wil doen. Fransman concentreert zich in het artikel vooral op de verwarring in de pers rondom het onderzoek naar inkomensongelijkheid in Nederland. Dat sluit naadloos aan op zijn eerdere artikel Hoe zit dat nou met die Nederlandse inkomensongelijkheid?[3] Daarin werpt hij de vraag op of we de verdeling van inkomens wel goed registreren en meten. Er is niet alleen arbeidsinkomen, maar mensen hebben ook inkomen uit vermogen: huur, rente, dividenden, winst, en koers-/prijswinsten. En juist die niet-arbeidsinkomsten zijn relatief het hoogst bij de hogere inkomens. Omdat we in Nederland die inkomens niet of nauwelijks belasten, worden die inkomens ook niet of nauwelijks gemeten. Dat zie je vervolgens terug in de statistieken en dan lijkt Nederland heel gelijk. In het VK en de VS worden die niet-arbeidsinkomsten wel als inkomen gezien en ook belast, en daar zie je ze dus ook in de statistieken terug.

Het thema “hoe je met cijfers kunt knoeien” is voor de voorstanders van een basisinkomen van groot belang. Het bepaalt namelijk hun betrouwbaarheid en geeft aan hoe zij wel of niet in de realiteit staan (voor zover je al over de juiste cijfers kunt beschikken). Bij de promotie van het basisinkomen is het namelijk van groot belang niet aan te komen met zaken waarvan wij hopen, verwachten of wensen dat die ermee bereikt zullen worden maar met zaken waarvan wij zeker weten dat die bereikt zullen worden, zoals: verdwijnen van de armoedeval, het lager worden van de loonkosten. Aan de andere kant zullen er zeker ook bittere pillen te slikken zijn voor vrijwel iedereen. Waar gaat het om?

In het radio-interview[4] vrijdagavond jongstleden na en tijdens het MIES -lab[5] in Groningen kwamen alle voor -en tegenargumenten nog eens langs. Ook bij de vragen aan bezoekers van Noorderzon, die middag. Intussen lijkt de discussie hierover zichzelf te herhalen.
Het gaat intussen niet meer om een “voorhoedegevecht”, dat door de mensen, die er niet voor zijn, kan worden afgeschilderd als een “achterhoedegevecht” of ook door de voorstanders als het vechten vanuit een underdogpositie kan worden ervaren. Neen. Wij – de voorstanders van een basisinkomen – staan hartstikke sterk.

Ettelijke experimenten[6] wijzen steeds op dezelfde positieve gevolgen voor de gezondheid van mensen die een vorm van basisinkomen krijgen. Ook heeft een basisinkomen een positief effect op het volgen van onderwijs, op de infrastructuur en op het ontplooien van verschillende vormen van ondernemerschap. Guy Standing wijst er in zijn artikel “Unicef_cash_transfers_India_ published” (2013-09-10)[7] op dat verder nog de volgende effecten optreden: meer zelfvertrouwen, meer eigenwaarde, mensen staan meer open voor de noden van anderen en de gemeenschap, en er is dus meer gemeenschapszin. Ook die laatste effecten zouden meegenomen moeten worden in de evaluatie van een experiment.

Waarom een experiment in Nederland? Om duidelijk te maken dat dergelijke effecten niet alleen optreden in ontwikkelingslanden, maar ook hier. Of niet, dat risico moeten we nemen. Natuurlijk, ook al wijst de evaluatie na zo’n experiment erop dat hier dezelfde positieve effecten zijn vast te stellen, toch kunnen tegenstanders van een basisinkomen ertegenin brengen dat zo’n experiment geen representatie kan zijn van de Nederlandse samenleving. Bijvoorbeeld omdat de groep die bij het experiment betrokken was niet representatief is voor de hele Nederlandse bevolking, net zo min als de situatie waarin zij verkeerde door de uitzondering die zij innam met betrekking tot o.a. de sociale wetgeving. Maar stel nu inderdaad dat zo’n experiment tot positieve resultaten leidt. Wie is er dan op tegen om daar verder op door te gaan? Wat houdt ons dan tegen om het experiment uit te breiden in steeds grotere concentrische kringen, met steeds betere manieren van financieren tot …. Ja, tot alle Nederlanders een basisinkomen hebben? Niets toch? Wat een heerlijke droom. Nu de schouders er nog onder en van start gaan.

Adriaan Planken, 2014-09-05

met dank aan Anna Stolk voor revisie van de tekst.

• [1] http://data.heapanalytics.com/how-to-lie-with-data-visualization/
• [2] http://www.ftm.nl/column/wie-neemt-het-cbs-tegen-zichzelf-in-bescherming/
• [3] http://www.ftm.nl/column/hoe-zit-dat-nou-met-die-nederlandse-inkomensongelijkheid/
• [4] http://www.radio1.nl/popup/terugluisteren-programma/2463/2014-08-29
• [5] http://mieslab.nl
• [6] https://decorrespondent.nl/1434/Moet-je-een-bedelaar-geld-geven-/80967784260-f5fbc5f7
• [7] http://www.guystanding.com/publications/recent-publications

Het bericht 5 september 2014 verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Het is net als met het koken van kikkers: heel langzaam ongemerkt op temperatuur laten komen, zodat ze niet in de gaten hebben dat ze gekookt worden, ter voorkoming van de opstandige reuzensprong uit de pan. Zo gaat dat ook met de komst van de robots die stilletjes aan steeds meer van onze banen overnemen.

De media staat bol van de artikelen die de komst van robots met angst en beven tegemoet zien. Maar het is niet overnacht dat we een invasie van robots over ons heen krijgen die ons werk gaan overnemen, de overname is al decennia aan de gang. Het zijn namelijk niet allemaal robots die ons werk overnemen, gewone computers doen al jaren niets anders. Waren het eerst de banen aan de onderkant van de maatschappij die het zware werk verlichtten, gevolgd door computers die het cijferwerk en administratieve werk vergemakkelijkten, nu is het intelligentere denkwerk aan de beurt. Zelfs de hogeropgeleide journalisten, advocaten, apothekers en onderzoekers moeten vrezen voor hun baan.

Robots zijn al overal
De opmars van de robots is niet meer te stuiten. Wie denkt dat dit onzin is bekijkt het volgende filmpje:

We zijn inmiddels technologisch zo ver gevorderd dat nagenoeg elke menselijke handeling door een robot kan worden uitgevoerd. De implementatie in ons dagelijks leven begint vorm te krijgen. De rondleiding door het Centraal Boekhuis in Culemborg zo’n acht jaar geleden staat mij nog helder voor de geest. Vanaf een balkon bovenin de enorm hoge met stellingen ingerichte hal konden wij een blik werpen op het werk dat er plaatsvond. Geen mens te bekennen! Alle logistieke handelingen werden verricht door elektronisch aangedreven karretjes met armen die op en neer bewogen.

Halverwege de jaren ’90 konden mensen met diabetes, die beducht moeten zijn voor wondjes aan hun voeten, al op afstand gecheckt worden. Iedere morgen moesten zij even een paar minuten plaatsnemen op een scanner in de vorm van een weegschaal en werden hun voeten gescand, geanalyseerd en indien verontrustend werden de gegevens verzonden naar de behandelend arts. Lekker makkelijk, geen verpleegkundige meer voor nodig en niemand hoefde de deur er voor uit.

15-urige werkweek
We kunnen de opmars van robots negatief benaderen door te benadrukken dat onze banen worden overgenomen, maar we kunnen het ook positief zien. Wees nu eens eerlijk is het werk dat we doen eigenlijk wel zo leuk? Zijn wij niet allen loonslaven van het systeem geworden? Wie in loondienst is laat het wel uit zijn hoofd om al te kritisch te zijn om de vaste baan niet in gevaar te brengen, zeker in deze woelige tijden. Vraag eens aan iemand of hij hetzelfde werk zou doen als hij er niet voor betaald zou worden, dan weet je genoeg.

We kunnen er ook de voordelen van inzien. Is het niet een heerlijke gedachte dat we steeds minder hoeven te werken? We werken toch om prettig te kunnen leven? Hoewel nog altijd veel mensen het omgekeerde beweren en hun status ontlenen aan hun werk. Zij zullen zich verzetten tegen de onontkoombare trend. We kunnen het idee dat we steeds minder hoeven te werken niet langer ontkennen. De Engelse econoom John Maynard Keynes heeft in 1930 al voorspeld dat we over 100 jaar nog maar uit 15 uur per week zouden hoeven te werken, niet zozeer vanwege de komst van de robots, maar omdat we dan voldoende welvaart zouden bezitten.

Arbeid wordt schaars
Het probleem waar we voor staan is niet dat we minder hoeven te werken, graag zelfs! Maar de vraag is als de robots ons werk overnemen waar halen we dan ons inkomen vandaan? Daar ligt onze grootste angst. Want hoe kunnen we dan onze levensstijl op peil houden? En de angst is zeker niet ongegrond want om ons heen zien we een groeiende hoeveel mensen die geen of minder werk heeft.

De robots nemen ons werk over dat is een onafwendbaar feit. Nog maar een paar jaar geleden dachten wij dat na de crisis de krapte op de arbeidsmarkt door het uitvloeien van de babyboomgeneratie een groot probleem zou worden. Nu blijkt dat arbeid schaars wordt. Is dat erg? Aan de ene kant is dat een probleem omdat de banen van vandaag de toekomst niet zullen halen. Maar daarvoor in de plaats komen ongetwijfeld andere banen waar we nu nog helemaal geen weet van hebben. Ook robots moeten onderhouden worden, of niet soms? De grote uitdaging waar we met z’n allen voor staan is het inrichten van een samenleving waar iedereen profijt van heeft. Dus blijven we in het lauwe badwater zitten tot we gekookt zijn of nemen we actie?

Hoe kan een nieuw systeem eruit zien?
Ik zie drie oplossingen die bij voorkeur gelijktijdig gestalte krijgen:

1. Basisinkomen
   Om inkomen voor iedereen te garanderen is een onvoorwaardelijk basisinkomen een goed plan. Hierdoor delen we allemaal mee van hetgeen de aarde ons oplevert, ook als de robots ons werk overnemen.
   
2. Een 24-urige werkweek
   Het werk dat er nog overblijft in de toekomst zal beter verdeeld moeten worden. Als we allemaal wat minder werken blijft er ook tijd over om bij te dragen aan de participatiesamenleving.
   
3. Belastingdifferentiatie
   Belasting moet geheven worden op dat wat schaars is. Arbeiders zijn niet langer schaars grondstoffen daarentegen worden wel steeds schaarser. Daarom is een verschuiving van belasting op arbeid naar belasting op productie en consumptie een beter idee, daarmee worden de robots belast.
   

Auteur: Jolanda Verburg http://jolandaverburg.blogspot.nl/2014/08/de-robots-nemen-ons-werk-over.html

Het bericht De robots nemen ons werk over verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Alweer een week waarin het moeilijk is te kiezen uit alle berichten die langskwamen met betrekking tot het basisinkomen: MIES-lab op 29 september in Groningen, het negatieve advies dat de Zwitserse Bundesrat heeft gegeven met betrekking tot het overgaan tot een referendum over het basisinkomen, de moeite die minima hebben om met hun hogere huren

[continue reading…]

Het bericht 30 augustus 2014 verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Zonder een van de gebruikelijke termen voor het Onvoorwaardelijk Basisinkomen te gebruiken pleit “Druk minder geld, maar breng meer in omloop” als reactie op de Grote Recessie (of recessies in het algmeen) voor een tijdelijk Onvoorwaardelijk Basisinkomen (OBi). De Amerikaanse Federal Reserve probeert meestal om de economie tijdens recessies via monetair beleid (zoals het verlagen van de rente of het vergroten van de geldhoeveelheid) te stimuleren. Dit beleid begunstigt grote financiële instellingen en volgens de auteurs, Mark Blyth en Eric Lonergan, “is het stimuleren van de economie op deze wijze duur en inefficiënt, en kan het gevaarlijke bubbels veroorzaken – in onroerend goed, bijvoorbeeld – en bedrijven en gezinnen ertoe bewegen om te hoge schulden aan te gaan. “In plaats daarvan beweren de schrijvers dat de overheid gewoon onvoorwaardelijk geld zou moeten geven aan de burgers. Zij betogen: “Op de korte termijn zal een dergelijke geldinjectie de economie een vliegende start kunnen geven. Op de lange termijn kan het de afhankelijkheid van het bankwezen voor de groei verminderen en de trend van toenemende ongelijkheid ten goede keren. De transfers zullen niet leiden tot schadelijke inflatie, en er is weinig twijfel over dat het zal werken. De enige echte vraag is waarom er geen enkele  regering is die het ooit heeft geprobeerd.”

Blyth en Lonergan stellen voor een sovereign wealth fund (SWF) in het leven te roepen dat bij machte is om dividenden uit te betalen, net zoals dat gebeurt bij het Alaska Dividend. Zij vervolgen met: “De Bank of England, de Europese Centrale Bank en de Federal Reserve beschikken al over een eigen vermogen van meer dan 20 procent van het BBP van hun land, dus er is geen enkele reden waarom ze deze activa niet wereldwijd in aandelen zouden beleggen namens hun burgers.” Ze suggereren zelfs dat de overheid, door te profiteren van de huidige rentetarieven in de buurt van nul procent, nog eens 20 procent van het BBP zou kunnen aanwenden voor het kopen van aandelen, die waarschijnlijk 100 procent terugverdienen in 15 jaar tijd. Het is dan wel onzeker of het fonds regelmatig dividenden  zal uitbetalen of dat ze alleen tijdens recessies worden uitgekeerd. In elk geval zou dit plan een belangrijke stap zijn in de richting van een OBi (Onvoorwaardelijk Basisinkomen).

Mark Blyth en Eric Lonergan, ” Druk minder geld, maar breng er meer van in omloop” Buitenlandse Zaken , uitgave: september/oktober 2014.

Professor Karl Widerquist, co-voorzitter van BIEN (Basic Income Earth Network) schreef op 23-08-2014 “Why Central Banks Should Give Money Directly to the People”http://binews.org/2014/08/mark-blyth-and-eric-lonergan-%E2%80%9Cprint-less-but-transfer-more-why-central-banks-should-give-money-directly-to-the-people-%E2%80%9D/

een samenvatting naar aanleiding van het artikel “Print Less but Transfer More”http://www.foreignaffairs.com/articles/141847/mark-blyth-and-eric-lonergan/print-less-but-transfer-more  door Mark Blyth en Eric Lonergan.

Vertaling: Joop Böhm (vbi)

Het bericht Druk minder geld, maar breng er meer van in omloop verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Het 15e Congres van het Basic Income Earth Network (BIEN) in Montreal bracht naast duidelijke politieke kritiek op ongelijke verdeling en uitsluiting een keur aan wetenschappelijke initiatieven.

Twee jaar na het Congres van het Basic Income Earth Network (BIEN) in Ottobrunn bij München, vond het Congres dit jaar van 27 tot en met 29 juni plaats in Montreal, Canada [http://biencanada.ca/congress/]. Het Canadese Netwerk voor een Basisinkomen in Canada (Basic Income Canada Network; BICN) had de conferentie onder voorzitterschap van Jürgen De Wispelaere op uitstekende wijze georganiseerd. Naar schatting 150 wetenschappers en activisten uit de hele wereld ontmoetten elkaar bij prachtig zomerweer in de van airconditioning voorziene kamers van de McGill University voor lezingen, discussies en ontmoeting. Het motto luidde “De economie opnieuw democratiseren”. Vanaf het begin gaf dat “opnieuw” aanleiding tot sceptisch commentaar – was de economie ooit democratisch?

Terwijl in afzonderlijke workshops wetenschappelijke presentaties domineerden, hadden de gemeenschappelijke bijeenkomsten, de “keynotes”, een meer politiek karakter.

Het onderzoek naar het basisinkomen bestreek zoals gewoonlijk een breed palet. Het omvatte niet alleen vraagstukken op juridisch-, filosofisch en economisch gebied maar bood ook een gender-perspectief. Voorbeelden van debatten op het congres:

• de nieuwe discussie over de verdeling van inkomen en vermogen, die door Thomas Piketty’s boek ‘Kapitaal in de 21ste eeuw‘ geïnspireerd wordt,
• de uitdaging waar de Degrowth[1]-beweging ons op wijst en daarmee de vraag hoe het basisinkomen zich verhoudt tot economische groei en zich (zou moeten) verhouden. Is groei op de langere termijn wel houdbaar? In hoeverre heeft het basisinkomen een remmend of juist versterkend effect op mogelijke groei?

Regionale perspectieven speelden zoals altijd een belangrijke rol, dit keer met een Noord-Amerikaanse focus.

Het motto van het congres over re-democratisering kwam in enkele plenaire lezingen terug. Meerdere hoofdsprekers benadrukten een gemeenschappelijke boodschap: dat de invoering van een basisinkomen alleen een positief effect kan hebben als die samengaat met andere politieke veranderingen en ontwikkelingen in de samenleving als geheel.

Dit werd duidelijk toen Antonio Prado van de Economische Commissie voor Latijns-Amerika en de Caraïben van de Verenigde Naties[2], verslag deed over de uitdagingen waar de Latijns-Amerikaanse economieën nu voor staan. Ondanks groot succes bij het terugdringen van de armoede in de afgelopen decennia, is de inkomensongelijkheid hoog. Een effectieve staat met voldoende hoge belastinginkomsten is noodzakelijk zodat de sociale zekerheid, ecologische duurzaamheid en een goede infrastructuur gewaarborgd kunnen worden.

Joe Soss, politicoloog aan de Universiteit van Minnesota, beschreef de ontmanteling van de sociale verworvenheden en de verandering van de verdeling in het voordeel van de rijken in de Verenigde Staten sinds de jaren zeventig. Alleen de rijken en de elites profiteerden van de economische groei. De meesten moeten steeds harder werken alleen om hun status te handhaven. De meest benadeelden worden door een betuttelende en autoritaire verzorgingsstaat bestraft en met moraliserende praatjes over “rechten en plichten” geslachtofferd. Soss maakte de hoge barrières voor sociale verbeteringen pijnlijk duidelijk. De machtige elites zullen geen concessies doen: “Macht erkent niets zonder strijd”. De noodzaak om zowel de economie als de samenleving opnieuw te democratiseren, werd in zijn presentatie bijzonder duidelijk.

Roberto Gargarella, grondwetsgeleerde aan de Universiteit van Buenos Aires, besprak de constitutionele geschiedenis van Latijns-Amerika van de afgelopen 250 jaar. Hij concludeert dat de afkondiging van nieuwe politieke rechten weinig gevolgen zal hebben, als daar geen verandering van de sociale machtsverhoudingen aan gekoppeld is.

In de plenaire vergaderingen kon over enkele nieuwe, politiek getinte activiteiten met betrekking tot het basisinkomen verslag gedaan worden. Zo presenteerden Guy Standing en Renana Jhabvala nieuwe bevindingen uit de experimenten met een basisinkomen in een aantal dorpjes in India. Hier droeg de invoering van bescheiden overdrachten van contant geld bij aan de economische activering van de bewoners wat uitgesproken positieve gevolgen had voor de armen. Voor veel vrouwen, die gewend waren om zichzelf als “de vrouw van…” voor te stellen, bood de opening van een bankrekening op haar eigen naam een houvast om haar identiteit meer vorm te geven. Helaas waren er geen nieuwe meldingen over de praktijk van de projecten in Afrikaanse landen, waar in de afgelopen jaren ook met de introductie van contant-geld-overdrachten is geëxperimenteerd.

Vanuit Europa kon over de belevenissen met het (uiteindelijk mislukte) Europese burgerinitiatief voor een basisinkomen verteld worden. Hoewel het vereiste aantal handtekeningen toch niet gehaald werd, bleek na afloop van de campagne het basisinkomen in veel landen beter bekend. Met de oprichting van het nieuwe Europese netwerk UBI Europa (UBIE), zal de vorming van Europese netwerken van initiatieven voor het basisinkomen worden voortgezet. Dit netwerk werd in de algemene ledenvergadering door BIEN als regionale tak van BIEN erkend. De volgende vergadering van dit Europese netwerk is eind September 2014 in Athene. Internationale netwerken zijn essentieel, juist in Europa, als sociale verbeteringen doorgevoerd moeten worden.

Terwijl het Europees burgerinitiatief niet genoeg handtekeningen wist te verzamelen, kon Enno Schmidt melden dat het Zwitserse volksinitiatief er in geslaagd was om het basisinkomen toe te voegen aan de Zwitserse grondwet. In laatste instantie zal in een referendum over de invoering van het basisinkomen besloten worden. Ongeacht de kans op succes is dit een geweldige kans om het idee te promoten en te bevorderen.

Een nieuwe impuls komt ook uit de groep van jonge wetenschappers en activisten. Ze sloten zich in de marge van het congres aaneen tot het nieuwe Basic Income Global Youth Network (BIGYN; Mondiale Jongeren Netwerk voor een Basisinkomen).

De algemene ledenvergadering van BIEN moest ingekort worden. Dat lot trof ook een verzoek ondersteund door het Duitse Netwerk voor het Basisinkomen (Netzwerk Grundeinkommen) om de definitie van het basisinkomen in het BIEN statuut (“een inkomen onvoorwaardelijk toegekend aan allen op een individuele basis, zonder middelentest of werkvereiste”)[3] en daarmee de statutaire consensus van het BIEN-netwerk uit te breiden met een ander (vierde) criterium: het basisinkomen moet hoog genoeg zijn om een leven in waardigheid, alsmede sociale participatie mogelijk te maken.[4] Dit voorstel werd verdaagd.

Het volgende congres over het basisinkomen zal in 2016 in Seoul (Zuid Korea) plaatsvinden.

Zie voor meer informatie http://biencanada.ca/congress/. Hier zijn lopende het congres talloze artikelen gepubliceerd over de afzonderlijke presentaties op het congres.

Bron: Kort verslag van het BIEN congres 2014 door Ingmar Karnik en Robert Ulmer
https://www.grundeinkommen.de/10/07/2014/bien-2014-die-wirtschaft-re-demokratisieren.html

• [1] Letterlijk ‘ontgroei’ of afname van de groei; zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Degrowth
• [2] ECLAC; http://www.cepal.org/default.asp?idioma=IN
• [3] De oorspronkelijke formulering in paragraaf 1 van het BIEN statuut luidt: “an income unconditionally granted to all on an individual basis, without means test or work requirement“, http://www.basicincome.org/bien/pdf/BIEN_Statutes.pdf
• [4] “A UBI should be high enough to live in dignity and with full participation in society“.

Het bericht De Economie Opnieuw Democratiseren – verslag BIEN 2014 verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.