Dit is de achttiende aflevering van de feuilleton Brieven aan een Paralleluniversum van de Duitse schrijfster Petra Keup. De eerste verscheen op 8 oktober 2017. Sindsdien publiceer ik iedere zondagochtend een hoofdstuk uit deze roman. De brieven zijn geschreven door Maximiliane Wonder-Licht, een ‘klant’, en gericht aan Valentin Graumann, de directeur van een instantie, die ‘Hartz-IV’, zeg maar de Duitse sociale bijstand, uitkeert.
Betreft: “Oh,”
– volledig terneergeslagen
O, jij beste Valentijn,
Alles is weg …, dacht ik, toch accepteer ik je excuses. Ik dank je, dat je je voor mij hebt ingezet, dat je zogezegd uit de hogere sferen van je Dienst bent afgedaald naar de lagere regionen waar het handwerk, het verwerken van de aanvragen, wordt gedaan. Alleen om mij te helpen.
Ja, zo is mijn vrijheid waarachtig voor jou nog duur geworden. In plaats van de oorspronkelijke € 438,52 per maand, kost zij je nu 807,82 euro.
Waag het dus nooit weer om “klant” tegen mij te zeggen, want tenslotte heb ik je een prijsstijging van 46% afgepingeld. Kennelijk ben ik in de wieg gelegd voor een baan in het bedrijfsleven.
Je schrijft mij in je brief, waarin je je excuses aanbiedt, dat het je gekwetst heeft, dat ik je zie als een sloddervos in een chaotische tent. Geloof me, het was niet kwaad bedoeld. In den beginne heerste er, naar men zegt, ook chaos, maar na de oerknal, ontstond de aarde waarop wij beiden nu leven. Beschouw het daarom als een blijk van waardering voor je kwaliteiten.
Ook wil ik niet dat je geraakt wordt. Wordt iemand getroffen, bijvoorbeeld door een kogel uit een pistool, dan is hij dood, wordt hij geraakt door woorden, dan is zijn ijdelheid gekwetst. Beide brengen niemand verder. Nee, Valentijn, ik wil juist dat je geraakt wordt. Daarom schrijf ik je deze brieven zo zonder mededogen. Want pas nadat iemand echt getroffen is, huilt zijn hart en is hij bereid iets te veranderen. Dat is zogezegd een universele wet, dat geldt dus ook voor ambtenaren. Door deze regel kon ooit een Saulus tot een Paulus worden.[1]
Valentijn, omdat het toeval zich bij het indienen van mijn aanvraag als enige betrouwbare vriend heeft bewezen, heeft het mij een “bom” voor jou in handen gespeeld. Daarmee vergeleken zijn alle terroristen van deze wereld koorknapen.
Nu weent mijn hart en ik heb de grootste compassie met je. Valentijn, wij tweeën zitten nu in hetzelfde schuitje, omdat we niet behoren tot de generatie, die ik dadelijk aan je zal voorstellen en dat is op de één of andere manier niet grappig.
Sta mij toe uit deze literaire “bom” te citeren:
Want de Generatie Dom vormt op het werk een gevaar voor zichzelf en voor anderen. Bij het zien van de tsunami aan hersenlozen, die op ons afkomt, krijgen de mensen, die ons eigenlijk een baan zouden moeten geven, bij voorbaat koudwatervrees: in een recente studie waarschuwt het Institut der deutschen Wirtschaft voor ‘het gebrek aan vorming en de algemene zwakte van het menselijk kapitaal’, dat Duitsland voor ernstige problemen zal stellen.[2] [3]
In dit onderzoek komt dan ook het potentieel van een aardappelrepubliek, het gebrek aan scholing en de hete adem van het bedrijfsleven samen.
Uit: “Handbuch Total Factor Governance”
De waardigheid van de mens is … menselijk kapitaal en dan ook nog zwak en dom? Nou ja, concernmanagers brengen het er niet beter af, tenminste wat betreft stompzinnigheid en een tekort aan menselijkheid. Daarmee is ook hun waardigheid verloren, alleen beseffen zij het niet, omdat ze dollartekens in de ogen hebben. Stel je eens voor, dat ik tegen je zou zeggen: “Hé Valentijn, jij zwak menselijk kapitaal!” Wat denk je, zou je kans maken een aanklacht wegens smaad te winnen? Praat je zo over mensen als je hen respecteert?
Het geglobaliseerde bedrijfsleven waardeert zijn werknemers niet en dat leidt tot flinke problemen en ARGE Jobcenters.
Valentijn, nu weet ik hoe moeilijk het voor je moet zijn je dagelijks brood te verdienen. Dat jij je daarnaast dan ook nog bekommert om zo’n ‘veeleisende klant’ zoals ik, siert je mateloos. Neem daarom dit boek Generatie Dom. Hoe stom zijn wij eigenlijk? aan als een geschenk van mij.
Of je het nu als een eenvoudige omkoping van directeur Valentijn Graumann wil zien, zodat deze mij in de toekomst ook nog ter wille zal zijn, of als donatie voor de huisbibliotheek van je ARGE-dienst, of misschien als een geschenk voor de mens, die Valentijn Graumann elders is – het is jouw keuze. Lees het boek en je zult het met mij eens zijn:
Jij en ik hebben maar één kans – laten we hem goed gebruiken!
Zij groet je met een droevig hart,
Maximiliane Wonder-Licht
Een overzicht van alle gepubliceerde hoofdstukken is hier te vinden.
Vertaling: Florie Barnhoorn
Wordt vervolgd op zondag 11 februari 2018
1. Paulus was één van de vroege leiders van de christelijke kerk. In het Nieuwe Testament van de Bijbel, in het boek Handelingen (9: 1-31), wordt het verhaal over de bekering van Saulus-Paulus verteld. Wanneer Paulus op weg is naar Damascus om de christenen die daarheen gevlucht zijn gevangen te nemen en te doden, verschijnt Jezus in een visioen aan hem, waarop Paulus tot inkeer komt en zich bekeert tot het christendom. Velen menen dat Paulus voor zijn bekering Saulus heette.
2. Generation Doof. Wie blöd sind wir eigentlich? [Generatie Dom. Hoe stom zijn wij eigenlijk?] is een boek geschreven door Stefan Bonner en Anne Weiss. Op ironiserende wijze nemen de schrijvers hun leeftijdgenoten onder de loep. Zij behoren tot een generatie die zichzelf niet serieus neemt, maar door anderen wel altijd kritisch bekeken wordt (in 2008 verschenen bij Verlagsgruppe Lübbe GmbH & Co. KG, Bergisch Gladbach.) Het citaat is te vinden op bladzijde 104.
3. Institut der deutschen Wirtschaft (IW; Instituut voor het Duitse Bedrijfsleven te Keulen).
Het bericht Brieven aan een Paralleluniversum 18. “Oh, volledig terneergeslagen!” verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.