Brieven aan een Paralleluniversum. “O”, die willen spelen

paralleluniversum-spelen
Dit is de derde aflevering van de feuilleton Brieven aan een Paralleluniversum van de Duitse schrijfster Petra Keup. De eerste verscheen op 8 oktober 2017. Sindsdien publiceer ik iedere zondagochtend een hoofdstuk van deze roman. De brieven zijn geschreven door Maximiliane Wonder-Licht, een ‘klant’, en gericht aan Valentin Graumann, de directeur van een instantie, die ‘Hartz-IV’, zeg maar de Duitse sociale bijstand, uitkeert.

Betreft: “O”
– die doen niets, die willen alleen spelen

Zeer geachte heer Graumann,[1]

Ik heb bij uw ARGE-dienst, ook wel Jobcenter genoemd, een aanvraag moeten indienen. Uw medewerkers noemen me weliswaar “klant”, maar behandelen me als een kind dat om een gunst vraagt. Ze staan op betutteling en dwingen me het oude kinderspel “Stille Post” op.[2] Zij mogen het anders zien, het is immers hun dagelijks brood en dan wen je vroeger of later overal aan en vind je alles normaal. Maar wat mij betreft, is het nog steeds allemaal verachtelijke psychologische terreur, pesterij en spionage. Daarom wil ik mij graag een keer officieel beklagen over de rampzalige toestanden die onder uw bewind plaatsvinden.

Paralleluniversum-spelen Ik zal de gang van zaken voor u uit de doeken doen: Ik bespreek mijn aanvraag en alle bijzonderheden, die er eenvoudig niet in passen, met de medewerkster, die de aanvraag aanneemt. Die draagt alle papieren over aan de medewerkster, die de aanvraag voorbewerkt en fluistert haar in wat ik haar verteld heb. De medewerkster, die de aanvraag voorbewerkt, geeft de papieren door aan de medewerkster, die de aanvraag verwerkt en fluistert deze in, wat zij begrepen heeft, van dat wat de medewerkster, die de aanvraag in ontvangst neemt haar toefluisterde, van dat wat zij begrepen heeft, van wat ik heb gezegd. Tot slot moet dan de medewerkster, die de bezwaarschriften afhandelt de influisteringen terugvertalen en dat komt gegarandeerd niet meer overeen met wat ik gezegd heb.

Paralleluniversum-spelen Ik neem aan dat u, als directeur van een dergelijke dienst, waarschijnlijk eerder schaak zou spelen dan zo’n dom spel als “Stille Post”, nu ja, misschien een enkele keer als u dronken zou zijn. Ik schaak echter nooit, maar als ik iets zou moeten spelen, dan zou dat het uit China komende Go[3] zijn, een spel, waarbij zelfs de computer bakzeil haalt. U zult dus begrijpen dat tussen mij en uw medewerkers werelden op elkaar botsen.

Toch zou ik bij deze kinderachtigheden best nog clement kunnen zijn, als dit spel geen desastreuze invloed op mijn gezinsleven zou hebben en de lieve vrede in de familie niet aanzienlijk zou verstoren.

Natuurlijk weet u ook, misschien wel uit eigen ervaring, dat de huidige familieverhoudingen heel gevoelig liggen en dat het oude schema van “vader, moeder, kind,” alleen nog in de hoofden van naïeve, de realiteit ontkennende mensen bestaat. Daarom passen gezinnen ook gewoon niet meer in uw aanvraagformulieren, die blijkbaar door zulke wereldvreemde mensen zijn opgesteld.

Paralleluniversum-spelen Ik wil u eens zo aan mijn familie voorstellen: “Mijn dochter gaat op vakantie naar Griekenland met haar zus, de moeder van haar zus en de echtgenoot van de moeder. De vader van mijn dochter brengt de vakantie met zijn vrouw door aan de Oostzee. Mijn geliefde bezoekt zijn zoon in Luxemburg, die daar bij Deutsche Bank werkt, terwijl ik voor mijn broodnodige rust naar een eiland ga en wel helemaal alleen.

Geloof me, ik heb er alleszins begrip voor als u deze paragraaf nog een paar keer moet lezen om hem te begrijpen. Ik kan u de situatie ook zo uitleggen: We hebben het oorspronkelijke kerngezin, het gezin van de halfzus van mijn dochter, het gezin van de vader, de familie van de geliefde en nu bloeit er ook nog een ARGE-tak op.

Als uw medewerkers domweg onafgesproken de een of andere brief naar onze familie sturen, om gegevens te verzamelen en aanvragen te controleren, zou dat tot een domino-effect kunnen leiden. En domino is nu helemaal mijn spel niet. Als eerste moeder in deze kleine, succesvolle familiegroep moet ik dan namelijk al die omgevallen stenen weer rechtop zetten en de aangerichte ravage opruimen.

Paralleluniversum-spelenTemeer doordat uw medewerkers door alle overdreven aandacht de verdenking op zich laden, dat zij wat betreft wantrouwen en gegevensverzamelwoede, bepaalde autoriteiten in de DDR-tijd nog de loef afsteken.[4] Destijds probeerde men met alle denkbare middelen klassenvijanden op te sporen, tegenwoordig zijn het de “sociale parasieten”. Nou, als je deze woorden één keer op je tong proeft, klinkt “sociale parasieten” nog veel walgelijker dan klassenvijand. Nu heb ik met beide niets te maken, omdat ik ten eerste moeder ben in een avontuurlijk familiebedrijf en ten tweede kunstenaar, wat ook niet echt tot de meest saaie beroepen behoord. Ik heb daarom altijd genoeg te doen, wordt voor mijn werk betaald, maar ontvang helaas onvoldoende loon. Uw geld heb ik dus echt nodig, hoewel het beslist veel extra werk met zich meebrengt.
De klassenvijanden van de DDR waren jaren later de enige echte democraten van de DDR. Hoe zullen de “sociale parasieten” van nu over enkele jaren beoordeeld worden?

Paralleluniversum-spelenMisschien gaat het inderdaad zoals in het boek “Frederick” van Leo Lionni.[5] De muis Frederik laat de andere muizen voor hem zwoegen en zelf komt hij niet van zijn plaats. Ondertussen verzamelt hij onzichtbaar voor de werkmuizen woorden en kleuren van de zomer. Frederik weerstreeft het ongenoegen van zijn muizenfamilie en heel veel later, in hartje winter, is het Frederik, die in de donkere dagen licht brengt in het muizenhol, ze versiert met kleuren en hen allemaal verwarmd met zijn verhalen.

Ik ga ervan uit dat we de komende tijd vaker samen plezier zullen hebben en verblijf met vriendelijke groeten,

Maximiliane Wonder-Licht

Wordt vervolgd op zondag 29 oktober 2017

Een overzicht van alle gepubliceerde hoofdstukken is te vinden op: https://basisinkomen.nl/feuilleton-parallel-universum/


1. Het bijvoeglijk naamwoord ‘grau’ betekent volgens het woordenboek Duits-Nederlands (Het Spectrum, 2014) grijs, grauw; troosteloos; grau meliert grijzend; peper- en zoutkleurig.
2. “Stille Post” is een oud kinderspelletje. In een kring wordt fluisterend een boodschap doorgegeven. Het eindresultaat heeft weinig te maken met het oorspronkelijke bericht wat voor veel gelach zorgt.
3. Go is een van origine Oost-Aziatisch bordspel voor twee spelers. Het wordt door miljoenen beoefenaars gespeeld in het land van oorsprong, China, en de buurlanden Korea en Japan en daarbuiten. Meer informatie is hier te vinden.
4. Meer informatie over klassenvijanden van de DDR, zie onder andere hier en hier.
5. “Frederick” van Leo Lionni. De muis Frederik laat zijn familie zien dat er meer in het leven is dan zorgen voor basisbehoeften als voedsel, water en onderdak. Hier een recensie van het boek.

Het bericht Brieven aan een Paralleluniversum. “O”, die willen spelen verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Geplaatst in basisinkomen, obi.