Category Archives: obi

Brieven aan een Paralleluniversum 24. “Charade”

charade

 

Dit is de vier en twintigste aflevering van de feuilleton Brieven aan een Paralleluniversum van de Duitse schrijfster Petra Keup. De eerste verscheen op 8 oktober 2017. Sindsdien publiceer ik iedere zondagochtend een hoofdstuk uit deze roman. De brieven zijn geschreven door Maximiliane Wonder-Licht, een ‘klant’, en gericht aan Valentin Graumann, de directeur van een instantie, die ‘Hartz-IV’, zeg maar de Duitse sociale bijstand, uitkeert.

 

Charade

“When we played our charade[1]
we were like children posing,
playing at games, acting out names,
guessing the parts we played.
Oh, what a hit we made,
we came on next to closing;
Best on the bill,
lovers until love left the masquerade …”

(Titelsong van de Film „Charade“, Tekst & Muziek van Johnny Mercer & Henry Mancini)

Een overzicht van alle gepubliceerde hoofdstukken is hier te vinden.
Vertaling: Florie Barnhoorn

De slotaflevering volgt op zondag 25 maart 2018

charade 1. Volgens Van Dale betekent het woord ‘charade’ – schertsvertoning, poppenkast; lettergreepraadsel; een gezelschapsspel waarbij de deelnemers lettergrepen of een woord uitbeelden en de omstanders deze moeten raden.

De Nederlandse vertaling gaat ongeveer zo:

O, wat een vertoning!

“De dagen dat we onze woordraadsels speelden
waren we als kinderen, die zich voordeden
als woorden, woorden uitbeelden, woordspelletjes
raden bij de rollen die we speelden.
Oh, wat hadden we een succes,
we dansten door tot sluitingstijd;
De sterren van het programma,
liefhebbers tot de liefde de voorstelling verliet …”

Zie voor een bespreking van de film hier en de gezongen tekst hier.

Het bericht Brieven aan een Paralleluniversum 24. “Charade” verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Hoe moet het basisinkomen betaald worden?

simpel systeem

 

 

Hoe moet het basisinkomen betaald worden? Dat is niet in een paar woorden uit te leggen, zegt Joop Böhm, voer een simpel systeem in, zoals een universeel basisinkomen, verdeel de lasten eerlijk en laat ook burgers profiteren van de Europese geldverruiming.

 

 

  • Breng niet langer mensen in geldnood om ze er dan met behulp van veel geld weer uit te helpen. Neen, je kunt beter mensen geld geven zodat ze niet in nood komen.  Voor een deel betaalt het UBI zichzelf: Minder kosten wegens armoedebestrijding en criminaliteit, minder bureaucratie, betere volksgezondheid en opbloei van de economie door toename van de koopkracht!
  • De automatisering bespaart het bedrijfsleven enorm veel geld. De overheid had niet de bedrijfswinsten lager, maar juist hoger moeten gaan belasten. Het bedrijfsleven is er voor de bevolking, niet andersom!
  • Door te lobbyen zijn er allerlei regelingen gekomen die groepen mensen, zoals beleggers en ondernemers, extra voordeel geven. In een democratie zou men juist de zwakkeren in de samenleving extra moeten ondersteunen!
  • Mensen met een hoog inkomen betalen relatief minder aan belasting en kosten van levensonderhoud dan mensen met een laag inkomen. De overheid moet zorgen voor een eerlijker verdeling!
  • En dan is er nog de mogelijkheid van Kwantitatieve Verruiming of Quantitative Easing for People, kortweg QE4People. De ECB heeft lange tijd extra euro’s uitgegeven om effecten e.d. op te kopen. Nu gaan er stemmen op om dit middel te gebruiken om te investeren in een UBI.[1], [2]

 

Maar ik zou het laten bij: Een Universeel Basisinkomen is gewoon wat mensen nodig hebben om van te kunnen leven! Een oproep voor steun aan de beweging voor Quantitative Easing gaat hierbij. Zie de noten hieronder.

Joop Böhm,
Amersfoort, 14 maart 2018

1. Sinds maart 2015 heeft de Europese Centrale Bank (ECB) meer dan 1800 miljard euro’s gecreëerd – een bedrag groter dan het Bruto Binnenlands Produkt van Spanje. Dit noemen economen Kwantitatieve Verruiming (geldverruiming), Quantitative Easing of QE. De ECB gebruikt het meeste van dit geld om financiële producten op te kopen van investeerders, banken en pensioenfondsen, waardoor de eigenaren van deze bezittingen nog rijker worden. Een deel van dit geld wordt zelfs gebruikt om enkele van de meest asociale en vervuilende multinationale bedrijven te financieren. Er is echter een alternatief. In plaats van financiële markten te overvoeren met geld of het aan bedrijven te geven zou de ECB het geld ook in de Europese economie kunnen steken, zodat het voor alle EU-burgers werkt. Bijvoorbeeld door duurzame investeringen te financieren, zoals woningbouw of simpelweg iedere EU-burger 1000 euro per maand te geven. Een idee waar een groot deel van de bevolking achter staat! (Stan Jourdan, Head of Positive Money Europe, persoonlijke email)

2. Hier een korte video, die laat zien wat Quantitative Easing is. De beweging – onder de (nieuwe) naam Positive Money Europe – groeit, doe mee op Facebook en Twitter!

Het bericht Hoe moet het basisinkomen betaald worden? verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Reactie op Daniel Zamora over ‘Het basisinkomen: genese van een neoliberaal idee’

Uit België komt vaak een stevig geluid uit de linkerhoek met als strekking dat basisinkomen een valkuil is waar de neoliberalen ons graag in willen laten trappen. Peter van Hoesel laat zien dat dit een eenzijdige en beperkte zienswijze is.

In september 2017 verscheen een artikel van Daniel Zamora met als titel Het basisinkomen: genese van een neoliberaal idee in het Tijdschrift Lava.
Het artikel is een bewerking van een hoofdstuk uit het boek van Alaluf Mateo en Daniel Zamora  Contre l’allocation universelle (ook downloadbaar als PDF via Academia).

De strekking van het artikel is dat je moet oppassen met het basisinkomen omdat het eigenlijk uit de neoliberale hoek komt. De auteur ziet het basisinkomen niet als een mooie brug tussen de socialisten en liberalen, maar als een neoliberale list waarmee de verworvenheden van de sociale heilstaat kunnen worden aangepakt.
Ik wil ingaan op de argumenten waarmee de auteur zijn betoog onderbouwt. Niet om te laten zien dat het allemaal onzin zou zijn, maar omdat het een tamelijk eenzijdige benadering is die niet recht doet aan de verdiensten die een basisinkomen kan hebben voor zowel socialisten als liberalen.

Zamora betoogt dat voorstanders van het basisinkomen zich beroepen op Thomas More plus nog wat auteurs die eeuwen geleden al pleitten voor een basisinkomen en meer recent op ervaringen in sommige ontwikkelingslanden, maar dat dit totaal niet te vergelijken is met moderne verzorgingsstaten met al hun verworvenheden. In relatief primitieve landen kan een klein basisinkomen zegenrijk zijn, maar daar zitten we in ons soort landen niet op te wachten. Het geeft volgens hem dan ook geen pas zich daarop te beroepen.

De auteur heeft wel een punt, maar volgens mij toont hij daarmee niet aan dat een modern beroep op een basisinkomen misplaatst zou zijn omdat dit vanwege bestaande sociale voorzieningen, cao’s e.d. onnodig zou zijn. Zo gaat hij voorbij aan allerlei artefacten en neveneffecten van het bestaande systeem, zoals diverse armoedevallen, regels die het vinden van werk belemmeren, dure onoverzichtelijke bureaucratie, vele gemiste kansen bij werkzoekenden en werkgevers om elkaar te treffen, tweedeling op de arbeidsmarkt. Zulke onwenselijke effecten kunnen met een basisinkomen worden vermeden.
Het viel me trouwens op dat hij bij het bespreken van negatieve IB (hij noemt als voorbeeld het Canadese Mincome-project) totaal niet ingaat op het verschijnsel armoedeval, maar dit terzijde.

Hij gaat ook voorbij aan de positieve bijdrage die het basisinkomen kan hebben aan:

  • het vermijden van hoge werkdruk,
  • terugdringen van overbodige arbeid en criminaliteit,
  • ruimte voor vrijwilligerswerk,
  • terugdringen ziekteverzuim,
  • meer werksatisfactie en hogere productiviteit,
  • levenslang leren,
  • een hoger niveau van welzijn.

Als historische of geografische observatie klopt wat hij aanvoert wel, maar daarmee laat hij volgens mij alleen maar zien dat een basisinkomen in ontwikkelde landen niet vergelijkbaar kan zijn met een basisinkomen in weinig ontwikkelde landen.

De auteur meent verder dat de roep om een basisinkomen de bijl legt aan de wortels van onze moderne verzorgingsstaat. Hij verdenkt voorstanders ervan niet alleen uit te zijn op het afschaffen van alle bestaande sociale zekerheid en van het arbeidsrecht, maar ook van het volledig privatiseren van collectieve diensten zoals onderwijs en zorg, waardoor dit onbetaalbaar wordt voor mensen met alleen een basisinkomen.

Wat betreft de bestaande sociale zekerheid is wat mij betreft te hopen dat hij gelijk heeft, want dat systeem is werkelijk verschrikkelijk, vooral ook voor degenen die ervan afhankelijk zijn.
Het is overigens wel zo, dat afschaffing van de bestaande sociale zekerheid alleen zou kunnen wanneer het basisinkomen hoog genoeg is. Op dat punt heeft de auteur natuurlijk gelijk. Een ministelsel zou voor de huidige uitkeringsgerechtigden negatief uitpakken.

Wat betreft het arbeidsrecht kan hij ook wel gelijk hebben, maar daar zijn twee kanttekeningen bij te plaatsen. Werkgevers zullen juist bij laagbetaald werk hun best moeten doen mensen te interesseren voor het werk dat zij bieden, waardoor laagbetaalden er per saldo vermoedelijk op vooruit gaan. Verder zal er in de meeste sectoren nog steeds behoefte zijn om cao’s af te spreken, ook aan de kant van werkgevers, misschien juist wanneer cao’s niet langer verbindend worden verklaard.

Wat betreft zijn verdenking m.b.t. de privatisering van onderwijs en zorg, schiet de auteur volgens mij zijn doel voorbij. Invoeren van een basisinkomen om dit vervolgens voor een belangrijk deel weer in te moeten leveren voor betaling van publieke diensten heeft op voorhand geen enkele zin en vergroot zelfs de inkomensongelijkheid, terwijl het basisinkomen onder meer bedoeld is om die ongelijkheid juist te verkleinen. Geen enkele voorstander bepleit zoiets, liberaal of niet.
Je moet wel heel wantrouwend zijn om hier een complot te vermoeden. Maar zelfs als er zo’n complot zou bestaan bij een kleine groep neoliberalen is het wat mij betreft ondenkbaar dat zoiets erdoor zou komen. De overgrote meerderheid van de samenleving zou dat niet pikken.

Financiering van het basisinkomen is trouwens goed mogelijk zonder bezuinigingen op essentiële voorzieningen als onderwijs en zorg. Er is daarnaast heel wat overheidsbeleid waarop juist prima bezuinigd kan worden, zoals overbodige bureaucratie (bv. bij politie, zorg, gemeenten), subsidies voor het bedrijfsleven, veiligheidsbeleid (bv. via legalisering softdrugs), en natuurlijk de huidige sociale zekerheid.

Het lijkt erop dat de auteur niet graag afscheid neemt van het bestaande systeem van sociale zekerheid in ontwikkelde landen, net als trouwens de meeste politieke partijen in Nederland. Alleen de Partij voor de Dieren en Groen Links tonen de enige durf op dit gebied, zij zijn dan ook de meest uitgesproken voorstanders van een basisinkomen. Kijkend naar deze twee partijen kun je in Nederland moeilijk spreken van een neoliberaal complot.

De auteur betoogt voorts dat het basisinkomen misschien goed is voor het bieden van gelijke kansen, maar dat het geen effect heeft op de steeds grotere verschillen tussen arm en rijk. Hij zegt het niet met zoveel woorden, maar hij is wellicht bang dat het basisinkomen al gauw zal verdwijnen in de zakken van de rijken.
Dit is zeker een aandachtspunt. Alleen al prijsverhogingen in supermarkten kunnen ervoor zorgen dat het basisinkomen geleidelijk aan weer verdampt, terwijl de betreffende aandeelhouders dit geld vervolgens binnen kunnen harken. Het is dan ook zaak het basisinkomen zo vorm te geven dat prijsinflatie zoveel mogelijk wordt bestreden. Het basisinkomen dient te functioneren als harde ondergrens van de inkomensverdeling. Daarmee is er vooral aan de onderkant sprake van de nodige nivellering, terwijl tevens wordt voorkomen dat het basisinkomen zal ontaarden in enigerlei denivellering aan de bovenkant.

Het basisinkomen moet overigens niet worden beschouwd als het belangrijkste instrument waarmee de inkomensverdeling minder scheef wordt gemaakt. Daarvoor zal je diverse andere maatregelen moeten nemen, zoals afschaffen van speculatieve handel, inkomen uit vermogen even hoog belasten als inkomen uit arbeid, aanpakken van belastingontwijking e.d.

Ook mag het basinkomen niet worden beschouwd als een panacee voor alle maatschappelijke problemen in ontwikkelde landen. Aan de andere kant moeten de gunstige effecten van het basisinkomen ook weer niet worden onderschat. Per saldo kan het basisinkomen op diverse gebieden een positieve bijdrage leveren, mits er wordt gezorgd voor een goede afstemming met alle relevante beleidsdomeinen.

Tenslotte pleit de auteur in meerdere passages voor het overeind houden van de collectieve sector en het terugdringen van de marktsector. Hij vreest dat het basisinkomen een glijbaan betekent in omgekeerde richting. Het is mij niet duidelijk geworden waarop hij dat baseert, anders dan zijn angst voor eerdergenoemd complot van neoliberalen.

Volgens mij betekent een basisinkomen in de eerste plaats juist het versterken van de collectieve sector, omdat de staat dit linksom of rechtsom zal moeten financieren. Het betekent hopelijk ook dat de markt er beter door gaat functioneren, bijvoorbeeld via productiviteitsverbetering. En het zou mooi zijn als ook de collectieve sector er beter door gaat functioneren, bijvoorbeeld via vermindering van de bureaucratie.
Er wordt aldus een nieuw evenwicht mogelijk gemaakt tussen markt en overheid, waarbij het basisinkomen voor beide sectoren als platform functioneert.

Peter van Hoesel, maart 2018
Illustratie creative commons pitfall trap
Dit bericht is eerder geplaatst op de website van het NPI
Zie ook dit genuanceerde Engelstalige betoog: Universal Basic Income – A Not so Radical History

Het bericht Reactie op Daniel Zamora over ‘Het basisinkomen: genese van een neoliberaal idee’ verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Bezwaren basisinkomen – 1b : Waarden en mensbeeld

Mensen willen zelf altijd iets meer dan ze bij een ander zien, dat betekent dat ze een ander geen basisinkomen zullen gunnen.
Er is een groep free-riders, onaangepasten of asocialen en die zal groeien als er basisinkomen voor iedereen is.
Velen ergeren zich aan het gedrag van free-riders, profiteurs en asocialen. Zij zijn geen basisinkomen waard en dat is de doodslag voor de acceptatie er van. 

In het kader van het project basisinkomen van het NPI werk ik aan een verzameling bezwaren tegen het basisinkomen. Ik heb er circa 70 verzameld en gerubriceerd in 12 thema’s, zie  Bezwaren en weerstanden tegen het basisinkomen en de invoering daarvan.

Iedereen wordt van harte uitgenodigd deze bezwaren aan te vullen, ook de toelichting daarbij en uiteraard de weerlegging of relativering.

Dit bericht bevat een tweede aanvulling bij het thema Waarden en mensbeeld, zie hier de eerste aflevering en hier de eerste aanvulling.

Uitwerking

Mensen willen zelf altijd iets meer dan ze bij een ander zien, dat betekent dat ze een ander geen basisinkomen zullen gunnen.

Toelichting
Jaloers gedrag is veel voorkomt bij mensen (en zelfs bij dieren) , dat maar in beperkte mate beheerst kan worden door meer altruïstische beschaafde vernislaagjes.

Weerlegging
Dat mensen iets willen hebben dat een ander wel heeft maar zij zelf niet, is een niet te ontkennen verschijnsel. Dat is tot op zekere hoogte te voorkomen door te zorgen dat iedereen ‘genoeg’ heeft, maar daarmee wordt jaloezie niet voorkomen. Basisinkomen zal deze gevoelens niet kunnen voorkomen, maar zonder basisinkomen zullen ze er evengoed zijn. Een basisinkomen dat voldoende is om in de levensbehoeften te voorzien, zal wel de echte armoede verkleinen en daarmee minder uit lokken tot actie om bij anderen te halen wat ze niet zelf hebben of kunnen krijgen.
Basisinkomen maakt het gemakkelijke om een acceptabel plek in de sociale rangorde te krijgen.

Er is een groep free-riders, onaangepasten of asocialen en die zal groeien als er basisinkomen voor iedereen komt.

Toelichting
Iedereen kent wel iemand die op geen enkele manier wil of kan bijdragen aan de maatschappij.  Types die ook met een basisinkomen echt niet nuttig vrijwilligerswerk gaan doen. Die zich niet beschaafd aan een moestuintje, vrienden, hobby of mantelzorg wijden.  Zo’n persoon is voor de mensen die hem  of haar uit de eerste, tweede of zoveelste hand kennen een uiterst krachtig argument tegen het basisinkomen.

Weerlegging
Deze ergernis is begrijpelijk maar het is jammer om die leidend te laten worden voor onze houding.

Want natuurlijk is het voor iedereen veel goedkoper en kost het veel minder negatieve energie om zo’n hopeloos geval in zijn sop te laten gaar koken.
Het is nuttig de emoties rond deze ergernis onderscheiden en de feiten te duiden.
Het aantal echte uitkeringsfraudeurs bedraagt hooguit een paar procent, zowel in Nederland als in de landen om de buurt. Dat is dus heel weinig. Ieder zinnig persoon die er redelijk naar kijkt zou tekenen voor zo’n foutenmarge.  En het is ook nog maar de vraag of dat percentage helemaal als oneigenlijk gebruik te beschouwen is.
Als we eenmaal accepteren dat  een kleine groep niet nuttig kan of wil zijn voor de maatschappij, en dat het verloren energie is om te proberen ze te veranderen, dan snapt iedereen vanzelf dat ook bij die mensen een basisinkomen verreweg de efficiëntste optie is. Als we ons maar over die krachtige gevoelens, die boze verontwaardiging en  jaloezie heen kunnen zetten.
Met circa 2% van de beroepsbevolking is niets aan te vangen, dat is al decennialang bekend. Welk beleid je er ook op loslaat, het helpt helemaal niets. We noemen met een oneerbiedige term ook wel het arbeidsmarktresidu. Een beschaafde samenleving zal ook die groep altijd financieel moeten ondersteunen, onder welk tem dan ook!
Het basisinkomen heeft als voordeel dat het geen bijkomende bureaucratische kosten met zich meebrengt.

Velen ergeren zich aan het gedrag van free-riders, profiteurs en asocialen. Zij zijn geen basisinkomen waard en dat is de doodslag voor de acceptatie er van.

Toelichting
Dat er altijd free-riders of asocialen zijn is waarschijnlijk niet te vermijden. Maar het gaat te ver hun gedrag te faciliteren met basisinkomen waar helemaal niets tegenover staat. Als je het toch verschaft, nodigt dat anderen uit tot hetzelfde slechte gedrag.

Weerlegging
Er zijn altijd mensen geweest (en die zullen er altijd blijven) die kans zien om te profiteren van de vruchten van de aarde en de inspanningen van anderen, zonder zelf actief bij te dragen aan het in stand houden van de maatschappij. Soms vinden we dat prima, zoals bij kinderen en ouderen.
Ook van  mensen met veel geld (hoe dan ook verkregen) accepteren we dat. Maar van anderen lijken we wederkerigheid te eisen en zijn we bereid zware middelen van controle en  sanctie in te zetten om misstanden te voorkomen.
Het zou veel beter zijn daar over heen te stappen en deze beperkte groep voor lief te nemen.

De essentie van het basisinkomen is dat het zonder enig moreel, economisch of maatschappelijk onderscheid wordt toegekend. Iemand die geen zin heeft om ervoor te werken krijgt het dus ook, en dat wekt bij velen inderdaad de nodige weerzin.
De gedachte dat het huidige systeem mensen aanzet tot nuttige arbeid berust op diverse onjuiste veronderstellingen. Van een basisinkomen mag worden verwacht dat per saldo meer mensen aan de slag gaan dan nu het geval is, of een opleiding volgen dan wel een nuttig maatschappelijk doel om zich voor in te zetten.
Wellicht kan de naaste omgeving een beroep op hen doen zich actief te participeren in hun omgeving. Het kan ook zijn dat specifieke programma’s nodig zijn een deel van deze mensen te steunen. Maar het levert heel veel ongewenste neveneffecten op als dat gebeurt door of namens de overheid via financiële sancties, bijvoorbeeld door hen een uitkering of een basisinkomen te onthouden.

Uitleg

Dit is een onderdeel van een (project om te komen tot een) overzicht van bezwaren en weerstanden tegen het basisinkomen en de invoering daarvan. Zie de hoofdpagina op de NPI-site.

Eerder verschenen op de VBI-site de volgende onderdelen:

Overzicht op deze site: https://basisinkomen.nl/bezwaren-basisinkomen-overzicht/

Reyer Brons, 13-3-2018

Het bericht Bezwaren basisinkomen – 1b : Waarden en mensbeeld verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Brieven aan een Paralleluniversum 23. “O – Help!”

Help!

 

Dit is de drie en twintigste aflevering van de feuilleton Brieven aan een Paralleluniversum van de Duitse schrijfster Petra Keup. De eerste verscheen op 8 oktober 2017. Sindsdien publiceer ik iedere zondagochtend een hoofdstuk uit deze roman. De brieven zijn geschreven door Maximiliane Wonder-Licht, een ‘klant’, en gericht aan Valentin Graumann, de directeur van een instantie, die ‘Hartz-IV’, zeg maar de Duitse sociale bijstand, uitkeert.

“Oh, help!”

 

Help! De meest aangename openbare ruimte van onze stad O is voor velen het stoom- of wellnessbad, maar bovenal is dat het attractiebad. Aan de verleiding om op deze plek handelingen ter ontspanning uit te voeren, kan een burger van stad O geen weerstand bieden.

In het kruidenstoombad zagen zij elkander nog niet, vermoedden elkaars aanwezigheid niet. Twee parallelle universa nog door nevel barmhartig versluiert.

Maar bij het Banja-ritueel staan ze dan des te onverwachter tegenover elkaar – precies zoals God ze geschapen heeft.[1]

Valentijn was voor het eerst, sinds hij Maximiliane kende, heel blij dat er geen bureau tussen hen in stond, want de naakte feiten aan beide zijden zouden dan in de documenten en in de huiscomputer van zijn ARGE-dienst immers tot onbeheersbare verwarringen geleid hebben. Zo precies wilde zijn ARGE het toch ook niet weten. Bovendien was hij ook maar een man en een bureau zou het wonderbaarlijke schouwspel wellicht in de weg gestaan hebben.

Een genotvol gekreund “O” was van beiden te vernemen, want het werd heet, zeer heet zelfs. De thermometer stond op 90 graden, ze sloegen zich met berkentakken tot ze rood waren, ze stortten zich met doodsverachting in het ijsbekken. Ter afsluiting bood men hen een wodka aan en uiteindelijk lagen ze heel vredig op het waterbed. Met een glimlach ontspanden ze zich en beiden gaven zich over aan dromen over een betere toekomst.

Misschien ging Valentijn Graumann een wondermooi licht op, misschien realiseerde Maximiliane Wonder-Licht zich dat achter een grijze, troosteloze man ook een droomman schuil kan gaan …

PS : O, hoe verleidelijk! O, wat bedrieglijk!

Help! Of Maximiliane en Valentijn hun schermutselingen in de toekomst blijven uitvechten op kantoor of dat ze deze naar de dansvloer verleggen, om zo in een paar jaar de kampioenstitel in Tango Argentino te winnen, of zij samen de tragikomedie naar hun thuisomgeving verplaatsen en gelukkig worden in een hulpbehoeftig bijstandsgezin of op een dag toch maar met stille trom uit elkaar gaan, laat de schrijfster aan de fantasie van de lezer over.[2]

Misschien staat het ook in de sterren geschreven.

Een overzicht van alle gepubliceerde hoofdstukken is hier te vinden.
Vertaling: Florie Barnhoorn

Wordt vervolgd op zondag 18 maart 2018

1. Het Banja-saunaritueel is een oude Russische traditie waarbij de deelnemers zichzelf of elkaar met berkentwijgen slaan om de bloedcirculatie te stimuleren. Hier een voorbeeld op YouTube.↩
2. Hier een YouTube filmpje met de Duitse finalisten van Tango Argentino 2011 Torsten Thiele en Viktoria Baumann. ↩

Het bericht Brieven aan een Paralleluniversum 23. “O – Help!” verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Wat u zegt: Bijstand is niet meer van deze tijd!

inkomstenbelasting

 

 

Een nieuwe Joop! Vandaag veegt hij de vloer aan met het verplichte vrijwilligerswerk in de Bijstand. Een Universeel Basisinkomen is wat mensen nodig hebben. Hoe dat betaald gaat worden? Uit de Inkomstenbelasting!

 

De kwestie
Het verplichten van mensen tot onbetaalde maatschappelijk nuttige activiteiten, zoals de Participatiewet vereist, is niet meer van deze tijd. Mensen in de bijstand verkeren in mensonwaardige omstandigheden. Bovendien gaat bijstand gepaard met onnodig veel bureaucratie. Het is geldverkwisting en peperduur! Door tegenprestaties af te dwingen wordt dat alleen maar erger.

 

Gelukkig is er een oplossing:

Universeel Basisinkomen (UBI)
Voor mensen die deel uitmaken van onze samenleving dient op zo kort mogelijke termijn een Universeel Basisinkomen (UBI) te worden ingevoerd dat hoog genoeg is voor een onbekommerd bestaan. Als tegenprestatie dienen mensen zich te houden aan de wetten die hier gelden.

Herziening belastingstelsel
Met een vlaktaks inkomstenbelasting (bijv. 40%) plus een topbelasting (bijv.30% op inkomsten boven modaal), gecombineerd met een forse belasting op vermogen, kan deze simpele en rechtvaardige vereenvoudiging gestalte worden gegeven.

Herziening pensioenstelsel
Maar ook het pensioenstelsel moet op de schop! Door een universeel staatspensioen in te voeren, kunnen de pensioenfondsen opgeheven worden. Het pensioenvermogen, compleet met opgebouwde rechten en verplichtingen, zou door de overheid kunnen worden overgenomen.

Betaald uit: Inkomstenbelasting
De uitkeringen kunnen dan gebaseerd worden op de betaalde inkomstenbelasting.
Interessant daarbij is dat belastingontwijking dan niet meer loont, omdat minder inkomstenbelasting een lager pensioen zal opleveren. Desgewenst kan nog bepaald worden dat werkgevers ook nog pensioenpremie gaan bijdragen.

Een dergelijk staatspensioen maakt geen onderscheid naar leeftijd, flexibiliteit of hoogte van de marktrente; noch of men zzp’er is of een vaste baan heeft, of inkomsten heeft uit beleggingen. Het bedrag aan inkomstenbelasting dat betaald is, daar draait het dan om.

Joop Böhm
Amersfoort, 8 maart 2018.

Het bericht Wat u zegt: Bijstand is niet meer van deze tijd! verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

BasicIncomeCoin-NL, een blockchain als basisinkomen?

Een ideale (maar ook utopische) blockchain fungeert als een non-profit organisatie die zijn winsten uitkeert aan de mensen.  Dit kunnen we als dividend zien in onze huidige maatschappij met aandelen, een soort bestaansgeld, waarbij iedereen die deel uitmaakt van het systeem evenveel krijgt ongeacht je tegoeden op je rekening.

In het kader van de reeks over basisinkomen en blockchain deze keer een schets van een blockchain die buiten de overheid om functioneert. Werknaam BasicIncomeCoin-NL (BIC-NL).


Blockchain: mogelijkheden en valkuilen.

We hebben een grote toename van blockchains gezien in 2017 en dit zal in 2018 waarschijnlijk doorgaan mede vanwege de voordelen die het met zich meebrengt qua veiligheid. Een blockchain is immers na creatie (haast) niet te manipuleren, is openbaar én verlaagt de kosten op diverse vlakken. Dit laatste klopt echter niet altijd, zie het enorme energie verbruik dat nodig is om slechts 1 Bitcoin transactie te voltooien!
Een valkuil met een blockchain als basisinkomen is dit punt: gaat het niet teveel energie kosten als iedereen mee gaat doen?

Dit hangt dan meteen samen met de keus die we maken voor deze BIC-NL: POS, POW of POI. Zie voor uitleg van deze begrippen hieronder.
De welbekende Bitcoin met mega transactie kosten en mega veel stroomverbruik door het POW-concept is voor een dergelijk systeem ondenkbaar en onrealistisch. We kunnen immers niet verwachten dat we zonder consequenties op alle koude plekken ter aarde blockchainfarms kunnen plaatsen, de poolkappen zijn al aan het smelten en meer warmte betekend automatisch minder ijs.
Gelukkig zijn er ook andere mogelijkheden zoals POS en POI waarbij computers niet alle transacties hoeven te berekenen maar slechts het grootboek bijhouden ter controle. Dit is ook waardoor een blockchain onhackbaar word. Tenzij je alle computers op de blockchain weet te manipuleren en dat is haast onmogelijk.

Er zijn diverse manieren om een blockchain als basisinkomen in te richten. Mijn favoriete en meteen de meest utopische is een blockchain die feitelijk fungeert als een shared-profit organisatie die zijn winsten uitkeert aan de mensen. Dit zouden we als dividend kunnen zien in onze huidige maatschappij met aandelen, waarbij echter iedereen die deel uitmaakt van het systeem evenveel krijgt ongeacht je tegoeden op je rekening. Een soort bestaansgeld.

Net als ieder ander bedrijf gaat deze blockchain diensten en/of producten leveren. Tevens zijn overnames van andere bedrijven niet uitgesloten om zo een gezonde groei te handhaven. Een mooi voorbeeld hiervan is het deprivatiseren van nutsbedrijven en deze winsten vervolgens uit te keren aan iedereen door de nutsbedrijven financieel-administratief  via een blockchain te laten draaien en zo hun bijdrage leveren aan een socialere maatschappij. Daarbij kunnen mensen dan werk doen waar ze voldoening van krijgen i.p.v alsmaar het grote geld te achtervolgen en wellicht nooit echt gelukkig worden. Geld maakt immers niet gelukkig het is alleen gemakkelijk als je het hebt.

 

Een korte uitleg over POW-POS-POI
Zie voor een iets uitgebreider uitleg Wat is het verschil tussen PoW, PoS en PoI?

Proof Of Work (POW)

Bij dit concept kunnen miners munten verdienen door moeilijke berekeningen op te lossen met kostbare computerapparatuur, dit wordt minen genoemd. Miners ontvangen munten van de desbetreffende cryptomunt (zoals bijvoorbeeld de Bitcoin) wanneer zij een puzzel oplossen. Daarnaast controleren en verifiëren miners ook de transacties die gedaan worden. De transactiekosten die mensen betalen om deze transacties uit te voeren gaan naar de miners als vergoeding voor hun werkzaamheden. Doordat de miners intensief werk leveren om berekeningen uit te voeren, transacties te controleren en deze te verifiëren, wordt er gesproken van de Proof-of-Work methode.

Proof Of Stake (POS)

Je koopt of krijgt munten van de desbetreffende cryptomunt en houdt ze in je balans. Je kunt ervoor kiezen om deze munten in je stakebalans te plaatsen, zodat je kunt gaan beginnen met staken. Hoe meer munten je hebt en hoe langer je ze in je stakebalans hebt staan, hoe meer munten je zult verdienen. Dit is meteen een grote nadeel gezien het feit dat rijken wellicht veel munten zullen bewaren om meer munten te krijgen i.p.v gebruik te maken van de munt als betaalmiddel.

Proof of Importance (POI)

Hier werkt een algoritme waarbij iedere aangesloten computer de blockchain in de gaten houdt. Wanneer geconstateerd word dat er geld wordt overgemaakt, dan zal de computer dit vertellen aan alle andere computers die het stuk voor stuk ook weer doorvertellen. Zodra iedere computer het weet en akkoord geeft, zal de transactie worden opgenomen in de blockchain. De aangesloten computers die dit proces faciliteren hebben de kans om hier geld voor te ontvangen. Hoe hoger de reputatie van een computer, hoe meer geld verdiend kan worden. Dit wordt harvesting genoemd. Je reputatie stijgt wanneer je veel munten hebt geïnvesteerd en vaak aankopen doet. Ook is dit afhankelijk van naar wat voor accounts je deze trades maakt. Hoe beter de reputatie van het account waarmee je handelt, hoe sneller je reputatie stijgt.
Dat betekent dus ook dat een overheid die de munt erkent en er actief gebruik van maakt, snel een serieuze deelnemer met een hoge reputatie kan worden.

 

Bestaande munten voor basisinkomen: Mannabase & Swiftdemand

Twee voorbeelden van blockchains die nu al een gratis extra inkomen bieden zijn  Mannabase en Swiftdemand.
Beiden willen een basisinkomen creëren,  maar er zijn meteen diverse verschillen merkbaar.
Scott Santens noemt in een recent artikel over Mannabase ook Swiftdemand,  Solidar, Duniter, Circles, UBU, Cicada, Intercoin, Greshm en DUBI zonder daar verder op in te gaan.

Mannabase is een munt die  gemined kan worden via het Proof of Work concept waarbij veel processorkracht nodig is, Dus rijst meteen de ecologische vraag of dit wel zo verstandig is aangezien er steeds minder munten op de markt komen terwijl er steeds meer gebruik van gemaakt gaat worden waardoor je steeds minder manna krijgt terwijl de energievraag stijgt.
Dit is dan ook meteen de kracht van Swiftdemand waarbij Proof of Stake gehanteerd word en zo de energie kosten laag gehouden worden.
Daarnaast dit zijn nog meer significante verschillen.  Mannabase is  daadwerkelijk een bedrijf dat diensten levert op non-profit basis.
Swiftdemand voert alleen een munt die een valuta levert met een bijbehorend platform waar iedereen zijn diensten aan kan leveren in ruil voor swifts en iedere gebruiker swifts kan declareren per dag.

Een vraag bij een private blockchain is meteen wat de garantie is of deze blijft bestaan. Een eigenaar zou zomaar de stekker eruit kunnen trekken waardoor mensen wellicht benadeeld worden omdat hun inkomsten vervlogen zijn.
Een autonome blockchain zou wellicht een oplossing kunnen bieden waarbij zowel particulieren als bedrijven die zich aansluiten stemrecht krijgen. Zo creëren we een orgaan dat autonoom kan bestaan waarvan iedereen eigenaar is én iedereen iets over te zeggen heeft.
Volledig autonoom is het echter niet want dat is haast onmogelijk. We zullen stemmen op een raad van bestuur voor de bedrijfsvoering en niet zozeer over ieder onderwerp apart.
Dat is het model dat Mannabase gaat hanteren. Nadat het compleet draait geven de oprichters het als ware uit handen en kan iedereen stemmen wie verantwoordelijk moet zijn voor de bedrijfsvoering.

 

Ontwerp van  een BIC-NL als ondersteuning van basisinkomen voor iedereen?

Hoe zou een munt kunnen helpen bij het ondersteunen van een basisinkomen?
Als eerste zou een nieuw concept opgezet moeten worden: Proof Of Existence (POE).
POE als variant op POI (Proof of Importance) zou een mooi uitgangspunt bieden waarbij er geen belang bestaat hoeveel munten je hebt of hoeveel transacties je pleegt. Je hoeft slechts een unieke identiteit te hebben, kortom ieder individu is gelijk binnen dit systeem ongeacht wat dan ook.
De aangesloten computers die het proces faciliteren krijgen hier in ruil een extra inkomen voor terug. Deze vergoeding komt terug uit de transactiekosten die op het netwerk gemaakt worden en staat los van het basisinkomen dat verdeelt word onder de gebruikers.  Dat is  een soort bestaansgeld voor iedereen!
De inkomsten van de gebruikers worden betaald vanuit de winsten die behaald worden door het leveren van diensten en goederen. Denk hierbij aan banen die geautomatiseerd zullen worden, door drones die pakketjes bezorgen, autonome taxi’s die ritjes maken en vrachtwagens die goederen transport leveren.
Dat kan allemaal  werken voor de dekking van de BIC-NL. Dat zal voor iedere baan die verdwijnt de inkomsten van het geheel omhoog brengen om zo een natuurlijk balans te creëren. Een andere manier om extra inkomsten te vergaren voor deze basisinkomen is het mogelijk maken voor uitvinders om hun uitvinding via de blockchain te verkopen en hiervoor licentiekosten voor te ontvangen. De grote bedrijven maken immers steeds meer winst doordat ze steeds minder mensen in dienst nemen en met de komst van deze technologie hebben wij de keus om iedereen iets te gunnen, iedereen een basisinkomen om van te leven.

Het is mogelijk dat we in de toekomst alleen nog maar politici, designers en artiesten hebben als ‘werkende’  mensen en robots voor het manuele werk. Dit is ook meteen waarom het van belang is dat deze inkomen voor mensen stijgt naar gelang de automatisering toeneemt. Voor velen wellicht ondenkbaar dat er over 25 jaar net zoveel autonome werkers zijn als mensen, maar absoluut niet onmogelijk. Zie bijvoorbeeld het feit dat nu al de tussenschotten in de nieuwe airbus toestellen ontworpen zijn door computer programma’s. Computers komen met oplossingen waar huidige engineers nooit aan zouden denken, mede door de complexiteit van de vormen, waardoor deze tussenschotten lichter en steviger zijn geworden dan ooit tevoren.
Een ander voorbeeld zijn de algoritmes van Google die kanker beter weten te herkennen dan de beste artsen ter wereld met een ratio van 99.7%.

We moeten ons niet langer vasthouden aan wat we gewend zijn we zullen met zijn allen naar een betere, mooiere toekomst willen gaan. Een paard en kar gebruiken we niet meer om naar het werk te gaan en heel veel werk in de productie is al geautomatiseerd sinds de komst van de automatisering.
Sindsdien groeit ook het verschil tussen rijk en arm en dat word naar gelang de tijd verstrekt alleen maar erger als we zo doorgaan met onze huidige aanpak.
Er is meer geld nodig en meer onderwijs om samen ook veel ecologischer te gaan denken en leven. Self sufficiency kost klauwen vol met geld, geld wat vaak liever aan vakanties of andere leuke zaken besteed word. Dat is immers waar we voor werken, ja toch?

Één ontwikkeling, één gedachte, één doel, gemaakt vóór íedereen, zoals de 3 musketiers zouden zeggen “all for one and one for all”

Freddy van Duinen, maart 2018


Zie ook:

Het bericht BasicIncomeCoin-NL, een blockchain als basisinkomen? verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Bezwaren tegen het basisinkomen, aanvullingen thema’s 4, 5 en 6

Basisinkomen betekent dat betaald werk niet nodig is en dat ontneemt veel zin aan het bestaan.
Basisinkomen bevordert corruptie bij de overheid.
Basisinkomen bevordert dat de grenzen gesloten worden.

In het kader van het project basisinkomen van het NPI werk ik aan een verzameling bezwaren tegen het basisinkomen. Ik heb er circa 70 verzameld en gerubriceerd in 12 thema’s, zie  Bezwaren en weerstanden tegen het basisinkomen en de invoering daarvan.

Iedereen wordt van harte uitgenodigd deze bezwaren aan te vullen, ook de toelichting daarbij en uiteraard de weerlegging of relativering.

Dit bericht bevat de voorlopige laatste aanvullingen bij de eerdere berichten over de thema’s Arbeidsmarkt, Overheid en bureaucratie en Grenzen en migratie.

Thema Arbeidsmarkt

Basisinkomen betekent dat betaald werk niet nodig is en dat ontneemt veel zin aan het bestaan

Toelichting
Voor veel mensen is betaald werk een erkenning van hun nut voor de maatschappij.
As dat weg zou vallen omdat je met basisinkomen niet meer hoeft te werken, ontstaat verveling en een grote leegte.
Hoe om te gaan met het verlies aan identiteit, als je geen arbeid hebt. Mensen hebben de kerk niet meer, de verzuiling is vrijwel verdwenen, de overzichtelijkheid van de Koude Oorlog is veranderd in mondiale chaos; de sociale integratie en identiteit via werk en arbeidsplek is dus van groot belang.

Weerlegging
Een basisinkomen is natuurlijk meer dan een oplossing voor het probleem van de werkgelegenheid. Zou niet werken een straf zijn?  Het hebben van een baan, het kiezen van een vak, het verrichten van arbeid, we kiezen er voor omdat we het dagelijks brood moeten verdienen. Die keuze is niet zo vrij als we vaak denken of willen denken. Als je zes keer hebt gesolliciteerd zonder resultaat, dan neem je kans nummer zeven wel aan, of je nu bijgedachten hebt over de werkgever, de zinvolheid van je taak, of de hoogte van je salaris of niet. Dat noemt ons marktdenken een vrije keuze. Het basisinkomen vergroot je vrijheid een baan, een werkgever, een klus te kiezen of niet.

Onze heersende ideologie zegt dat we vrijheid hebben bij het aangaan van arbeidscontracten, maar dat is betrekkelijk, onder de druk van de noodzaak een inkomen te verdienen. Dus een basisinkomen kan ook vrijheid van betekenis opleveren. Vrijheid om een kunstzinnig bestaan te kiezen, je te wijden aan je kinderen, of te investeren in het idee dat je leven beheerst. Het maken van die keuzen geeft ook identiteit, mogelijk meer dan de gedwongen keuze voor brood op de plank.

Betaald werk blijft nodig maar wordt door het basisinkomen niet gehinderd. Voor zinvol werk zullen mensen gemotiveerd blijven, voor zinloze arbeid zal minder animo ontstaan.
Bovendien is er allerlei onbetaald werk dat heel zinvol is en waarvoor meer ruimte komt.
De zin van het bestaan kan daardoor juist fors toenemen.

Thema Overheid &Bureaucratie

Basisinkomen bevordert corruptie bij de overheid

Toelichting
De kans is groot dat systemen voor de invoering van basisinkomen dat anderen dan de doelgroep er van profiteren. De lobby en mogelijk daarmee gepaard gaande corruptie om bestande verdienmodellen effectief te laten blijven, zal groot zijn.

Weerlegging
Dit bezwaar betreft niet het basisinkomen als zodanig, maar een foute manier van invoeren of zelfs tegenwerken dat basisinkomen goed gaat draaien.
Uiteraard kan dat gebeuren als we niet voldoende alert zijn, maar we kunnen ons ook inspannen om dat maximaal te voorkomen.

Het basisinkomen is voor iedereen gelijk, dus er is geen sprake van verschillende behandeling van doelgroepen. Er is wat dat betreft geen aanknopingspunten voor corruptie of fraude.

Denkbaar is wellicht dat er via identiteitsfraude geld in verkeerde handen komt, maar dat is bij het huidige stelsel ook zo. De complexiteit van het huidige stelsel biedt bovendien nog andere aanknopingspunten voor fraude en/of corruptie die wegvallen met een basisinkomen.

 

Thema Grenzen & Migratie

Basisinkomen bevordert dat de grenzen gesloten worden

Toelichting
Waar basisinkomen is ingevoerd, daar wil iedereen wel leven. Er ontstaat een enorme aanzuigende werking. Dat kan alleen voorkomen worden door de grenzen potdicht te maken

Weerlegging
In de eerste plaats zou het heel verstandig zijn basisinkomen niet slechts in één land in te voeren, maar tegelijk in een grote groep aan elkaar grenzende landen.
Het is wel noodzakelijk heldere regels op te stellen voor migratie – hoe lang moet men ergens leven voordat men recht op basisinkomen krijgt, hoe lang houd je basisinkomen na vertrek uit het land (of de groep landen) met basisinkomen.

Dat is overigens niet zo heel veel anders dan ook nu al geldt – er is een heel stel regelingen rond sociale zekerheid en  migratie.
Een land met een basisinkomen is zeker aantrekkelijk voor (legale) migranten. Voor ingezetenen is het waarschijnlijk nog aantrekkelijker. Als je het basisinkomen daarom niet wilt invoeren ontzeg je ingezetenen nogal wat.

Overigens is een land als het onze met de huidige regelingen voor (legale) migranten ook heel aantrekkelijk, omdat ze al vrij snel over een uitkering kunnen beschikken. Wellicht gaat dat met de invoering van een basisinkomen een stuk langer duren.

 

Uitleg

Dit is een onderdeel van een (project om te komen tot een) overzicht van bezwaren en weerstanden tegen het basisinkomen en de invoering daarvan. Zie de hoofdpagina op de NPI-site.

Eerder verschenen op de VBI-site de volgende onderdelen:

Overzicht op deze site: https://basisinkomen.nl/bezwaren-basisinkomen-overzicht/

Reyer Brons, 6-3-2018

Het bericht Bezwaren tegen het basisinkomen, aanvullingen thema’s 4, 5 en 6 verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Brieven aan een Paralleluniversum 22. “Wee o wee – een maatregel!”

maatregel

 

Dit is de twee en twintigste aflevering van de feuilleton Brieven aan een Paralleluniversum van de Duitse schrijfster Petra Keup. De eerste verscheen op 8 oktober 2017. Sindsdien publiceer ik iedere zondagochtend een hoofdstuk uit deze roman. De brieven zijn geschreven door Maximiliane Wonder-Licht, een ‘klant’, en gericht aan Valentin Graumann, de directeur van een instantie, die ‘Hartz-IV’, zeg maar de Duitse sociale bijstand, uitkeert.

Betreft: “wee o wee
– een maatregel”

Mijn liefste Valentijn,

Kan het zijn dat mijn fictieve taart je niet gesmaakt heeft of dat het idee van mijn jeugdige minnaar je lelijk opgebroken is? Of zijn het alleen maar al die goede bedoelingen die je je voor het nieuwe jaar voorgenomen hebt?

maatregel Mijn zo vriendelijke arbeidsbemiddelaar, één van je weinige werknemers die nog steeds in het bezit is van gezond verstand en humor, heeft jou en dus nu ook mij verlaten. Eerlijk gezegd, kan ik hem begrijpen. Hij wilde het nieuwe jaar gewoon heel positief beginnen. Maar ik begrijp niet, dat je me nu, in plaats van een jonge charmante arbeidsbemiddelaar, een nog jongere arbeidsbemiddelaarster toegewezen hebt. Een heel fraai meisje. Uitgerust met een heel kort minirokje, hoge hakken en daartussen prachtige lange benen waarmee ze over de oneindig lange gangen in je huis trippelt. Daarom noemden we dit soort schoenen vroeger immers ook “strompelschoenen” – niet waar? Deze nog zo volkomen cellulitisvrije benen, echt benijdenswaardig![1]

Om te laten zien dat zij niet enkel met haar benen kan imponeren is zij direct ijverig begonnen en heeft zij mij een maatregel opgelegd: sollicitaties leren schrijven, in een door jou gecertificeerd opleidingscentrum van het bedrijfsleven. Ik was aanvankelijk, wat bleef mij ook anders over, zeer benieuwd wat er op dit gebied zoal nieuw aangeboden wordt. Hippe sollicitaties zijn momenteel erg in de mode. Tenslotte willen personeelschefs ook wel eens verrast worden of iets te lachen hebben. Dus sollicitatiebrieven in een koekenpan voor een kok, sollicitatiebrieven geschreven op een paraplu voor een baan als verkoopster in een winkel voor buitenmode? Je ziet, Valentijn, mijn fantasie gaat weer met mij op de loop. Maar die bleek uiteindelijk volstrekt in het niet te vallen vergeleken met dat wat er in werkelijkheid geboden werd.

Dag 1: voorstellingsrondje
Rechts van mij een al wat oudere Kazak, die net was vrijgelaten uit de gevangenis en die nu met jouw hulp opnieuw ingevoerd moet worden in het echte leven in ons land.[2] Links een jonge Turk, die na zijn militaire dienst in Turkije met jouw hulp nu eindelijk eens een goede opleiding wilde volgen. Volgens hem zijn namelijk op de Turkse arbeidsmarkt de in Duitsland opgeleide landgenoten zeer gewild.

maatregel Tegenover mij zitten nog vier andere knullen, kerels, manspersonen. Wat een aanbod! Drie weken lang als enige vrouw onder deze zes mannen. Maar waarom kan ik mij daar niet echt op verheugen? Ben ik verwend en kan ik niet kiezen of ontbreekt het deze heren gewoon aan galante manieren?

In de volgende drie en een half uur leer ik dan daadwerkelijk met behulp van Powerpoint en de modernste onderwijstechnieken, dat op een sollicitatiebrief een afzender, een adres, een datum en een handtekening moeten staan. Dus niets geen creatieve sollicitatie of iets wat daar op lijkt.

’s Middags een nieuwe docent, die blijkbaar vond dat hij zijn taal aan de mannen die daar voor hem zaten moest aanpassen. Voor sommige van de deelnemers was dat misschien de normale alledaagse omgangstaal. Anderen vinden het misschien ‘cool’, om eens onconventioneel aangesproken te worden. Maar voor mij, lieve Valentijn, is het – ik zal je hoffelijk de details van het gezegde besparen – schuttingtaal. Dus zelfs de docent bleek geen fatsoenlijk heerschap!
Van deze qua taal zo “talentvolle”, doch zonder scrupules zijnde docent leer ik dan in de volgende drie uur, dat je voor een online sollicitatie een serieus e-mailadres nodig hebt. Dus niet muizebeertje op hitsigpopje.de, beter is wellicht naam(@Provider.de.[3]

maatregel Het kan echter niet ontkend worden: De eerste variant zou in een baan in de rosse buurt, dat immers een aantal jaren geleden gelegaliseerd werd, en dat nu mogelijk ook binnen je ambtsbevoegdheid valt, zeker een goed resultaat opleveren. Natuurlijk met niets aan de verbeelding overlatende foto’s als bijlage bij de sollicitatiebrief.

Ik heb nu echter eerst een afspraak bij de tandarts nodig. Om bij deze conversaties niet steeds uit m’n vel te hoeven springen, blijft mij namelijk niets anders over, dan heel vaak in het tafelblad te bijten. Je kan niet voortdurend in woede uitbarsten, want zulke explosies kunnen vandaag de dag gemakkelijk als terrorisme uitgelegd worden.

Valentijn, is ‘maatregel’ eigenlijk niet verwant aan ‘de maat nemen’?[4] Ik heb nog dezelfde dag als paspop bij een bekend modebedrijf gesolliciteerd. Het sollicitatiegesprek of liever gezegd, het meten van mijn maten, was zeer interessant. Er liepen enkel mensen met meetlinten om mij heen.

Elke centimeter telde, want tenslotte zou het de verkoop niet erg bevorderen, als men een vrouw zoals ik in een magermodeloutfit zou steken. Ik ben nu zeer benieuwd of mijn maten hen bevallen zijn en ik die betrekking krijg. Voorzichtig zei men al, dat ze niet overal overeenkwamen met de ideale maat. Op sommige plaatsen vallen ze net tussen de standaardmaten in.

Mijn nieuwe arbeidsbemiddelaarster redde mij op grond van mijn snelle sollicitatie-initiatief welwillend van de volgende twintig dagen van je verbluffende educatieve maatregel. Maar ik betreur nu ten diepste de arme belastingbetaler die ook de mij kwijtgescholden dagen van je hooggekwalificeerde nascholing moet betalen.

maatregel Tot slot moet ik je toch nog iets zeggen: alle voorstellen voor een beroepsgerelateerde bijscholingscursus, die ik mijn nieuwe arbeidsbemiddelaarster gedaan heb, heeft deze van de hand gewezen met de opmerking, dat men de kosten daarvoor niet kan afwentelen op de belastingbetaler. Al deze bijscholingen vinden namelijk in opleidingsinstituten plaats, die door jou niet gecertificeerd zijn. Waarom eigenlijk niet?

Ja, Valentijn, ik voorzie, dat we in het nieuwe jaar weer samen een hele hoop plezier gaan beleven.
Wat dacht je van:

Je Maximiliane@Valentijn.de?

Een overzicht van alle gepubliceerde hoofdstukken is hier te vinden.
Vertaling: Florie Barnhoorn

Wordt vervolgd op zondag 11 maart 2018

1. Het Duitse ‘stöckeln’ wil zeggen op schoenen met hoge hakken lopen, trippelen, wiebelen, strompelen, kortom in kleine pasjes rondstappen. Een oudere term voor (schoenen met) hoge hakken kent de vertaalster niet.↩

2. De Kazachen zijn een ongeveer 15 miljoen mensen tellend Turkssprekend volk, dat voornamelijk woont in het Noord-Centraal-Aziatische land Kazachstan. ↩

3. Mausebär (muizebeertje) is niet alleen een koosnaampje tussen geliefden in Duitsland, maar ook voor baby’s, zowel jongens als meisjes. Het staat voor liefdevol en zoet en groot en gezellig. ↩

4. Is ‘maatregel’ eigenlijk niet verwant aan ‘de maat nemen’? In het Duits is dit gedachtensprongetje duidelijker, vergelijk: Maßnahme – Maß nehmen.↩

Het bericht Brieven aan een Paralleluniversum 22. “Wee o wee – een maatregel!” verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.

Basisinkomen en de 17 duurzame ontwikkelingsdoelen

Basisinkomen kan bijdragen aan alle 17 door de Verenigde Naties in september 2015 geformuleerde doelen voor duurzame ontwikkeling, die in 2030 bereikt moeten zijn.

De Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen (Sustainable Development Goals) zijn zeventien doelstellingen voor toekomstige internationale ontwikkeling. Ze zijn op 25 september 2015 vastgesteld door de Verenigde Naties als de wereldwijde doelstellingen voor duurzame ontwikkeling. De doelen moeten in zullen 2030 bereikt zijn.

Hieronder wordt per doel aangegeven hoe een wereldwijd ingevoerd basisinkomen bij kan dragen aan de realiseren van deze doelen.

Goal 1: End poverty in all its forms everywhere

  • er is nog steeds armoede, niet alleen in arme landen maar ook in rijke landen
  • het basisinkomen helpt als basis in je leven met de mogelijkheid om (betaald) werk te doen, en levert ook de mogelijkheid een bijdrage te leveren aan de maatschappij zoals voor onderwijs, voeding en het voorkomen van sociale uitsluiting
  • het basisinkomen levert een bijdrage aan de economie en aan een gelijkwaardige participatie in de maatschappij.


Goal 2: End hunger, achieve food security and improved nutrition and promote sustainable agriculture

  • het basisinkomen levert een bijdrage aan groei, delen en consumeren van ons voedsel
  • het basisinkomen genereert inkomen en daardoor ook meer landelijke ontwikkeling
  • het voorkomt ook dat mensen hun eigen woongebied ontvluchten


Goal 3: Ensure healthy lives and promote well-being for all at all ages

  • het basisinkomen levert een bijdrage aan een gezond leven en aan welzijn voor alle leeftijden
  • het basisinkomen is daarmee essentieel voor duurzame ontwikkeling
  • ook als het gaat om het tegen houden van ziektes die wereldwijd verspreid zijn


Goal 4: Ensure inclusive and quality education for all and promote lifelong learning

  • het basisinkomen kan een basis leggen voor kwaliteit van onderwijs
  • onder meer door de toegang tot het onderwijs te vergroten
  • met als doel een bijdrage te leveren aan duurzame ontwikkeling


Goal 5: Achieve gender equality and empower all women and girls

  • het basisinkomen maakt géén onderscheid tussen mensen waar ook ter wereld
  • het basisinkomen versterkt ook de positie van vrouwen en meisjes
  • het versterkt daarmee gelijkwaardigheid en sociale en economische duurzaamheid


Goal 6: Ensure access to water and sanitation for all

  • het basisinkomen draagt bij aan economie en infrastructuur
  • daardoor wordt de leefbaarheid van de aarde groter als het gaat om water, sanitair en hygiëne
  • ook als het gaat om voedselveiligheid, leefbaarheid en veiligheid


Goal 7: Ensure access to affordable, reliable, sustainable and modern energy for all

  • het basisinkomen geeft ook de mogelijkheid om bij te dragen aan de energievoorziening
  • de basis die het basisinkomen biedt kan daardoor een duurzame bijdrage leveren aan energie
  • ook als het gaat om hernieuwbare energiebronnen


Goal 8: Promote inclusive and sustainable economic growth, employment and decent work for all

  • het basisinkomen biedt een mogelijkheid om te ontsnappen aan een leven van armoede
  • een baan biedt immers niet altijd de garantie van géén armoede
  • het basisinkomen daagt uit om indringend na te denken over de herinrichting van ons sociaaleconomisch leven


Goal 9: Build resilient infrastructure, promote sustainable industrialization and foster innovation

  • het basisinkomen biedt een mogelijkheid van groei van productiviteit en inkomen
  • en daardoor een verbetering van gezondheid, onderwijs en innovatie
  • dat alles vergt, zoals veel onderzoek al aantoonde, de noodzaak ook te investeren in infrastruktuur


Goal 10: Reduce inequality within and among countries

  • het basisinkomen geldt voor iedereen en daardoor ontstaat gelijkheid tussen landen
  • gelijkheid op gebied van gezondheid, onderwijs en andere aspecten
  • en uiteindelijk gaat het om drie aspecten volgens de United Nations Sustainable Development Goals: ‘economisch, sociaal en milieu’


Goal 11: Make cities inclusive, safe, resilient and sustainable

  • het basisinkomen heeft direct effect op het leven in steden, over enkele decennia woont naar verwachting 70% van de wereldbevolking in steden
  • steden zijn “hubs” voor ideeën, handel, cultuur, wetenschap, productiviteit, sociale ontwikkeling en veel meer
  • steden dagen ook uit bestaande problemen op te lossen zoals de werkwijze van sociale diensten, huisvesting, banen, infrastructuur, verkeer en veiligheid


Goal 12: Ensure sustainable consumption and production patterns

  • het basisinkomen geeft de kans om na te denken over duurzame consumptie en productie
  • “meer doen met minder” en meer efficiëntie
  • en dus ook meer effectieve samenwerking tussen betrokken partijen


Goal 13: Take urgent action to combat climate change and its impacts

  • het basisinkomen geeft betere bescherming tegen de armsten van deze aarde die het meest getroffen worden door het klimaat
  • klimaat vergt international samenwerking
  • en die samenwerking nodigt weer uit tot het realiseren van duurzame doelen


Goal 14: Conserve and sustainably use the oceans, seas and marine resources

  • het basisinkomen kan een bijdrage leveren aan de aarde meer leefbaar maken
  • ook de zee
  • en het drinkwater


Goal 15: Sustainably manage forests, combat desertification, halt and reverse land degradation, halt biodiversity loss

  • het basisinkomen kan ook een bijdrage leveren aan het behoud van de natuur
  • het basisinkomen geeft de mogelijkheid om je in te zetten voor biodiversiteit
  • en je in te zetten tegen ontbossing en verwoestijning


Goal 16: Promote just, peaceful and inclusive societies

  • het basisinkomen kan ook een bijdrage leveren aan een vredevol en inclusieve gemeenschap
  • op basis van duurzame ontwikkeling en toegang tot het recht
  • met effectieve en verantwoordelijke instituties op alle niveaus


Goal 17: Revitalize the global partnership for sustainable development

  • gelijkwaardigheid op basis van het basisinkomen kan ook leiden tot gelijkwaardigheid en “partnership” tussen bestuur
  • gebaseerd op gedeelde prinicipes en waarden van bestuur
  • met gedeelde visie en doelen die ‘de mensen en de planet’ in het centrum plaatsen van bestuur op lokaal, nationaal, regionaal en globaal niveau

 

Henrick Fabius, februari 2018
redactie Reyer Brons

Het bericht Basisinkomen en de 17 duurzame ontwikkelingsdoelen verscheen eerst op Vereniging Basisinkomen.